Ελλάς - Δανία - Συμμαχία!

Πολύ πριν μιλήσει ο Παπανδρέου για "Δαν(ε)ία του Νότου", την είχαμε δει να έρχεται:

 

Στην Κοπεγχάγη της Δανίας ο ελληνισμός σημείωσε, κατά τα φαινόμενα, μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία. Η τωρινή συγκυρία προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία σε εμάς τους Ελληνες να αποκαταστήσουμε στη συλλογική μας συνείδηση τη θέση μιας χώρας στην οποία, σε τελευταία ανάλυση, χρωστάμε πολλά: της Δανίας!

Ας απαριθμήσουμε τα πράγματα που οφείλουμε σε αυτήν τη συμπαθή χώρα:

1. Την ίδια μας την ύπαρξη: Πριν από την κάθοδο των μελαχροινών Δωριέων, τα πρώτα Ελληνικά φύλα κατά την μακρινή αρχαιότητα ήταν οι ξανθοί, γαλανομάτηδες και πανύψηλοι Αχαιοί, γνωστοί και ως Δαναοί. Επρόκειτο καταφανώς για Δανούς με προσθήκη του πελασγικού "α" μετά από το "αν", κάτι που παρατηρείται και σε μεταγενέστερες ελληνικές λέξεις όπως "αν-α-δουλειά", "αν-α-βροχιά" κ.λπ.
2. Την ιστορική μας διαδρομή: Η Δανία επί αιώνες ήταν υπόδουλη στους γείτονες Σουηδούς. Η δανέζικη ανεξαρτησία ήταν το λαμπρό παράδειγμα αντίστασης στον ιμπεριαλισμό του ισχυρού γείτονα. Στη συνέχεια οι Δανοί προκόψανε και μπήκαν πολύ νωρίτερα απ'τους γείτονές τους στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν έπαψαν συνεπώς ποτέ να αποτελούν το εθνικό μας πρότυπο, κι ας μην το είχαμε συνειδητοποιήσει.
3. Την βασιλική μας οικογένεια: Οι βασιλείς του νεοελληνικού κράτους (με εξαίρεση τον βαυαρό Οθωνα που δεν στέριωσε) ήρθαν από τη Δανία και επί δεκαετίες αποτέλεσαν τον ουσιαστικότερο σύνδεσμό μας με την υπόλοιπη Ευρώπη. Δυστυχώς εδώ και δεκαετίες το βενιζελοπλαστηρικό κατεστημένο αγωνίζεται λυσσαλέα με σκοπό να σβήσει κάθε ίχνος από την παρουσία της δυναστείας των Gluecksburg στη χώρα μας (βλ. "βασιλική περιουσία").
4. Το τυρί "φέτα": Οι ανιστόρητες διεκδικήσεις των υπουργίσκων μας επισκιάζουν το αναμφισβήτητο γλωσσολογικό δεδομένο ότι η λέξη "φέτα" προέρχεται από τη λέξη "fett" της γερμανοδανέζικης διαλέκτου του Σλέσβιχ-Χολστάιν, ήτοι "λιπαρός". (Λογικό, διότι η φέτα είναι το κατεξοχήν λιπαρό τυρί.) Οσο κι αν μας πληγώνει, την φέτα την πήραμε εμείς από τους Δανούς και όχι το αντίστροφο.
5. Τα δάνεια: Στεγαστικά, ανοιχτά επαγγελματικά, καταναλωτικά, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, θαλασσοδάνεια… Ολα αυτά δεν θα υπήρχαν (ή τουλάχιστον δεν θα τα λέγαμε έτσι) εάν δεν υπήρχαν οι πρώτοι υπεράκτιοι τραπεζίτες, οι Δανοί, που ήδη από την εποχή των Βίκινγκς ίδρυσαν τράπεζες για την εξυπηρέτηση των αναγκών σε κεφάλαια της ναυτιλίας και του εμπορίου στη χώρα τους και στις αποικίες της.
6. Τις θερινές επισκέπτριες: Εδώ, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
7. Την καταξίωση του Νίκου Σαργκάνη: Ο δημοφιλής "πορτιέρο" δεν ήταν απλά ο γκολκήπερ του Ηλυσιακού, της Καστοριάς, του "Θρύλου" ή του ΠΑΟ, αλλά ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ, χάρη σ' εκείνη την αξέχαστη βραδιά του 1980 που έπιασε τα άπιαστα και βοήθησε όσο κανείς άλλος στον (εφήμερο, φευ) θρίαμβο της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου.

Δυστυχώς εμείς οι Ελληνες έχουμε αποδειχθεί κομματάκι αχάριστοι. Οχι μόνο ηρωοποιήσαμε (βοηθούσης και της χήρας Παπανδρέου) τον Τσέχο φυγάδα Μίλαν Κούντερα, ο οποίος στην "Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι" έγραψε ότι οι Δανοί έχουν πάψει πια να αποτελούν έθνος, αλλά έχουμε εισαγάγει στο λεξιλόγιό μας, με τη δική μας αβάσταχτη ελαφρότητα, απαξιωτικές για τους φίλους Δανούς εκφράσεις, όπως:

• Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας (αυτό υποτίθεται ότι το έγραψε ο Σαίξπηρ αλλά στην πραγματικότητα το είπε ο Βενιζέλος την περίοδο του Διχασμού)
• Φοβού τους Δανούς και δώρα φέροντας

Και, η χειρότερη απ'όλες:

• Δανικά κι αγύριστα

Ας κάνουμε (σύντροφοι) την αυτοκριτική μας και ας δώσουμε στους Δανούς τη θέση που τους αξίζει στην καρδιά μας. Επιτέλους, δεν υπάρχουν μόνο οι Σέρβοι σ'αυτόν τον κόσμο!

Και ένα ιστορικό ντοκουμέντο για την Ελληνο-Δανική συμπόρευση! 

Ελληνικό νησί, το οποίο προτιμούν πολλοί Δανοί για τις διακοπές τους, είχε ως έμβλημά του την εικονιζόμενη σημαία κατά τη διάρκεια της αυτονομίας του τον 19ο αιώνα.