Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε το 2004. Αναδημοσιεύεται με αφορμή την έντονη σημερινή παρουσία της Ντόρας Μπακογιάννη στην πολιτική σκηνή σε εθνικό αλλά και περιφερειακό (Κρήτη) επίπεδο. Για να διαλυθεί κάθε αμφιβολία για το αν η λάσπη (η) είναι μπροστά από την εποχή της!
Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ, Ο ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΚΑΙ Η ΛΕΒΕΝΤΟΓΕΝΝΑ ΚΡΗΤΗ
Η προεκλογική παρουσία του Κ. Καραμανλή σίγουρα διέλυσε τις όποιες αμφιβολίες υπήρχαν για την καταλληλότητά του. Αμφιβολίες που εκτρέφονταν από στημένες δημοσκοπήσεις, στις οποίες οι δασκαλεμένοι ερευνητές μασούσαν το "καταλληλότερος" και απλά ρωτούσαν "Ποιος είναι ο πρωθυπουργός;" Μέχρι τον Ιανουάριο απαντούσαν φυσικά ο Σημίτης. Μετά απαντούσαν ο Παπανδρέου, εξίσου φυσικά, καθώς ο Σημίτης είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης και ο Yorgos έκανε αρχηγικές εμφανίσεις (βλέπε χιονοπτώσεις, υπόθεση Πάχτα κ.λπ.).
Τι ήταν όμως αυτό που έφερε τούμπα την αμείλικτη πραγματικότητα της τελευταίας 22ετίας, ότι "οι ελληνικές εκλογές είναι μια αναμέτρηση όπου συμμετέχουν 22 κόμματα και στο τέλος κερδίζει το Πασόκ"; (Κατά τη γνωστή ρήση ότι "ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ όπου παίζουν 22 παίχτες και στο τέλος κερδίζει η Γερμανία".) Ποιοι έκαναν τη διαφορά όλα αυτά τα χρόνια; Αρκούσε μια προεκλογική περίοδος, μια τετραετία ή έστω και ολόκληρη η επταετία ηγεσίας του Κ. Καραμανλή για να αλλάξουν τα πράγματα;
Η μεταστροφή, όπως θα δούμε ξεκίνησε αρκετά νωρίτερα. Η αρχή για την αγροτιά έγινε με την πολυσυζητημένη προεκλογική ομιλία του Μιλτιάδη Έβερτ στην Καρδίτσα το 1996. Ο Κώστας Λαλιώτης έκανε ρεζίλι τον "μπουλντόζα" προβάλλοντας ένα βίντεο όπου ο τότε αρχηγός της ΝΔ απαντούσε στις κραυγές "Έ-βερτ, Έ-βερτ" του πλήθους φωνάζοντας ρυθμικά "Καρ-δί-τσα! Καρ-δί-τσα!" Μετά απ' αυτό η κολωνακιώτικη και κηφισιώτικη ψήφος πήγε σύσσωμη στον Σημίτη. Ο Έβερτ όμως (που έχασε τις εκλογές, αμφισβητήθηκε και αργότερα αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την ηγεσία της ΝΔ) είχε εγγράψει υποθήκη για το μέλλον της παράταξής του, κλείνοντας το μάτι στους αγρότες, λέγοντάς τους "είμαι κι εγώ ένας από σας", κλονίζοντας τη βεβαιότητα ότι Πασόκ σημαίνει "πανελλήνιο ΑΓΡΟΤΙΚΟ σοσιαλιστικό κίνημα" (ρήση του Ανδρέα κι αυτή...). Τη συνέχεια τη μαρτυρά ο εκλογικός χάρτης, στον οποίο τα πάντα από το Αντίρριο και πάνω είναι βαμμένα μπλε.
* * *
Το Κολωνάκι και η Κηφισιά πήραν χρόνο για να επανακάμψουν. Ο καταλύτης ήταν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο άνθρωπος που ξεκίνησε σαν υποκατάστατο του συχωρεμένου Μανώλη Καλαμίδα (εκπροσώπου του Υπέξ) και μέχρι τον Οκτώβριο του 1994 ήταν ο κύριος "Τίποτα", όχι μόνο κατά τον Πάγκαλο αλλά και στα μάτια πολλών νεοδημοκρατών, που αναφώνησαν "ώδινεν όρος και έτεκεν Αβραμόπουλον" όταν η ΝΔ ανακοίνωσε τον υποψήφιό της για τη δημαρχία της πρωτεύουσας. Ο Τίποτα έκανε την έκπληξη το '94, τέσσερα χρόνια αργότερα σάρωσε από τον πρώτο γύρο, και ήδη ήταν ο δημοφιλέστερος έλληνας πολιτικός. Στις εκλογές του 2000, διαβλέποντας ότι το Πασόκ δεν ήταν ακόμη έτοιμο να πέσει σαν ώριμο φρούτο, (υποτίθεται ότι) αρνήθηκε να δώσει χέρι βοηθείας στον Καραμανλή στη συνάντησή τους κάτω από την Ακρόπολη. Το ορατό αποτέλεσμα ήταν να συμβάλει (φαινομενικά) στην ήττα της ΝΔ. Αυτή όμως ήταν μόνο η μία όψη του νομίσματος... Στην
πραγματικότητα, οι Καραμανλής και Αβραμόπουλος στο πολυσυζητημένο γεύμα του "Διονύσου" συμφώνησαν σε ένα μακροχρόνιο σχέδιο επαναφοράς της αστικής ψήφου στον "φυσικό" της χώρο...
* * *
Στην τετραετία που ακολούθησε, ο Αβραμόπουλος αποδείχτηκε ο δούρειος ίππος, ο άνθρωπος που έφερε τους μετριοπαθείς του μεσαίου χώρου (τους "πασοκίσαντες" δεξιούς) στη Νέα Δημοκρατία. Και να πώς. Λίγο καιρό μετά τις εκλογές του 2000 ίδρυσε το ΚΕΠ. Αν και ο τίτλος του κόμματος ήταν "Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών", στην πραγματικότητα ΚΕΠ σήμαινε Κίνητρο Επανάκαμψης Πασοκισάντων. Ένα κόμμα που βασίστηκε στην προσωπική ακτινοβολία του τότε δημάρχου και που εμφανιζόμενο απέσπασε σημαντικά ποσοστά στα γκάλοπ, με οπαδούς προερχόμενους από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εξίσου.
Η ακμή του ΚΕΠ αποδείχτηκε βραχύβια. Παραδόξως όμως, οι εφήμεροι υποστηρικτές του ΚΕΠ δεν γύριζαν εξίσου στα κόμματα προέλευσής τους αλλά πήγαιναν ΜΟΝΟ στη Νέα Δημοκρατία! Ο μόνος τρόπος για να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο είναι ότι ο Αβραμόπουλος ΥΠΕΒΑΛΕ (όπως οι υπνωτιστές!) στους πιθανούς ψηφοφόρους του την ιδέα ότι, αφού υποστήριξαν (έστω και προσωρινά) Εκείνον, άρα ο φυσικός τους χώρος είναι η Νέα Δημοκρατία!
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι δύο πρώην δήμαρχοι Αθηναίων, Έβερτ και Αβραμόπουλος, έδωσαν στη Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό της την ευκαιρία να κυβερνά. Χωρίς αυτούς, τα πράγματα δεν θα ήταν τα ίδια και ο χάρτης της Ελλάδας θα ήταν ακόμη πράσινος.
Απομένει βέβαια το πράσινο "κάστρο" της λεβεντογέννας Κρήτης. Στους νεοδημοκράτες που έχουν σηκώσει ψηλά τα χέρια, αλλά και στους πασόκους που περηφανεύονται για την αντοχή της Μεγαλονήσου, θυμίζουμε ότι η Δεξιά δεν έχει εξαντλήσει τα χαρτιά της. Και η "ζημιά", μάλλον πάλι από δήμαρχο της Αθήνας θα γίνει: η νυν δήμαρχος Αθηναίων, Ντόρα Μπακογιάννη, είναι ως γνωστόν κρητικής καταγωγής...
