Α-περιοδικό Φαινόμενο!

Η λάσπη (η) κυκλοφόρησε σε 27 αντίτυπα το 1995 και αναρτάται στο διαδίκτυο από το 1996.

Η κανονική ιστοσελίδα www.laspi.gr τελεί υπό ανανέωση. Το παρόν ιστολόγιο laspii.blogspot.com φιλοξενεί προσωρινά υλικό της λάσπης (της).

Ο Μανώλης Λαμπράκης ήταν ο πρώτος ηλεκτρονικός αρχισυντάκτης της λάσπης (της) και μέλος της αρχικής ομάδας μαζί με τους Γιάννη (Yanko) Δημητρόπουλο και Αλέξανδρο (Zakman) Ζάκκα. Οι δύο τελευταίοι συνεχίζουν από κοινού με τον Θεόφιλο (Βολταίρο) Παπαδόπουλο ως αρχισυντάκτες. Σημαντική η διαχρονική συμβολή τακτικών συνεργατών όπως ο Μάνος (Hero) Ρούδας, ο Κώστας (Gass) Χαρβάτης και ο BKJ, καθώς και πολλών ακόμη έκτακτων.

Το καλοκαίρι του 2002 το παιχνίδι Τρομο-Πάκμαν της λάσπης (της), εμπνευσμένο από την εξάρθρωση της 17Ν, έγινε διάσημο στο πανελλήνιο. Πολλά κείμενα και παιχνίδια της λάσπης (της) έχουν αναδημοσιευτεί σε ιστοσελίδες ή μαζικά email. Το πιθανότερο είναι ότι κάποια στιγμή μας έχετε διαβάσει ή παίξει χωρίς να το γνωρίζετε!

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν...

Για όσους θυμούνται τους, έστω και βραχύβιους, κόουτς της μεγάλης κόκκινης ομάδας... 

 
  
Ο μικρός Κόλια στους ώμους του γενειοφόρου"θείου"...

=










  


Ο Κόλια και (ο θρύλος) το... βιολί του


Η (ΧΑΜΕΝΗ) ΥΠΟΘΕΣΗ
Τον καιρό του ψυχρού πολέμου, ένας βετεράνος ανατολικογερμανός μαέστρος δραπετεύει μια βροχερή νύχτα μαζί με 22 επιφανείς σολίστες στο Δυτικό Βερολίνο, φορώντας ένα σακκάκι που στάζι και κρατώντας απ'το χέρι τον μικρό ανιψιό του Κόλια, τον οποίο προορίζει για "πρώτο βιολί" σ'αυτήν την ιδιότυπη "ορχήστρα". Μετά από μια αποτυχημένη συναυλία στο Λεβερκούζεν, μουσικοί και μαέστρος εξαφανίζονται, αφήνοντας μόνο του τον μικρό Κόλια, "λίγο έξω απ'το σταθμό", να παίζει βιολί για να βγάλει τα ναύλα του. Πολλοστή διασκευή της συγκινητικής ιστορίας. Το παίξιμο του μικρού Κόλια είναι εφάμιλλο προηγούμενων πρωταγωνιστών όπως του μικρού Παναγιωτάκη (του νεαρού από τα Λεμονάδικα), του ιταλού Αλμπερτίνο (με την χαρακτηριστική καπαρντίνα) και βέβαια του τετραπέρατου σερβοβόσνιου Ντούσαν...

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Και στις (επαναληπτικές) εκλογές, τι; (Ένα κολλάζ από το 1995, πάντα επίκαιρο)

ΨΗΦΟΦΟΡΕ! ΘΥΜΗΣΟΥ
(σου πέφτει το βρακί σου)


ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...
ΨΗΦΙΣΕ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
ΨΗΦΙΣΕ ΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΨΗΦΙΣΕ...




ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ




ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ - ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ - ΤΟΥ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΥ
ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ - ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ


ΦΥΣΗ - ΨΑΡΕΜΑ - ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΓΕΝΗΚΟΜΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗΣ του Αποστόλου
ΔΕΛΑΣΤΙΚ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΓΑΣΠΑΡ του Χρύσανθου
ΙΜΠΡΑΜ ΝΑΖΗΜ ΡΕΦΙΚΑ του Ναζήμ
ΚΟΝΓΚ ΚΙΝΓΚ του Ούγκ
ΚΡΙΚΟΡΙΑΝ ΜΙΚΙΡΤΙΤΣ του Αγκόπ
ΜΑΤΣΑΣ ΣΑΜΠΕΤΑΪ (ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ) του Μπενάκη
ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ ΙΩΑΝΝΑ (ΝΑΝΑ) του Κωνσταντίνου
ΜΠΙΤΧΑΒΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Γεωργίου
ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ ΑΛΚΕΤΑΣ του Ιωάννη
ΠΕΟΓΛΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑΣ του Δημητρίου
ΣΑΜΠΕΘΑΪ ΣΑΜΠΕΘΑΪ του Ισαάκ
ΦΑΪΚ ΦΑΪΚ του Γκαλήπ
ΧΑΡΜΠ ΜΑΑΜΟΥΝ - ΙΩΑΝΝΗΣ του Αμπντούλ - Λατίφ
ΧΑΤΖΗΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΙΜΟΣ του Δημητρίου


ΠΙΣΤΗΣ - ΑΓΩΝ
ΣΥΝΕΠΕΙΑ - ΑΝΑΥΩΣΗ

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Τα μήλα των εσπερίδων (και όχι της έριδος με τον Τσίμα)


Το 1996 η λάσπη (η) παρουσίασε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα μια συνταρακτική συζήτηση για την ελληνική γλώσσα, η οποία αναδημοσιεύεται εδώ.  

ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ
Ένας ακόμη άθλος του Παύλου-Ηρακλή Τσιμπουαρώ

 
 




Θέμα: ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ (Π.Η.Τ.): Φίλες και φίλοι, καλησπέρα σας. Στα "Μήλα Των Εσπερίδων" σήμερα θα μιλήσουμε για την γλώσσα. Με τη βοήθεια των εκλεκτών προσκεκλημένων μας, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε πολύπλευρα το γλωσσικό ζήτημα. Ένα ζήτημα, που πιστέψαμε όλοι ότι είχε λυθεί με την καθιέρωση της Δημοτικής. Ας βάλουμε όμως εδώ μια τηλεοπτική άνω τελεία και ας παρουσιάσουμε τους αποψινούς μας καλεσμένους. Στο στούντιο είναι:
- ο κ. Χρύσανθος Τακουνάς, εκτελωνιστής-γλωσσολόγος,
- ο κ. Ερνέστος Μανάβης, γεωργός-συγγραφέας,
- ο μεγαλοεκδότης και χονδρέμπορας πλανητών κ. Γκαςς.

Στην συζήτηση θα παρέμβουν επίσης, από το στούντιο της Πλάκας:
- ο καθηγητής γλωσσολογίας κ. Μπάμπης Νιώτης,
- ο δημοσιογράφος κ. Τζαννής Τάκος,
- ο εκδότης της εφημερίδας Στόκος κ. Καψαλισμένος και, από το σπίτι του, ο πιο καλός
- ο μαθητής του Αρχιδιδάσκαλου...

Μαθητής (Λ.Θ.): Οχι, όχι Αρχιδιδάσκαλος, Έθνοδιδάσκαλος.

Π.Η.Τ.: Τέλος πάντων, τέλος πάντων, ο πιο καλός ο μαθητής του ΕθνοΔιδάσκαλου Λάσκου, κυριος Λασκόθημος.

Λ.Θ.: Δεν έχω γίνει κύριος ακόμα, θα γίνω κύριος όταν γίνω Ελληνας. ΜΗ ΜΕ ΞΑΝΑΠΕΙΣ ΚΥΡΙΟ!

Π.Η.Τ.: Εντάξει μην εκνευρίζεστε, σκέτο Λασκόθημος.

Λ.Θ.: ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ, ΕΝΑΣ ΕΙΜΑΙ!

Π.Η.Τ.: Εντάξει, ηρέμησε, να ξεκινήσουμε καμμιά φορά. Κύριε Τακουνά, ακούμε συχνά να γίνεται λόγος για τα ελληνοαγγλικά, τα Greeklish, μια ιδιότυπη διάλεκτο που χρησιμοποιούν κυρίως οι νεότεροι...

Χ.Τ.: Νεώτεροι, κύριε Τσιμπουαρώ, με ωμέγα.

Π.Η.Τ.: Μου ξέφυγε το βραχύ φωνήεν, κύριε Τακουνά. Συγνώμη...

Χ.Τ.: Η συγγνώμη θέλει δύο γάμμα!

Π.Η.Τ.: (προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία του) Ας μιλήσουμε λοιπόν για τα Greeklish, κύριε Τακουνά.

Ε.Μ.: Σιγά να μην θέλει και τρία γάμμα η συγνώμη! Αν είναι έτσι, γιατί δεν την λέμε συγκνώμη;

Π.Η.Τ.: Ναι, αλλά δεν λέμε και "έγγυος";

Χ.Τ.: Δεν είναι "έγγυος", είναι "έγκυος". Η έγκυος είναι εν+κύηση - γι'αυτό και όταν διαβάζουμε "2 χρόνια εγκύηση" πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί: το μάξιμουμ λογικά είναι εννέα μήνες. [Χειροκροτήματα!]

Gass: Ναι, αλλά και το αεροπλάνο στα φραγκοχιώτικα γράφεται aeroplano, δεν είναι να απορεί κανείς? Συνεπώς η λέξη έγγυος είναι υπερβατική.

Λ.Θ.: Έροσθω. (Κοινό μουρμουρώντας: άρρωστε!) Οχι φίλε, αυτά είναι εβραϊκά. Η κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Η λέξη έγγυος είναι ταυτότις 681.681 ημέρες δεν είναι 9 μήνες, αλλά 22.7 μήνες που μένουν για να γίνω Ελληνας και να γίνουν αυτόματα και οι υπόλοιποι κάτοικοι της Γης Ελληνες, εκτός από τους 6,666,666 βελζεβούληδες που θα καούν στο πυρ της κολάσεως. Τώρα που είπα πυρ, πιάσε μια μ-πύρ-α, που είναι πυρ, γυνή και θάλασσα, δηλαδή θα πιώ την μ-πύρ-α, θα γ***** την γυνή γυμνή και θα κάνω ένα μπανάκι στην θάλασσα, όταν γίνω Ελληνας.

Χ.Τ.: Αυτά είναι απαράδεκτα. Είσαι όνος.

Λ.Θ.: Ναι, εγώ είμαι όνος, γιατί αν φέρεις το ν μπροστά γίνομαι νοός. Εσείς είστε άλογα και ψηφίζετε σύμφωνα με τον εκλογικό κατ'άλογο. Δεν έχετε λογική, είστε άλογα.

Gass: Καθόλου απαράδεκτα κύριε! Για δέστε: Πολλαπλασιάστε το 681 με το γνωστό νούμερο 0,9779735682819 και τσούπ, 666! Αρα η λύσις είναι δεκτή στο σύνολον R.

Π.Η.Τ.:Το θέμα μας ήταν το γγ.

Μ.Ν.: (Από το παράθυρο) Μπορώ να παρέμβω;

Π.Η.Τ.: Παρακαλώ, κύριε Νιώτη.

Μ.Ν.: Να θυμίσω στους αγαπητούς συνομιλητές μας ότι τα δύο γάμμα δεν προφέρονται κατανάγκη ως γκ. Για παράδειγμα, μπορεί να λέμε άγγελος, αλλά δεν λέμε συγκραφέας ή συγκνώμη. Τα δύο γάμμα προέρχονται κατά κανόνα από σύνθεση λέξεων με τελικό ν και αρχικό γ. Η επικράτηση της μιάς ή της άλλης προφοράς, το αν δηλαδή θα προφέρονται ως γκ ή γ, είναι καθαρά θέμα φυσικής επιλογής και δεν ακολουθεί κάποιους απαράβατους κανόνες.

Gass: Οι αρχαίοι υμών πρόγονοι λοιπόν πώς μιλούσαν? Εχει σωθεί καμιά βιντεοκασσέτα?

Τ.Τ.: Μήπως θα ηδυνάμην να παρέμβω κ'αγώ;

Π.Η.Τ.: Ίσως αργότερα, κύριε Τάκο. Ας μην ξεφύγουμε από το θέμα μας. Κύριε Τακουνά, τι είναι, επιτέλους, τα Greeklish;

Χ.Τ.: Η λέξη "Γκρήκλις" ή "Γκρήνγκλις" δημιουργήθηκε κατ'αναλογίαν προς τα "Spanglish", "Franglais", και "Gerglish". Είναι μια γλώσσα-κράμα που αποτελεί την προσαρμογή της ελληνικής σε αγγλόφωνο περιβάλλον. Παλιά, όταν λέγαμε αγγλόφωνο περιβάλλον εννοούσαμε την Αμερική, τον Καναδά, ή την Αυστραλία. Στην Αμερική ήταν που πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο όρος Γκρήνγκλις.

Gass: Οχι, τότε ήταν άλλο το φαινόμενο κι άλλες οι λέξεις και οι τεχνικές. Τότε έλεγαν λ.χ.
"Πλακώσανε τα μπιλοζίρια και φριζάρανε τα λέκια" που σημαίνει ότι οι θερμοκρασίες είναι υπό το μηδέν και παγώσαν οι λίμνες. Τα γκρίγκλισsh ήταν επινόηση του στρατού όταν έστελνε telex και τέτοια κόλπα.

Χ.Τ.: Εκεί ήθελα να καταλήξω. Νομίζω ότι πρόσφατα κυκλοφόρησε ένας δίσκος με ελληνοαμερικάνικα ρεμπέτικα της δεκαετίας του 50...

Π.Η.Τ.: Το Καφέ Αμάν Αμέρικα.

Gass: Cafe Bagdad.

Χ.Τ.: Ακριβώς, εκεί λοιπόν έχουμε ένα δείγμα των πρώτων Γκρήνγκλις. Πρόκειται για ελληνικά, απλοποιημένα κάπως, και με μεγάλη διείσδυση αγγλικών λέξεων, ιδίως αυτών που αναφέρονται σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης, π.χ. τα στέκια που είναι οι μπριζόλες, το κάρο που σημαίνει αυτοκίνητο, το τσέκι, και τόσα άλλα.

Λ.Θ.: Οχι, αυτά δεν είναι ΑγγλοΕλληνικά, είναι βαρβαρικά, είναι Greeklish, γιατί ειστε Γρεκοί, δεν είστε Ελληνες.

Χ.Τ.: (ειρωνικά) Και γιατί είμαστε Γραικοί;

Λ.Θ.: Γιατί όλος ο κόσμος σας λέει Greece. Το λέει και ο Πλάτων: Ουδεμία σχέση έχετε με τους ενδόξους Ελληνες προγόνους σας, ουδεμία, ΟΥΔΕΜΙΑ! Κάπως έτσι μου το είχε πει ο δάσκαλος νομίζω .... (πίνει την μπύρα που του έφεραν)

Π.Η.Τ.: Χμ, ενδιαφέρον ....

Χ.Τ.: Το 'χμ' είναι επιφώνημα που δηλωνει σκέψη και πρέπει κανονικά να είναι πιο μακρόσυρτο. Μάλλον όμως δεν σκέφτεστε και πολύ, γι'αυτό και βρίσκετε αυτή τη βλακεία ενδιαφέρουσα ....

Gass: Πράγματι, κι εγώ άκουσα μόνο ένα
"μ". Θα περίμενα τουλάχιστον 3.

Λ.Θ.: Εν-Δία-φέρουσα. Αυτή που γέννησε τον Δία και όλες οι έγγυες των τελευταίων 5 ετών είναι σε εν-Δία-φέρουσα, γιατί τα παιδιά που θα γεννήσουν είναι Δίες, δηλαδή θα γίνουν Ελληνες.

Π.Η.Τ.: Εμ, ίσως, αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα μας, που είναι τα Greeklish. Αν δεν κάνω λάθος κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τα ελληνικά στην Καππαδοκία...

Καψ.: (Ρυθμικά) Η Καππαδοκία - είν'ελληνική!

Π.Η.Τ.: Παρακαλώ, κύριε Καψαλισμένε, ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας! Όλοι θυμόμαστε ότι είχε ξαναγίνει λόγος για τα Γκρήκλις πριν μερικά χρόνια, όταν μεσουρανούσε η συζήτηση γύρω από τα λεγόμενα lifestyle περιοδικά, που πολλοί τα θεωρούν ως κήρυκες του μηδενισμού. Εσείς, κύριε Τάκο, πιστεύετε ότι ήταν δικαιολογημένος όλος αυτός ο θόρυβος;

Τ.Τ.: Οι αναγνώσται και δη οι εντρυφούντες εις τοιούτα φληναφήματα διατελούν σε προκεχωρημένη σύγχυση έχοντες μεταβληθεί εις υποχείρια των εκδοτών ου μην και αρχισυντακτών, συντακτών, χρονογράφων και "αρτ ντιρέκτορς", οίτινες προάγουν την εικονολαγνεία και διά τους οποίους η μόνη αρμόζουσα απάντηση από πλευράς του εγγράμματου και σώφρονος καταναλωτού είναι η άρνηση της ενισχύσεώς τους, γνωστή και ως "μποϋκοτάζ". Κοινώς, ούτε μία δραχμή στους "λαϊφσταϊλτζήδες"!

Ε.Μ.: Για μένα, αυτός ο θόρυβος για τη γλώσσα και το ύφος αυτών των περιοδικών, για τον δήθεν μηδενισμό ή ζαμανφουτισμό ή ο,τιδήποτε άλλο, δεν είναι τίποτε άλλο από τον επιθανάτιο ρόγχο του πνεύματος Παπαθεμελή! Τι να πρωτοθυμίσω στους τηλεθεατές μας από αυτήν την τρέλα; Την απόρριψη από τη Βουλή των νέου τύπου δελτίων ταυτότητας, επειδή δεν περιείχαν ένδειξη θρησκεύματος; Το "φαινόμενο Σαμαρά"; Τα "μυστικά κονδύλια";

Gass: Οχι μόνο μηδενιστικά, όχι μόνο ζαμανφουτιστικά, σαδιστικά θα έλεγα. Κι εμείς ως καλοί καταναλωτές μαζοχιζόμαστε.

Καψ.: [Προσωπικά θιγμένος] Ιδού ο ανθέλλην!

Gass: ...και ξεύρετε, μαζoχισμός σήμερα είναι η εξωτερίκευση της εσωστρεφούς εσωτερικότητας του ατόμου που προέρχεται από την υπερβολικά αντιμαζικοποιημένη αντίληψη που επικρατεί στη σημερινή φορμαλιστική κοινωνία της ιμπεριαλιστικά μεθοδευμένης υπερκατανάλωσης, κατάσταση που εγκυμονεί χιλιάδες κινδύνους για πολιτικοαθλητικά έκτροπα τα οποία ενδέχεται να οδηγήσουν σ
' έναν ανεξέλεγχτο σοδομογομορισμό, ο οποίος αναμφίβολα θα οδηγήσει το άτομο σε ολοκληρωτική καταστροφή της προκαθορισμένης προλεταριακής κουλτούρας που καθείς μας έχει σχηματίσει.

Ε.Μ.: Εγώ δεν σας διέκοψα! Αφήστε με να ολοκληρώσω!

Π.Η.Τ.: Παρακαλώ.

Gass: Παρακαλώ.

Λ.Θ.: Οχι, μη λες παρακαλώ, γιατί έτσι καλείς τον παρά, δηλαδή τον μαμωνά, τον Maitreya, τον Γιαχβέ, τον 666, τον βελζεβούλη. Αν τον καλείς, θα έρθει και θα σου πάρει την ψυχή και θα καείς στο πυρ μαζί με τους υπόλοιπους 6,666,665 βελζεβούληδες. Παίδι! Πιάσε μια μ- πυρ-α ακόμα.

Π.Η.Τ.: Μην διακόπτετε. Κύριε Μανάβη συνεχίστε ....

Ε.Μ.: Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τη "θεούσα" κυρία Λιάνη; Ή, το τρομακτικότερο απ'όλα, την αναβίωση, το βρυκολάκιασμα της υποτακτικής με ήτα από τον κ. Ψυχοπονιάρη, που στην εφημερίδα του γράφει "να ξεκινήση", με "-η" και όχι με "-ει"; Είναι τυχαίο που αυτός ο άνθρωπος τοποθετήθηκε διοικητής στο ’γιο Όρος;

Π.Η.Τ.: Δυστυχώς ο κ. Ψυχοπονιάρης δεν είναι παρών και δεν μπορεί να απαντήσει...

Χ.Τ.: Έπρεπε να έχει προσκληθεί και να είναι παρών, αντί να κρύβεται στις Καρυές! Εάν υπάρχει ένα όνομα που είναι συνώνυμο του γλωσσικού ολέθρου, αυτό είναι το Ψυχοπονιάρης. Ξεχνούμε άραγε τον Γιάννη Ψυχοπονιάρη, προφανώς προπάππο του σοφολογιωτάτου, τον συγγραφέα του απεχθούς Ταξιδίου, ο οποίος εκόντεψε να τινάξει την γλώσσα στον αέρα στο τέλος του 19ου αιώνα; Τον έχουμε λησμονήσει;

Gass: Κατά τα φαινόμενα...

Π.Η.Τ.: Εγώ, προσωπικά, δεν τον πρόλαβα...

(Το στούντιο σείεται από τα γέλια και τις φωνές του κοινού, και τις άναρθρες κραυγές του Χρύσανθου Τακουνά. Διακοπή για διαφημιστικά μηνύματα.)

Π.Η.Τ.: Φίλες και φίλοι, μιλήσαμε έως τώρα για τα "Γκρήκλις", το κράμα από αγγλικά και ελληνικά που προτιμούν πολλοί νέοι. Η γλώσσα όμως δεν είναι μόνο αυτή που μιλάμε, αλλά και αυτή που γράφουμε. Και δεν υπάρχουν μόνο τα "Γκρήκλις" της καφετέριας, αλλά και τα γραπτά "Γκρήκλις", που μερικοί τα αποκαλούν και "Φραγκολεβαντίνικα" ή "Φραγκοχιώτικα", δηλαδή, τα ελληνικά γραμμένα με αγγλικούς / λατινικούς χαρακτήρες. Εσείς κύριε Μανάβη, τι πιστεύετε για τα γραπτά "Γκρήκλις";

Ε.Μ.: Ego pistevo afto pou pistevi i syntriptiki pliopsifia ton kompiouteradon simera: Greeklish rules! Ζήτω τα Greeklish!

[Από την κεντροαριστερή πτέρυγα του κοινού:] "Zitooo!"

Καψ.: Ζήτω το Έθνος! Ζήτω ο Στρατός! Ζήτω ο Αδελφός Ράντοβαν!

[Από την ακροδεξιά πτέρυγα του κοινού:] "Ζήτωωω!"

Gass: Ζήτω το Lokal Bass. (δις)

Καψ.: [ακάθεκτος]: Ζήτω αι Ένοπλοι Δυνάμεις.

Χ.Τ.: "Ζήτωσαν", κύριε Καψαλισμένε, πληθυντικός είναι!

Καψ.: Δεν μας χ**ετε, κύριε Τακουνά;

Gass: Κύριε Καψ! Κύριε Καψ! Σας ανακαλώ εις την τάξιν!

Π.Η.Τ.: Νομίζω πως το παρακάναμε με τον πληθυντικό, αγαπητοί φίλοι. [Περιμένει να ησυχάσει λίγο το κοινό.] Κύριε Μανάβη, εξηγήστε μας, γιατί να προτιμά κανείς τα Greeklish;

Ε.Μ.: Kat'arxin, den xreiazetai na allazeis kathe ligo kai ligaki glossa: ctrl+alt kai dostou kai matadostou... aman pia!

Λ.Θ.: Ετσι μιλαγε και ο Παναγούλιας που μας το έπαιζε Αμερικάνος και μεγάλος προπονητής, ενώ στην πραγματικότητα είναι πάνα-γούλιας, δηλαδή οι γουλιές που έπινε ο Πάνας, γι'αυτό όπου πάει προπονητής τον πίνει. Επρεπε στο Μουντιάλ να είχαν πάρει προπονητή τον Αλέφαντο, (γέλια από το κοινό) που είναι Αλεφα-όντως, γιατί το γράμμα Α δεν το λένε άλφα, αλλά Αλεφα. Αλφα το λένε οι Εβραίοι. Τα σκορ που φέραμε είναι η Πελοπόννησος. Γι'αυτό φέραμε...







και μετά έκανα το σεισμό στην Μαλακάσα.

Π.Η.Τ.: Παρακαλώ, κάντε πως δεν τον ακούσατε και συνεχίστε.

Χ.Τ.: Μη γίνει κανένας σεισμός τώρα και τρέχουμε ....

Gass: Σεισμός? Τεκτονικός ε? Ααα, να που αποκαλυφθήκατε. Μασώνοι!

Π.Η.Τ.: (ειρωνικά) Γιατί, μπορεί; Συνεχίστε άφοβα.

Χ.Τ.: Εάν κανείς βαριέται να αλλάζει γλώσσα (όπως ΚΑΙ εγώ), τότε ας δοκιμάσει και "δη άδερ γουέη αράουντ", δηλαδή (πού και πού!) να τα γράφει όλα με ελληνικούς χαρακτήρες!

Ε
.Μ.: Γκρήηηκ? Νόοοου γουέεεεεηηηη! Mpliah! Ftou! Kaka! Write greeklish or disconnect! Είστε εγκάθετος του Κουτσογιωργικού μπλόκ!

Χ.Τ.: Ορίστε;

Ε.Μ.: Damn'! Ο αείμνηστος Μένιος δεν είχε βγάλει εκείνο τον φοβερό νόμο, ότι όλες οι επιγραφές, ταμπέλες, επωνυμίες, δίσκοι μουσικής, κλπ, πρέπει να έχουν τα πάντα γραμμένα πάνω τους με ελληνικούς χαρακτήρες;

Gass: Ναι, και το πήρε τοις μετρητοίς γνωστό περιοδικό πληροφορικής και έτσι μάθαμε κι εμείς την
"λανθάνουσα μνήμη υστεροεγγραφής κατά ριπές"!

Χ.Τ.: Τι να περιμένεις από κάποιον, θεός σχωρέσ'τον, που το όνομά του μεταφράζεται ως "Lame(r) George";

Ε.Μ.: Ena allo kalo me ta Greeklish: den paizeis lottaria an o allos tha diavazei "Geia sou Mitso" i "?ISO8859=D9=FF=A0=F2=CF=...." kai den symmazevetai...(ase de tin periptosi pou grafeis ellinika kai vgainoun ta gnosta kai os... finlandika!!!).
Kserete posos kosmos diavazei mail apo mixanimata sta opoia den mpo roun na mpoun Ellinika? (foitites se panepistimia ekso klp...) Give the mailers a chance!

Gass: ...=D8 αναλφάβητε!

Χ.Τ.: Εννοείται ότι πρέπει να σκεπτόμαστε πάντα και τον παραλήπτη! Φαντάζομαι, όμως, ότι με τα Windows 95 ένα αρκετά μεγάλο μέρος των χρηστών μπορούν να διαβάσουν και να γράψουν στο ελληνικό αλφάβητο. Ή όχι;

Gass: Τα γουίντοζ είναι όργανον του Σατανά!

Ε.Μ.: Bill Gates sucks!

Gass: Big time!

Λ.Θ.: Ο Bill Gates είναι σάκος; Δεν το είχα σκεφτεί αυτό. Είχα σκεφτεί όμως ότι η Micro soft είναι μικρή και απαλή, δηλαδή 1293, δηλαδή ο200 ν100 ‘80 α3 ε10 ο400 ο500. Και ο νοών νοείτω.

Χ.Τ.: Η πολλή παρέα με συμπαθέστατους πλην υπεραπλουστευτές και ως εκ τούτου γλωσσικά νοσούντες έφηβους ή μετέφηβους έχει αρνητική επίδραση στην μνήμη και την κριτική μας ικανότητα.

Ε
.Μ.: Ta greeklish einai anatreptika! Poly sto ethnikistiko to exoun riksei polloi tora teleytaia kai den goustaro! Eimai greeklishtis! Greeklish kai ksero psomi!

Καψ.: Αίσχος!

Gass:
Αυτό είναι σκανδαλώδες!

Χ.Τ.: Ο ανεπανάληπτος καθηγητής της Δομοστατικής κ. Τονίνιο Τρέζο προειδοποιούσε τους υποψήφιους μηχανικούς ότι η ώρα της αλήθειας θα είναι "όταν έρθει ο σεισμός..." - και εγώ απευθύνω μια εξίσου σημαντική προειδοποίηση σε όλους μας: η ώρα της αλήθειας θα είναι "όταν έρθει ο Γκρηκλισμός..."

Gass: Για να μη μιλήσουμε κιόλας για τη μέθοδο υπολογισμού αντίστασης ολισθακάτου των Jin Ping-Zhong, Su Ba-Ying και Tan Zhong-Kai, όλοι τους γνωστοί Ελληνες ερευνητές.

Ε.Μ.: Κινδυνολογείτε! Ευτυχώς, οι νέοι σήμερα δεν "μασάνε"! Neocyber Frangolevantinist!
Anarchoasciiist! Asciist Fundamentalist! Greeklishist!

Χ.Τ.: Ragiadist!

Καψ.: Πέσ'τα Χρυσόστομε!

Χ.Τ.: Χρύσανθος λέγομαι!

Λ.Θ.: Δηλαδή είσαι το άνθος του χρυσού, το προϊόν του μαμωνά, το σπέρμα του κακού! Ιδού ο Αντίχριστος!

Χ.Τ.: Ελεος!

Καψ.: [αγνοώντας τους] Τα Γκρήκλις είναι ο μανδύας του Αντίχριστου και του 666! Είναι εβραιομασονικό σχέδιο για τον αφελληνισμό μας!

Gass: Γειά στο modem σου!

Χ.Τ.: Απλώς πιστεύω ότι είναι σκέτη βλακεία, όταν μπορείς να τα αποφύγεις. Πιστεύω ότι υπάρχει το ακόλουθο φιλοσοφικό δίλημμα με τα Γκρήκλις: Θα αποτελέσουν, σε κάποια μελλοντική στιγμή, "μέρος" της ελληνικής γλώσσας; Το έκαναν οι Κινέζοι, με επίσημη μεταγλώττιση των ιδεογραμμάτων σε λατινικούς χαρακτήρες. Π.χ. για το όνομα του Μάο, όλοι γράφουν πια "Mao Zedong" και όχι "Mao Tse-tung" ή ό,τι άλλο θέλει ο καθένας. Αυτή είναι η μία δυνατότητα. Η άλλη είναι να περιορισθούν τα Γκρήκλις, εκ των πραγμάτων, στον "υπηρεσιακό"/"βοηθητικό" ρόλο που έχουν σήμερα και στην "αναρχική" μορφή τους.

Καψ.: Μας λέτε για τους Κινέζους, όταν σε θέματα γλωσσικής κάθαρσης μας έχουν δείξει το δρόμο οι πιο κοντινοί μας Γάλλοι. Ο μόνος δρόμος είναι η απαγόρευση των Φραγκολεβαντίνικων! Η καθαρή λύση! Η τελική λύση!

Ε.Μ.: Εσείς και ο κ.Πλεύρης πιθανώς θα ήσασταν θιασώτες μιας τέτοιας λύσης, αλλά θέλω να πιστεύω ότι για τον υπόλοιπο κόσμο, δεν τίθεται τέτοιο θέμα!

Μ.Ν.: Αν μου επιτρέπετε μια αναδρομή, τα Γκρήκλις χρονολογούνται, ίσως, από την Αναγέννηση ή και νωρίτερα, όταν ξεκίνησε η συστηματική σπουδή της αρχαιοελληνικής γραμματείας, που απαιτούσε μεταγλώττιση των ελληνικών χαρακτήρων σε λατινικούς. Παρεμπιπτόντως, βάσει αυτών των μεταγλωττίσεων αναπτύχθηκε και η λεγόμενη "ερασμιακή προφορά" των αρχαίων ελληνικών, βασικό χαρακτηριστικό της οποίας ήταν η προφορά των διφθόγγων ως δύο ξεχωριστά φωνήεντα, όπως: - "κοϊνέ" = κοινή (koine) - "παροϊκία" = παροικία (paroikia) - "Ελόιζις" = Ελευσίς (Eleusis) Εμείς, βέβαια, συνεχώς υπενθυμίζουμε στους "δυτικούς" ότι δεν προφέρονται έτσι οι δίφθογγοι. Εκείνοι όμως πιπιλίζουν συνεχώς την ίδια καραμέλα: "τα αρχαία ελληνικά είναι διαφορετική γλώσσα από τα νεοελληνικά" και, εφ'όσον δεν υπάρχουν ηχητικά ντοκουμέντα από την αρχαιότητα, η ερασμιακή προφορά είναι αποδεκτή, όσο και οποιαδήποτε άλλη.

Χ.Τ.: Να συμπληρώσω εδώ ότι η απόλυτη γελοιοποίηση της ερασμιακής προφοράς έγινε, αναμφισβήτητα, από τον Χάρρυ Κλύνν σε δίσκο του γύρω στο 1980, όπου σατίριζε την απόπειρα του Ζισκάρ Ντ'Εσταίν να μιλήσει Ελληνικά στην τελετή υπογραφής της συμφωνίας εισόδου μας στην ΕΟΚ (Ζάππειο 1979). Ο Ζισκάρ του Χ.Κλύνν χρησιμοποίησε την ελληνική "παγοϊμία": "Εντό ο κόσμος καϊγκετάϊ κάϊ το μοϊνί κτενίζεταϊ".

Ζ.ντ'Ε.: [Με έντονη γαλλική προφορά και οργίλο ύφος] Να παγέμβω;

Π.Η.Τ.: Ίσως αργότερα, κύριε πρόεδρε. Στο θέμα μας ....

Λ.Θ.: Ναι φίλε σωστά! Ο Χάρρυ Κλυνν φταίει, γιατί στην εκπομπή του, Πολίτης Κλυνν, πάταγε κάτι κεραυνούς στο πάτωμα. Οι κεραυνοί είναι του Δία! Είναι Μασώνος, δηλαδή ο όνος μας, μας λέει να τον καβαλήσουμε, για να μας καβαλήσει μετα αυτός τον σβέρκο σαν βελζεβούλης που είναι!

Χ.Τ.: Δεν είμαστε φίλοι. Πριν μας είπες ότι είσαι όνος, δηλαδή νοός.

Λ.Θ.: Ναι, αλλά δεν ζητάω να με καβαλήσετε.

Π.Η.Τ.: Δηλαδή μας λες ότι είσαι Μασώνος, μόνο που δεν θέλεις να σε καβαλήσουμε.

Λ.Θ.: Οχι, δεν είμαι Μασώνος, είμαι σκέτος όνος.

Ε.Μ.: Vasika, ta greeklish exoun kai allo ena pleonektima: I profanis apousia tonon, se syn diasmo me tin ellipsi kapoion fonienton apo tin aggliki glossa voithoun sto na grafeis elafros grigorotera!

Χ.Τ.: Με τα λιγότερα φωνήεντα, δεν γράφεις και γρηγορότερα. Για σκεφτείτε το! Στέκει;

Ε.Μ.: Vasika, skeftesai ligotero, ara grafeis pio grigora! Etsi den einai? I mipos kano lathos?

Χ.Τ.: Είναι θλιβερό να πρέπει να σκέφτεσαι εάν θα χρησιμοποιήσεις ωμέγα ή όμικρον! Και σίγουρα, είναι και θέμα αξιών, δηλ. υποκειμενικό. Εγώ πιστεύω ότι τη γλώσσα μπορούμε να την "πασπατεύουμε", αλλά όχι και να την "ξεσκίζουμε" στο όνομα της ευκολίας.

Ε
.Μ.: Xmmm... I nea elliniki pou milame einai outos i allos kseskismeni glossa... (gia ayto leme einai kai oxi esti... thymasai ti simaine sta arxaia to einai???)

Χ.Τ.: Η εξέλιξη των γλωσσών ούτως ή άλλως τείνει προς την κατάσταση μέγιστης εντροπίας. Και οι ιταλοί λένε "e" και όχι "est" (το "εστί" των λατίνων), όμως δεν θεωρείται γι'αυτόν τον λόγο "ξεσκισμένη" η γλώσσα τους. Βέβαια, "η ιστορία γράφεται από τους νικητές". Όπερ, κάποιες (ή ίσως οι περισσότερες) εξελίξεις αρχικά χαρακτηρίστηκαν ως "ξεσκίσματα", αλλά μετά υιοθετήθηκαν και καθιερώθηκαν.

Ε.Μ.: Nai, alla stin Ellada yparxoun tosoi ksenoi...

Καψ.: Να απελαθούν!

Λ.Θ.: Ναι! Και οι Λακεδαιμόνιοι ξένοι είναι. Είναι η κάθοδος των Λακε-δαιμωνίων, δηλαδή των βελζεβούληδων, των 666.

Gass: Ξεφύγατε!

Π.Η.Τ.: [Αγνοώντας τους, επιτέλους!] Συνεχίστε κύριε Μανάβη.

Ε
.Μ.: ...Den einai eukolotero na mathoun ellinika otan yparxoun ta Greeklish?

Χ.Τ.: Εξκιούζ μι, αλλά αυτά είναι ΤΚ9 (δηλ. Του Κ**** τα 9μερα )! Όταν πρέπει ή θέλει κάποιος να μάθει τη γλώσσα, θα το κάνει. Στη Σουηδία, με τους τόσους μετανάστες, τα Σουηδικά δεν είναι λιγότερο δύσκολα από τα Ελληνικά. Το αντίθετο! Και όμως, όσοι βρέθηκαν εκεί, τι "είδαν" μπροστά τους; Μα φυσικά... "Speak Swedish or die!" Ή κολυμπάς ή πνίγεσαι. Και φυσικά, έμαθαν κολύμπι...

Ε.Μ.: It's only a language - let's rock!

Χ.Τ.: If you're not part of the solution, you're part of the problem!

Gass:
Ναι, and, a seminar on time travel will be held two weeks ago.

Π.Η.Τ.: Υπενθυμίζω ότι συζητούμε για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλώσσα...

Gass: Οπωσδήποτε.

Ε.Μ.: So, what's the big deal? I glossa otan einai zontani, allazei... eite to theloume eite oxi... i eleytheria einai i mitera tis ekseliksis... Ama arxisoume ta kyrigmata, ti tha vgei?

Gass:
Τίποτα. Οπως εύστοχα τόνισε κι ο μεγάλος ποιητής, "αν είναι να'ρθει θε να'ρθεί, και στην κορυφή κανέλλα". Με εννοείτε?

Χ.Τ.: Αν θέλετε να μάθετε τι σημαίνει κήρυγμα (και όχι "κύρηγμα"...) δεν θα το βρείτε στην κουβέντα μας. Θα το βρείτε αν ανοίξετε την τηλεόραση στις 7 ή 8 το πρωί (η ώρα που ο άνθρωπος είναι αποδεδειγμένα πιο δεκτικός σε ιδέες και "προπαγάνδα"), και δείτε την γνωστή φίλη της ακόμη γνωστότερης θεούσας που προσπαθεί να προσηλυτίσει τον αγουροξυπνημένο Έλληνα στα πιστεύω του κυρίου Νιώτη!

[Ο φακός κάνει ζουμ στον Μπάμπη Νιώτη, ο οποίος σε έξαλλη κατάσταση δίνει το σύνθημα:]

Μ.Ν.: Πιάστε τους... Πιάστε τους και λιανίστε τους!

Στο στούντιο εισβάλλουν οι άνδρες της Sprachpolizei, ντυμένοι με στολές των SS. Συνοδεύονται από έναν Γκεσταπίτη με μαύρη πέτσινη καπαρντίνα, μαύρο πέτσινο καπέλο, και στρογγυλό γυαλί, καθώς και από ένα κουκουλοφόρο σπιούνο. Ο σπιούνος ψιθυρίζει κάτι στον Διοικητή του αποσπάσματος. Αυτός αμέσως δείχνει κάποιον απο το κοινό και φωνάζει:

Διοικ.: Πιάστε τον! Είπε από ανέκαθεν!

Οι άντρες του αποσπάσματος σημαδεύουν κάποιον στο πλήθος...

Ο Μπάμπης Νιώτης έχει εξαφανισθεί από το στούντιο της Πλάκας και μετά από μερικά λεπτά εμφανίζεται στο κεντρικό στούντιο ντυμένος Rambo, κρατώντας ένα τεράστιο πολυβόλο των 12.7 χιλιοστών, και συνοδευόμενος (αγκαζέ) από την τηλεπαρουσιάστρια Κανέλλα Λιάνη. Ένας άνδρας της Sprachpolizei στέκεται πλάι στον Μπάμπη Νιώτη και ξετυλίγει έναν αλεξανδρινό πάπυρο, από τον οποίο ο Καθηγητής διαβάζει, μπροστά στο τρομαγμένο κοινό, τους λιπόθυμους συζητητές και το συγκλονισμένο τηλεοπτικό ακροατήριο:

Μ.Ν.: Το γλωσσικό αδιέξοδο αντιμετωπίζεται μόνο με δυναμικές λύσεις. Ήρθε η ώρα της αφυπνίσεως! Ας βοηθήσουμε να ξημερώσει μια καινούργια μέρα για την πατρίδα μας, για τον πολιτισμό μας, για την ψυχή της Ελλάδας!

Κ.Λ.: Δεν είμαστε κινηματίες! Δεν είμαστε τρομοκράτες! Δεν ήρθαμε για να κηρύξουμε τη βία! Τα πραγματικά μας όπλα είναι η θέληση, η επιμονή και η πίστη! Η πίστη στην ανάγκη να συνεισφέρουμε όλοι μας, ο καθείς με τον δικό του τρόπο.

Λ.Θ.: Ναι, τρομοκράτες! Οταν ήμουν στη Μύκονο είχε έρθει ο αρχηγός της 17 Δεκέμβρη να με απειλήσει, αλλά μελέτησα την λέξη τρομοκράτης και έπεσε το ταβάνι πάνω του.

(Κοινό μουρμουρώντας: Τον γκαντέμη, ούτε ο Μητσοτάκης - με το άκουσμα της λέξης, μερικά φώτα καίγονται).

Κ.Λ.: [Κοιτώντας στην κάμερα] Βιβλιοπώλες: μπορείτε να βοηθήσετε! Προβάλλετε εκείνα τα βιβλία, εκείνες τις εφημερίδες, εκείνα τα περιοδικά που αξίζει να διαβαστούν. Κολλήστε αυτό εδώ το αυτοκόλλητο [η κάμερα ζουμάρει σε αυτοκόλλητο με σήμα την κουκουβάγια] στα έντυπα που σέβονται την ελληνική γλώσσα. Ο κύριος Νιώτης θα εκδίδει κάθε μήνα τον σχετικό κατάλογο (index).

Μ.Ν.: Κομπιουτεράδες: μπορείτε να βοηθήσετε! Κολλήστε αυτό το αυτοκόλλητο στους υπολογιστές σας. [Η κάμερα ζουμάρει - συγγνώμη, εστιάζει - σε αυτοκόλλητο με το λογότυπο: "Greeklish: Όχι, ευχαριστώ!"]. Κυκλοφορεί και ως ετικέτα για τις δισκέτες σας, και σε ηλεκτρονική μορφή για να το στείλετε παντού με e-mail.

Gass: Εγώ, μια και η ιδιότητα μου, έμπορας πλανητών, μου επιτρέπει να έχω τεχνικές γνώσεις, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι είναι δυνατή η κατασκευή ειδικού πρωτοκόλλου (θέλω να το πω MNP666gr), που θα καταρίπτει αυτόματα (ή και αφτόματα) ντατικές μεταφορές σε greeklish. Τα ντάτας κατόπιν θα εξαγνίζονται, θα συμπιέζονται, θα διορθόνωνται, θα σιδερώνονται, και θα παραδίδονται στα Ελληνικά. Υλοποιήσιμο τόσο σε hardware όσο και σε software.

Κ.Λ.: Ευρωβουλευτές: μπορείτε να βοηθήσετε! Η δραστηριοποίηση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την σωτηρία ΚΑΙ της δικής μας γλώσσας. Η οργάνωση "Βαβέλ", με συμμετοχή διαπρεπών φιλολόγων και ευρωβουλευτών από όλες τις χώρες της ΕΟΚ, αγωνίζεται για την αντίσταση απέναντι στην δικτατορία της αγγλικής γλώσσας! Στον αγώνα μας συμμετέχουν και οι αυτονομιστές Ουαλλοί και Σκωτσέζοι. Ετοιμάζουμε τηλεοπτικό ημίωρο με παντομίμα, που θα προβληθεί στο Euronews και θα ευαισθητοποιήσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για τα γλωσσικά προβλήματα και για την δυνατότητα που έχουμε να συνεννοηθούμε χωρίς να καταφύγουμε στην αγγλική γλώσσα.

Λ.Θ.: Ολους: Μάθετε Ελληνικά να γίνετε Ελληνες, να διατάζετε την ύλη, να βρίσκεστε την μία στιγμή εδώ, την άλλη στο φεγγάρι και ταυτοχρόνως στην Κίνα, πάνω στο πουλί του Ουρανού. Το ένα μάτι σας θα είναι στην Αίγινα, το πόδι σας στον Ειρηνικό ωκεανό και το πουλί σας στην Κίνα, τρίτο βουνό δεξιότερα από αυτό του Ουρανού. Έροσθω.

Gass: Κι εγώ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα ψάρια.

[Ξαφνικά οι οθόνες κάνουν "νερά" και μετά από λίγο στους δέκτες εμφανίζεται ο Ερνέστος Μανάβης, που έχει καταφύγει στο στούντιο του Συντάγματος. Είναι ντυμένος Βελουχιώτης με φυσεκλίκια, αμπέχωνο και -προφανώς ψεύτικη- γενειάδα. Η κάμερα εστιάζεται σε ένα φύλλο χαρτιού που κρατά στα χέρια του. Πρόκειται για προκήρυξη γραμμένη σε Greeklish και υπογεγραμμένη από την αντιστασιακή οργάνωση ELAS. Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων το κείμενο, "to onoma tis organwsis einai to onoma tis patridas mas, epitides anorthografo, symvolika, ws elaxisti praksi antistasis stous diktatores tis glossas pou simera ekanan to proto tous xtypima".]

[Λίγα λεπτά έχουν περάσει και ο κ. Ερνέστος συλλαμβάνεται μέσα στο στούντιο από πλήθος αστυνομικών, τροχονόμων, ντεντεντέκτιβζ και ελαιοχρωματιστών-γλωσσολόγων]

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

42

42 - η έσχατη απάντηση για τη ζωή,
το σύμπαν και τα πάντα

μια πικρή ιστορία επιστημονικής φαντασίας

Ερευνητές από μια κοινωνία ανώτερων γαλάζιων όντων κατασκευάζουν έναν υπερ-υπολογιστή με το όνομα Νέα Διακυβέρνηση και του ζητούν να δώσει την Έσχατη Απάντηση. Μετά από ενάμιση χρόνο σκέψης, ο υπολογιστής δίνει την απάντηση: Σαράντα δύο.

Ο Βαντζέλ Μεϊμάρ εξανέστη. "Σαράντα δύο; Σε έχουμε βάλει να σκεφτείς εδώ και ενάμιση χρόνο και μόνο αυτό έχεις να μας πεις;"

Η Νέα Διακυβέρνηση απάντησε: "Το έλεγξα πολύ καλά και αυτή είναι πράγματι η απάντηση. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι ποτέ δεν σκεφτήκατε ποια είναι η ερώτηση."

Η Νέα Διακυβέρνηση συμπληρώνει ότι θα σχεδιάσει έναν δεύτερο και ακόμη μεγαλύτερο υπολογιστή, ονόματι Νέα Ελλάδα, τόσο μεγάλο που μερικοί νομίζουν ότι πρόκειται για χώρα. Αυτός ο υπολογιστής θα κατασκευαστεί με σκοπό να διατυπώσει την ερώτηση. Οι γαλάζιοι ερευνητές τρέχουν το πρόγραμμα αλλά δυστυχώς η ερώτηση χάνεται, πέντε λεπτά πριν την προγραμματισμένη ώρα διατύπωσής της. Κι αυτό γιατί η Νέα Ελλάδα καταλύεται από τους Ευρωλάνδιους, οι οποίοι αργότερα αποκαλύπτεται ότι συμμετέχουν σε μια συνομωσία κασώνων που φοβούνταν ότι θα έχαναν τις δουλειές τους όταν ο κόσμος θα μάθαινε την απάντηση στο ποιο είναι το νόημα της ζωής.

Καθώς λοιπόν απουσίαζε η πραγματική ερώτηση, οι γαλάζιοι ερευνητές πρότειναν τις εξής πιθανές ερωτήσεις:
  1. Πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος;
  2. Πόσο πάει το μαλλί;
  3. Πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα;
  4. Πόσα τάλαρα γυρεύεις;
Οι ερωτήσεις αυτές απορρίφθηκαν μετά πολλών επαίνων, ώσπου στη συνέχεια εμφανίστηκε το πνεύμα του Γεωργίου Μαυρομιχάλη, δολοφόνου του Καποδίστρια, το οποίο σχημάτισε με τη βοήθεια μιας κιμωλίας και ενός μαυροπίνακα την εξής φράση:

"Πόσο τοις εκατό αρκεί για να εκλεγεί ένας δήμαρχος;"

Ο Βαντζέλ Μεϊμάρ ήταν πλέον σίγουρος. Είχε μπροστά στα μάτια του την πραγματική ερώτηση στην οποία αντιστοιχούσε η Έσχατη Απάντηση.


In memory of Douglas Adams and John Capo D' Istria

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Υπάρχει σχέδιο!

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε το 2004. Αναδημοσιεύεται με αφορμή την έντονη σημερινή παρουσία της Ντόρας Μπακογιάννη στην πολιτική σκηνή σε εθνικό αλλά και περιφερειακό (Κρήτη) επίπεδο. Για να διαλυθεί κάθε αμφιβολία για το αν η λάσπη (η) είναι μπροστά από την εποχή της!

Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ, Ο ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΚΑΙ Η ΛΕΒΕΝΤΟΓΕΝΝΑ ΚΡΗΤΗ

Η προεκλογική παρουσία του Κ. Καραμανλή σίγουρα διέλυσε τις όποιες αμφιβολίες υπήρχαν για την καταλληλότητά του. Αμφιβολίες που εκτρέφονταν από στημένες δημοσκοπήσεις, στις οποίες οι δασκαλεμένοι ερευνητές μασούσαν το "καταλληλότερος" και απλά ρωτούσαν "Ποιος είναι ο πρωθυπουργός;" Μέχρι τον Ιανουάριο απαντούσαν φυσικά ο Σημίτης. Μετά απαντούσαν ο Παπανδρέου, εξίσου φυσικά, καθώς ο Σημίτης είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης και ο Yorgos έκανε αρχηγικές εμφανίσεις (βλέπε χιονοπτώσεις, υπόθεση Πάχτα κ.λπ.).

Τι ήταν όμως αυτό που έφερε τούμπα την αμείλικτη πραγματικότητα της τελευταίας 22ετίας, ότι "οι ελληνικές εκλογές είναι μια αναμέτρηση όπου συμμετέχουν 22 κόμματα και στο τέλος κερδίζει το Πασόκ"; (Κατά τη γνωστή ρήση ότι "ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ όπου παίζουν 22 παίχτες και στο τέλος κερδίζει η Γερμανία".) Ποιοι έκαναν τη διαφορά όλα αυτά τα χρόνια; Αρκούσε μια προεκλογική περίοδος, μια τετραετία ή έστω και ολόκληρη η επταετία ηγεσίας του Κ. Καραμανλή για να αλλάξουν τα πράγματα;

Η μεταστροφή, όπως θα δούμε ξεκίνησε αρκετά νωρίτερα. Η αρχή για την αγροτιά έγινε με την πολυσυζητημένη προεκλογική ομιλία του Μιλτιάδη Έβερτ στην Καρδίτσα το 1996. Ο Κώστας Λαλιώτης έκανε ρεζίλι τον "μπουλντόζα" προβάλλοντας ένα βίντεο όπου ο τότε αρχηγός της ΝΔ απαντούσε στις κραυγές "Έ-βερτ, Έ-βερτ" του πλήθους φωνάζοντας ρυθμικά "Καρ-δί-τσα! Καρ-δί-τσα!" Μετά απ' αυτό η κολωνακιώτικη και κηφισιώτικη ψήφος πήγε σύσσωμη στον Σημίτη. Ο Έβερτ όμως (που έχασε τις εκλογές, αμφισβητήθηκε και αργότερα αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την ηγεσία της ΝΔ) είχε εγγράψει υποθήκη για το μέλλον της παράταξής του, κλείνοντας το μάτι στους αγρότες, λέγοντάς τους "είμαι κι εγώ ένας από σας", κλονίζοντας τη βεβαιότητα ότι Πασόκ σημαίνει "πανελλήνιο ΑΓΡΟΤΙΚΟ σοσιαλιστικό κίνημα" (ρήση του Ανδρέα κι αυτή...). Τη συνέχεια τη μαρτυρά ο εκλογικός χάρτης, στον οποίο τα πάντα από το Αντίρριο και πάνω είναι βαμμένα μπλε.

* * *

Το Κολωνάκι και η Κηφισιά πήραν χρόνο για να επανακάμψουν. Ο καταλύτης ήταν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο άνθρωπος που ξεκίνησε σαν υποκατάστατο του συχωρεμένου Μανώλη Καλαμίδα (εκπροσώπου του Υπέξ) και μέχρι τον Οκτώβριο του 1994 ήταν ο κύριος "Τίποτα", όχι μόνο κατά τον Πάγκαλο αλλά και στα μάτια πολλών νεοδημοκρατών, που αναφώνησαν "ώδινεν όρος και έτεκεν Αβραμόπουλον" όταν η ΝΔ ανακοίνωσε τον υποψήφιό της για τη δημαρχία της πρωτεύουσας. Ο Τίποτα έκανε την έκπληξη το '94, τέσσερα χρόνια αργότερα σάρωσε από τον πρώτο γύρο, και ήδη ήταν ο δημοφιλέστερος έλληνας πολιτικός. Στις εκλογές του 2000, διαβλέποντας ότι το Πασόκ δεν ήταν ακόμη έτοιμο να πέσει σαν ώριμο φρούτο, (υποτίθεται ότι) αρνήθηκε να δώσει χέρι βοηθείας στον Καραμανλή στη συνάντησή τους κάτω από την Ακρόπολη. Το ορατό αποτέλεσμα ήταν να συμβάλει (φαινομενικά) στην ήττα της ΝΔ. Αυτή όμως ήταν μόνο η μία όψη του νομίσματος... Στην
πραγματικότητα, οι Καραμανλής και Αβραμόπουλος στο πολυσυζητημένο γεύμα του "Διονύσου" συμφώνησαν σε ένα μακροχρόνιο σχέδιο επαναφοράς της αστικής ψήφου στον "φυσικό" της χώρο...

* * *

Στην τετραετία που ακολούθησε, ο Αβραμόπουλος αποδείχτηκε ο δούρειος ίππος, ο άνθρωπος που έφερε τους μετριοπαθείς του μεσαίου χώρου (τους "πασοκίσαντες" δεξιούς) στη Νέα Δημοκρατία. Και να πώς. Λίγο καιρό μετά τις εκλογές του 2000 ίδρυσε το ΚΕΠ. Αν και ο τίτλος του κόμματος ήταν "Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών", στην πραγματικότητα ΚΕΠ σήμαινε Κίνητρο Επανάκαμψης Πασοκισάντων. Ένα κόμμα που βασίστηκε στην προσωπική ακτινοβολία του τότε δημάρχου και που εμφανιζόμενο απέσπασε σημαντικά ποσοστά στα γκάλοπ, με οπαδούς προερχόμενους από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εξίσου.

Η ακμή του ΚΕΠ αποδείχτηκε βραχύβια. Παραδόξως όμως, οι εφήμεροι υποστηρικτές του ΚΕΠ δεν γύριζαν εξίσου στα κόμματα προέλευσής τους αλλά πήγαιναν ΜΟΝΟ στη Νέα Δημοκρατία! Ο μόνος τρόπος για να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο είναι ότι ο Αβραμόπουλος ΥΠΕΒΑΛΕ (όπως οι υπνωτιστές!) στους πιθανούς ψηφοφόρους του την ιδέα ότι, αφού υποστήριξαν (έστω και προσωρινά) Εκείνον, άρα ο φυσικός τους χώρος είναι η Νέα Δημοκρατία!

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι δύο πρώην δήμαρχοι Αθηναίων, Έβερτ και Αβραμόπουλος, έδωσαν στη Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό της την ευκαιρία να κυβερνά. Χωρίς αυτούς, τα πράγματα δεν θα ήταν τα ίδια και ο χάρτης της Ελλάδας θα ήταν ακόμη πράσινος.

Απομένει βέβαια το πράσινο "κάστρο" της λεβεντογέννας Κρήτης. Στους νεοδημοκράτες που έχουν σηκώσει ψηλά τα χέρια, αλλά και στους πασόκους που περηφανεύονται για την αντοχή της Μεγαλονήσου, θυμίζουμε ότι η Δεξιά δεν έχει εξαντλήσει τα χαρτιά της. Και η "ζημιά", μάλλον πάλι από δήμαρχο της Αθήνας θα γίνει: η νυν δήμαρχος Αθηναίων, Ντόρα Μπακογιάννη, είναι ως γνωστόν κρητικής καταγωγής...

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

H ΛΥCIC

H ΛΥCIC ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΝ ΚΡΙCIN ΗΝΤΙΝΑ ΒΙΟΥΜΕΝ ΑΚΟΥCIΩΣ

Του αποχωρήσαντος εκ των εγκοσμίων επί τέσσαρα συναπτά έτη ιερομονάχου Αμβροσίου (κατά κόσμον Zakman) και εσχάτως επαναπατρισθέντος ίνα φωτίση τον Ελληνισμόν με την άφατον σοφίαν ην έλαβεν ως θείαν δωρεάν, τη επινεύσει του Παρακλήτου, μονάσας εν ιερά σκήτη με εγκράτειαν και αδειάλειπτον προσευχήν.


 















Ο κατά κόσμον Zakman ιερομόναχος Αμβρόσιος στη βιβλιοθήκη της μονής Βαλλαντιοπεδίου


«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

ΘΕΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑCIC

Εν υπνώσει ων ο Αμβρόσιος έλαβεν τας κάτωθι υποδείξεις-λύcεις διά να εξέλθωμεν της κρίσεωc:

Να αναλάβει το κράτος να τυπώσει μπλουζάκια με τα εξής θέματα:

  1. Λιονέλ Μέσι (100€)
  2. Κριστιάνο Ρονάλντο (100€)
  3. Ντέιβιντ Μπέκαμ με στριγκ (200€)
  4. Φετφατζίδης (50€)
  5. Νικοπολίδης με μηχανή γκαζόν (50€)
  6. Σισέ με μαλλί ράστα (70€)
  7. Τζόρβας (ξυρισμένος – συλλεκτική φωτό) (60€)
  8. Μαραντόνα να πίνει κόκα (κόλα) (300€)
  9. Πελέ να πίνει κόκα κόλα (150€)
  10. Εθνική ομάδα γυναικών beach volley (250€)
  11. Καραμανλής με μαγιό (400€)
  12. Παπανδρέου σε κανό (500€)
  13. Παπανδρέου και παπούτσι (700€)
  14. Παπανδρέου και ποδήλατο (500€)
  15. Αλογοσκούφης και καποτάστο (250€)
  16. Ράπτη με μπικίνι (1500€)
  17. Πάγκαλος με μαγιό (2000€)
  18. Παπαρήγα να παίζει τάβλι (25€ φοιτητικό, 40€ κανονικό)
  19. Τσίπρας με τη μελαμψή συνοδό (200€)
  20. Άννα Νταλάρα σε συναυλία αντρός της (70€)

Να αναλάβει η κυβέρνησις να φτιάξει νταρτς (βελάκια) με φωτό των παρακάτω προσώπων, ως φόντο στο ταμπλό στόχευσης.

  1. Μητσοτάκης (1000€)
  2. Δαλούκας (500€)
  3. Παπακωνσταντίνου (1500€)
  4. Μέρκελ (3000€)
  5. Κόκκαλης (7000€)
  6. Βαρδιλογιάννης (6999€)
  7. Ε, Ρντογάν (1300€)
  8. Ω, Μπάμα (2500€)
  9. Πούτιν (900€)
  10. Μινόγκ με σορτσάκι (για τους πολύ άστοχους!) (3500€)

Τέλος, η πολιτεία να φτιάξει σάκους της πυγμαχίας με τυπωμένα πάνω τους τα πρόσωπα των:

  1. Τζόρτζεβιτς (500€)
  2. Γιαννακόπουλου (800€)
  3. Καραγκούνη (800€)
  4. Βύντρα (500€)
  5. Κάκου (900€)
  6. Παπουτσέλη (1200€)
  7. Ευαγγελάτου (1600€)
  8. Προέδρου των εφοριακών (5000€)
  9. Προέδρου του Παναθηναϊκού (5000€)
  10. Προέδρου του Ολυμπιακού (5000€)

Τοιουτοτρόπως, έκαστος των πολιτών θα υποχρεούται να αγοράζει μηνιαίως ένα εκ των ανωτέρων, τα οποία βεβαίως θα είναι αρίστης ποιότητος και θα φέρουν το εθνόσημον και υπογραφή γνησιότητος. 

Μετά δε, την παρέλευσιν 5 ετών θα δύνανται να πωλούνται εις τιμήν διπλασίαν αποτελώντας ως έπος ειπείν μια προσοδοφόρα επένδυσιν, εις την οποία θα κληθούν να συμμετάσχουν υποχρεωτικώς όλοι οι πολίται.

Δια τους έχοντας και κατέχοντας (με φορολ. δηλώσεις άνω των 100.000€) η τιμή στην οποίαν θα δύνανται να μεταπωλήσουν τα κεκτημένα θα ορισθεί στο τριπλάσιον της αξίας των και θα πιστοποιείται εκ των αποδείξεων αγοράς.

Δέον όπως τονισθή ότι θα υπάρξουν κυρώσεις για όσα ΑΦΜ δεν αγοράσουν έστω 1 τεμάχιον μηνιαίως.

Τέλος, αι επιχειρήσεις που θα «τρέξουν» όλα αυτά τα πρότζεκτ θα φορολογηθούν με 70% αφού αναμένεται να κάνουν εξωπραγματικούς τζίρους.

Εκ των ως άνω εισόδων αναμένονται μηνιαίως εισπράξεις άνω του 1 δις ευρώ και επομένως εξέλιπεν η χρεία της τρόικας και των συναφών οίκων, ενώ διανοίγεται και η δυνατότης της Ελλάδος να επιτελέσει η ιδία το ρόλο του δανειστού εις άλλα τινά κράτη.

Ευλογείτε

Ι. Αμβρόσιος (Zakman)   

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

The L-Day

Στις 15 Σεπτεμβρίου 2010, η λάσπη (η) δίνει το "παρών" και προσφέρει (αφιλοκερδώς, όπως πάντοτε) διεξόδους και απαντήσεις στη μεγάλη Κρίση που ενέσκηψε. 

Για τους αδαείς, η Κρίση ήταν αναπάντεχη. Όχι για μας. Η απουσία μας κατέστη αναγκαία από τις νέες συνθήκες που (γνωρίζαμε ότι) κυοφορούνταν, ήδη από την εποχή της ήττας του θρύλου από τη Βαλένθια.

Περάσαμε διά Πειρ(αι)ώς και σιδήρου (γωνία). Βγήκαμε αλώβητοι (σχεδόν). Ερχόμαστε και πάλι. Σχετικά με τα παρελθόντα, τα τρέχοντα, τα στάσιμα και τα μελλούμενα, σύντομα θα σας ξαναδώσουμε τα Φώτα μας (βλ. φωτό).















Μείνετε συντονισμένοι!

Η αρχισυντακτική ομάδα της λάσπης (της)

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

RETROVISION


Η ποιότητα του άσματος που θα μας εκπροσωπήσει το 2010 είναι, ευτυχώς, καταλυτικά χαμηλή κι έτσι είμαστε βέβαιοι ότι ο κ. Γερουλάνος δεν θα μπει στον πειρασμό (εκτός αν ο λυρικός Αλκαίος κάνει το θαύμα) να καυχηθεί για το υψηλό μας επίπεδο, όπως έκανε ο κ. Σιούφας στη χρυσή του εποχή. 

Για να θυμηθούμε κάποια από τα περασμένα μας μεγαλεία, παρουσιάζουμε εδώ όλα τα σχετικά άρθρα της αρχικής λάσπης (της). 


2002 

ΣΤΟ ΝΗΜΑ ΕΧΑΣΕ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ

Στη μεγάλη ευρωπαϊκή αναμέτρηση που διεξάγεται κάθε χρόνο αυτή την εποχή και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των Ευρωπαίων, το μεγάλο φαβορί, ο Μιχάλης μας, έχασε στο νήμα.

Δεν πειράζει,σημασία έχει η συμμετοχή

...αλλά και η νίκη!

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ EUROVISION
Φίλοι μας, συναισθανόμενοι το μέγεθος της πικρίας από τον ά-δ-ι-κ-ο καταποντισμό της τραγουδάρας μας η Λάσπη (η) συνήλθε εκτάκτως χτες, μετά από την σχετική μπιροποσία και πιτσοφαγία και απεφάνθη τα εξής:



Αφού όλες οι χώρες συμμετέχουν με αγγλικό στίχο, θα πρέπει τα αγγλικά που ακούμε να έχουν και μία ποιότητα. Προτείνουμε λοιπόν οι τραγουδιστές να είναι κάτοχοι Proficiency (τουλάχιστον με Β), η νά'χουν συγκεντρώσει στο TOEFL πάνω από 600 μόρια! Έτσι θα περιοριστούν σημαντικά οι αγγλικοί στίχοι και θα ξαναποχτήσουν τα τραγούδια το εθνικό τους χρώμα... Άσε που αν πέσουν με τα μούτρα στο διάβασμα οι τραγουδιστές, μπορεί και να παρατήσουν το τραγούδι και να ασχοληθούν με την διδασκαλία, απαλλάσσοντάς μας από την παρουσία τους....
Προκειμένου να διατηρηθεί η εθνική ταυτότητα των υποψηφίων τραγουδιών, θα πρέπει να θεσπιστεί νόμος ανάλογος με του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ... Δηλ, μάξιμουμ αριθμός ξένων για κάθε συμμετοχή 2 άτομα! Πού ακούστηκαν μαύρες σουηδέζες... Και επίσης δικαίωμα 3 αλλαγών πριν ή και κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού.
Εφόσον στον διαγωνισμό ήκιστα παίζει ρόλο η πιότητα των τραγουδιών, αλλά αυτό που μετράει είναι ο εντυπωσιασμός, προτείνεται κάθε χώρα να συμμετέχει με ό,τι νομίζει (από τραγούδι μέχρι χορογραφία κι από ακροβατικά μέχρι παντομίμα...). Στοχεύοντας στον εντυπωσιασμό, πιστεύουμε ότι μπορεί να προκύψουν αξέχαστες βραδιές και να σταματήσουν αυτά τα στημένα παραγκίστικα χάπενειν (happenings)...
Χρειάζεται να ενθαρρυνθούν οι απανταχού ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, ώστε να «ψηθούν» να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό. Ιδιαίτερη βαρύτητα πρέπει να δοθεί στους transexual, που γοητεύουν εξόχως την Ευρώπη...
Προτείνεται ο διοικητικός διαχωρισμός της χώρας και η μερική αυτονομία των διαμερισμάτων της. Έτσι ώστε να μπορούν συμμετάσχουν με ξεχωριστή συμμετοχή η Κρήτη, η Κέρκυρα, η Χαλκιδική κλπ, κατά το πρότυπο των πρώην χωρών της ΕΣΣΔ. Π.χ.

ΨΗΦΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

  1. Κύπρος
  2. Γροιλανδία
  3. Δονούσες
  4. Αράχωβα
  5. Αμερική ...ευχαριστώ
  6. Θράκη
  7. Χαλκιδική
  8. Πελοπόννησος
  9. Ρέντη
  10. Αγ.Θεόδωροι

Εναλλακτική λύση στο πρόβλημα της γκετοποίησης του διαγωνισμού,
είναι η διεξαγωγή του σε ομίλους. Π.χ.
  • Α'ΟΜΙΛΟΣ (Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισραήλ κλπ)
  • Β'ΟΜΙΛΟΣ (Ηνωμ.Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ισραήλ κλπ)
  • Γ'ΟΜΙΛΟΣ (Ολλανδία, Δανία, Βέλγιο, Εσθονία, Λετονία, Ισραήλ κλπ)
  • Δ'ΟΜΙΛΟΣ (Νορβηγία, Φινλανδία, Σουηδία, Λουξεμβούγο, Ισραήλ κλπ)
  • Ε'ΟΜΙΛΟΣ (Τουρκία, Κροατία, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ισραήλ)
  • ΣΤ' ΟΜΙΛΟΣ (Ισραήλ)
  • Ζ' ΟΜΙΛΟΣ (κλπ, Ισραήλ)
Αφού λοιπόν θα διεξάγεται κατά ομίλους αρχικά ο διαγωνισμός, θα προκύπτουν εκείνα τα τραγούδια που θα προχωρούν στην δεύτερη φάση (τα 2 πρώτα κάθε ομίλου). Τα 14 τώρα τραγούδια θα διαγωνίζονται όπως ξέρουμε σήμερα, με την επισήμανση ότι το Ισραήλ θα έχει και 5 κανονάκια. Δηλ, αν δεν προκριθεί στην αρχή, ο διαγωνισμός επαναλαμβάνεται, μέχρι να εξαντλήσει όλες τις ζωές του, κάτι που πρακτικά θα είναι αδύνατον, αφού θα έχουν εξαντληθεί πρώτοι οι συμμετέχοντες...

Τέλος στα πλαίσια του δικαιώματος που μας παρέχεται να χρησιμοποιήσουμε αγγλικό στίχο, θεωρούμε πως ο μόνος τραγουδιστής που μπορεί να μας δώσει την πρωτιά στον διαγωνισμό είναι ο... ...
JOHNY LOGAN
Nαι! Ο τραγουδιστής των τίτλων, που έχει απεριόριστη εμπειρία και επάρκεια στα Αγγλικά!!
Ο Μπάγιεβιτς της Γιουροβίζιον,
ο Σπίλμπεργκ του διαγωνισμού,
ο Γκαγκάριν των Ευρωτραγουδιών...
Ελπίζουμε οι ιθύνοντες να τα σκεφτούν αυτά σοβαρά και να πράξουν αναλόγως!

2003

Η ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Ο διαγωνισμός της Ευρωβύζιον [ξένη λέξη είναι, όπως θέλουμε τη γράφουμε!] του έτους 2003 αποτελεί μια μεγάλη εθνική καταστροφή.






Winner takes it all :(
Η τραγουδίστρια που επελέγη να μας εκπροσωπήσει έφερε το βαρύτιμο όνομα Μαντώ, όπως και η ηρωίδα Μαυρογένους της ελληνικής εθνεγερσίας. Δυστυχώς η καλλιτέχνις δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος όχι μόνο του ηρωικού της ονόματος, αλλά ούτε και της καταγωγής της: λέγεται Σταματ[ελ]οπούλου και προφανώς είναι απόγονος του Νικήτα Σταματελόπουλου, του γνωστού Νικηταρά ή Τουρκοφάγου.

Τρίζουν τα κόκκαλα...
Η κυρία Σταματ[ελ]οπούλου έχασε. Και δυστυχώς όχι με διαφορά ...στήθους. Ανεξάρτητα από το ποιο μέρος του σώματος έβλεπαν οι τηλεθεατές, η Μαντώ είδε (με τα κυάλια!) την πλάτη της ομότεχνής της από την Τουρκία. Την οποία μάλιστα η εκπρόσωπός μας είχε βοηθήσει στα πρώτα της βήματα. Αυτά έχει η ζωή.
Ακολουθώντας την τακτική του σκωτσέζικου ντους, οι περισσότεροι ευρωπαίοι (ημών συμπεριλαμβανομένων) αποφάσισαν να χρυσώσουν το χάπι στην Τουρκία. Πριν λίγο καιρό ανέβαλαν για τις καλένδες την ένταξη του "γίγαντα της ανατολικής Μεσογείου" στην Ευρωπαϊκή Ενωση και, για να του τη σπάσουν ακόμη περισσότερο, δέχτηκαν χώρες μινιατούρες όπως η Κύπρος και η Μάλτα (στην επόμενη διεύρυνση φημολογείται ότι θα μπει μέχρι και το Λιχτενστάιν). Λίγο από τύψεις και ενοχές, λίγο από διάθεση εξευμενισμού, κάθε χώρα ένιωθε "υποχρεωμένη" να δώσει κάποιους βαθμούς ή ακόμη και το δωδεκάρι στην Τουρκία.
Θα θέλαμε εδώ να στηλιτεύσουμε τη στάση της ελληνικής επιτροπής. Οι βαθμοί που έδωσε η Ελλάδα στην Τουρκία ήταν καθοριστικοί για τη νίκη της τελευταίας. Το χειρότερο όμως δεν είναι η νίκη των Τούρκων, ούτε το ότι η ελληνική συμμετοχή για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε κατώτερη των προσδοκιών. Ο εφιάλτης είναι το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι η διοργανώτρια του επόμενου διαγωνισμού.
ΠΡΩΤΟΝ διότι οι γείτονες θα επιδιώξουν να κλέψουν τα φώτα της δημοσιότητας, τα οποία κανονικά θα έπρεπε να είναι συνεχώς στραμμένα επάνω στην Ελλάδα λόγω Ολυμπιάδας.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ διότι αν διοργανώσουν έναν επιτυχημένο διαγωνισμό (πράγμα σίγουρο, διότι θα "σκιστούν"), την ώρα που εμείς ακόμη θα αγκομαχούμε να ολοκληρώσουμε την ολυμπιακή προετοιμασία (με αβέβαια έκβαση), είναι πολύ πιθανό η ΔΟΕ να αποφασίσει την τελευταία στιγμή την διεξαγωγή των Αγώνων στην Τουρκία.
Και ΤΡΙΤΟΝ (και φαρμακερόν) διότι η πιθανότερη ημερομηνία διεξαγωγής του επόμενου διαγωνισμού είναι η αποφράς επέτειος της 29ης Μαϊου. Καθότι πέφτει και Σάββατο. Φανταστείτε, 551 χρόνια μετά την Αλωση της Πόλης, ολόκληρη η Ευρώπη να καλείται να γιορτάσει στον Βόσπορο...
Ως Ελληνες έχουμε δύο επιλογές. Η μία είναι να βρούμε μια κατάλληλη πρόφαση για να αποφύγουμε τη συμμετοχή μας. Η δεύτερη είναι να "κατεβάσουμε" μια ανεπανάληπτη συμμετοχή, η οποία θα σαρώσει και έτσι θα πάρουμε, όχι την Πόλη βέβαια, αλλά μια μικρή και γλυκειά εκδίκηση. Ας ελπίσουμε ότι θα βρούμε τρόπο να περισώσουμε την τσαλακωμένη μας τιμή...

"Και του χρόνου";

2004

Sakis! Sakis! Sakis!
Ο Βύζας, το Βυζάντιο και η Eurovision
Πριν ακόμη γεννηθεί ο Σάκης Ρουβάς (1972) μεσουρανούσε ήδη ένα μεγάλο αστέρι των ελληνικών γηπέδων:
Ο Σάκης Κουβάς!
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής είναι ίσως ο μόνος θρυλικός ποδοσφαιριστής του Βύζαντα Μεγάρων, ο βασικός συντελεστής των μεγάλων διακρίσεων της ομάδας (άνοδος στην Α' Εθνική μεταξύ 1966-1970).
Ο παλιός και ο νέος Σάκης έχουν κι άλλα κοινά σημεία, πέρα από τα παρόμοια ονοματεπώνυμα.
Πρώτον:
Ο Κουβάς έπαιξε στον Βύζαντα. Ο αρχαίος Βύζας ήταν ο ιδρυτής του Βυζαντίου, της μετέπειτα Κωνσταντινούπολης / Istanbul, όπου διαγωνίστηκε το 2004 ο Ρουβάς.
Δεύτερον:
Την εποχή της μεγάλης του δόξας, ο Βύζας του Κουβά ήταν γνωστός ως Ευρωβύζαντας, μια και παραλίγο να βγει στα ευρωπαϊκά κύπελλα (τελικά τερμάτισε 7ος το 1967-68). Ο διαγωνισμός στον οποίο έλαβε μέρος το 2004 ο Ρουβάς ήταν η Ευρωβύζιον.
Τρίτον:
Τόσο ο Κουβάς όσο και ο Ρουβάς στενοχώρησαν, σε κάποια στιγμή της καριέρας τους, τους Κύπριους. Ο Κουβάς το 1968, όταν έβαλε και τα πέντε γκολ της ομάδας του στο Βύζας - Ολυμπιακός Λευκωσίας 5-1, ο δε Ρουβάς το 1997, όταν τραγούδησε ανήμερα της ποντιακής γενοκτονίας (19 Μαϊου) στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας με τον Μπουράκ Κουτ.
Τέταρτον:
Ρουβάς και Κουβάς συναντιούνται και σ' ένα ακόμη σημείο: Όσοι στοιχημάτισαν υπέρ της νίκης του Ρουβά στον διαγωνισμό του 2004, βρέθηκαν... "στον κουβά". Ας όψεται η Ρουσλάνα.
Υστερόγραφον
Οι Τούρκοι δέχτηκαν να μη γίνει 29 Μαϊου ο διαγωνισμός. Κατάπιαν ακόμη και το ότι έγινε στις 15 Μαϊου (ημέρα, με το νέο ημερολόγιο, της άφιξης του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη πριν 85 χρόνια). Ζητωκραύγασαν υπέρ του Σάκη. Έδωσαν και ψήφο στην Κύπρο. Όλα για χατίρι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φρόντισαν πάντως να θυμίσουν στον κόσμο ότι τέτοιες μέρες (19 Μαϊου 1919) αποβιβάστηκε ο Κεμάλ στη Σαμψούντα. Ή μήπως δεν προσέξατε τον τουρκο-ποντιακό χορό στο διάλειμμα του διαγωνισμού;


2005
Εδώ είναι ο Παράδεισος, κι η Κόλαση (του Δάντη) εδώ

Η λάσπη (η) είχε τολμήσει!
Πίστεψε από την πρώτη στιγμή στον Μεγάλο Τραγουδοποιό και το απέδειξε έμπρακτα, ορίζοντας τον "Σύλλογο Πιστών Χρίστου Δάντη" ως χορηγό επικοινωνίας του μνημειώδους έργου "Κασωνικό Μανιφέστο" που φιλοξένησε στις ηλεκτρονικές της σελίδες.







Ήμασταν σίγουροι ότι αυτός ο καλλιτέχνης κάτι παραπάνω θα έχει να προσφέρει από τα Δακτυλικά Αποτυπώματα και το Αμάν Αμάν.
Είδαμε - μόνοι εμείς -το βαθύτερο νόημα πίσω από τη σχιζοφρενική φράση Κι Όταν Δε Θα Σ' Αγαπάω, Πιο Πολύ Θα Σ' Αγαπώ.
Γίναμε η μοναδική ελληνική ανεξάρτητη ιστοσελίδα που ασχολήθηκε με την Μεγάλη Αγαπημένη του ήρωά μας.












Σήμερα λοιπόν δικαιωνόμαστε. Ο XPICTOC ΔΑΝΤΗC επιστρέφει μετά δόξης και τιμής από το Κίεβο, την πόλη-κλειδί για τη διάδοση της πίστης εντός "πασών των Ρωσιών".
Μαζί του επιστρέφουν με το τίμιο ξύλο (από το οποίο είναι φτιαγμένη η λύρα του μεγάλου κρητικού λυράρη Βλαχάκη ή "Δάντη") οι ΙCΑΠΟCΤΟΛΟΙ Έλενα και Κωνσταντίνος.









ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

ΟΙ ΟΥ(Κ)ΡΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ

Η ασφαλτόστρωση του δρόμου που οδηγεί στο συναυλιακό μέγαρο του Κιέβου ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον διαγωνισμό της Eurovision.
Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Ελλάδα... Δικοί μας άνθρωποι (και) οι Ουκρανοί.








2006
Η ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ ΚΥΜΑΤΙΣΕ ΣΤΟ Ο.Α.Κ.Α.!
Εμείς οι Έλληνες έχουμε κάθε λόγο να αισθανόμαστε περήφανοι για τους Φινλανδούς Lordi που θριάμβευσαν στον διαγωνισμό Eurovision 2006. (Είναι κρίμα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέφυγε να φωτογραφηθεί μαζί τους, προφασιζόμενος ότι ήταν στο καμαρίνι της Άννας Βίσση την ώρα της απονομής.)
Κι αυτό για τρεις λόγους:
Πρώτον
Τα 'τέρατα' ανέμισαν τη γαλανόλευκη (έστω τη δική τους γαλανόλευκη) ενώ η κυπριακής καταγωγής εκπρόσωπός μας το μόνο που κατάφερε να ανεμίσει ήταν τα μαλλιά της.
Δεύτερον
Με τη νίκη-έκπληξη απέναντι στο 'φαβορί' (που τελικά αποδείχτηκε Αστραχάν) οι Lordi μάς απάλλαξαν από την υποχρέωση να διοργανώσουμε ένα ακόμη δαπανηρό θέαμα.
Τρίτον
Οι Lordi κατάγονται από την πόλη Ροβανιέμι, γνωστή και σαν 'χωριό του Αη-Βασίλη'. Είναι λοιπόν ευκαιρία, κάνοντας την υπέρβασή μας, να ξεχάσουμε την Καισάρεια της σημερινής Τουρκίας (που ποιος ξέρει πότε θα αξιωθεί να γίνει τμήμα της Ε.Ε.) και να στραφούμε στον Αρκτικό Κύκλο: η Φινλανδία είναι ήδη μέλος της Ένωσης, ανήκει στην ίδια ζώνη ώρας και, ας μην ξεχνάμε, έχει το μεγαλύτερο (μετά την Ελλάδα και την Κύπρο) ποσοστό Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ε.Ε. Σκεφτείτε το: Μετά από όλα αυτά, εξακολουθεί να σας φαίνεται ξενόφερτος ο Φινλανδός Santa;