Ουδέν Μονιμότερον του Προσωρινού

Στη χώρα των Σπουδαίων οι κάτοικοι κατέσφαξαν και τον τελευταίο πολιτικό του τόπου τους. Ψάχνοντας σπιθαμή προς σπιθαμή ολόκληρη την Επικράτεια, κατόρθωσαν σε σύντομο  χρονικό διάστημα να τους ξετρυπώσουν και να τους εξολοθρέψουν όλους. Σειρά κατόπιν είχαν οι δημοσιογράφοι του πολιτικού ρεπορτάζ. Εκτός από έναν, τον γκουρού, αυτόν που απευθυνόταν στο κοινό του στον ενικό αριθμό και έπιναν νερό στο όνομά του οι συνταξιούχοι. Αυτόν θα τον λυντζάριζαν τελευταίο. Προς το παρόν οι Σπουδαίοι θα του επέτρεπαν  να συνεχίσει να μεταδίδει την ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ από το Ραδιομέγαρο.

Οι Σπουδαίοι δεν γινόταν να υπομένουν άλλο. Μετά και το τελευταίο ξεπούλημα της Ιστορίας τους ο κόμπος έφτασε στο χτένι και ανέλαβαν δράση αποφασίζοντας να τους εξολοθρέψουν όλους. Από τη στιγμή που έπαψαν να παίρνουν μερτικό από την αρπαγή του δημόσιου πλούτου, οι Υπεύθυνοι έπρεπε να πεθάνουν. Πρώτα τους διαπόμπευαν με τρόπο ανάλογο της αλαζονείας τους κι όχι της θέσης τους. Κι έπειτα τους σκότωναν με βασανιστικό τρόπο ισοδύναμο με το θράσος τους. Η όλη διαδικασία γινόταν έξω από τη Βουλή, σε μία θεόρατη εξέδρα, όπου ο συγκεντρωμένος όχλος δια βοής αποφάσιζε τον τρόπο εκτέλεσης επιλέγοντας από μία λίστα ακραίων βασανιστηρίων.

Κατόπιν θα εκτελούνταν οι μεγαλοδικαστικοί και οι μεγαλοδικηγόροι. Έπρεπε κι εκείνοι να πληρώσουν το τίμημα του αλληθωρισμού τους. Έτσι οι Σπουδαίοι θα ξεμπέρδευαν μια και καλή από τα μιάσματα και θα αναγεννούσαν τον τόπο τους.

Η Επιτροπή Ενημέρωσης ανέλαβε να πληροφορήσει όλους τους Ξένους πως τη διαχείριση του τόπου τους θα αναλάμβαναν πλέον οι απλοί πολίτες και πως δεν σκόπευαν να τηρήσουν καμία συνθήκη και δέσμευση που είχαν συνάψει μαζί τους οι Προδότες. Μάλιστα, επικαλούμενοι το Σπουδαίο παρελθόν τους απαίτησαν σεβασμό. Έκλεισαν ερμητικά τα σύνορα και ξεκαθάρισαν σε όλους τους ξένους πως αν ήθελαν να παραμείνουν, θα έπρεπε να διδαχτούν και κατόπιν να αποδεχτούν τη Σπουδαία Ιστορία τους. Και τη θρησκεία τους επίσης.

Εκλογές θα έκαναν την Άνοιξη. Κι επειδή ο κατάλογος με τις Σπουδαίες υποψηφιότητες ολοένα και μεγάλωνε, αποφάσισαν να ιδρύσουν καινούρια κόμματα. Όχι όμως σαν τα πουλημένα του παρελθόντος αλλά πατριωτικά και φιλολαϊκά, αντάξια των προγονικών τους καταβολών. Μέσα σε λίγες μόνο ώρες, οι νέοι υποψήφιοι συνασπίσθηκαν γύρω από πέντε κόμματα: Τους Σπουδαίους, τους Σπουδαιότερους, τους Σπουδαιότατους, τους Ένδοξους και τους Ηρωικούς. Όλοι τους με διάφανο βιογραφικό και με άφοβη τόλμη, έδιναν διαρκώς στους απλούς πολίτες όρκους παντοτινής αφοσίωσης και αδιάλειπτης μέριμνας για τα κοινά του Σπουδαίου τόπου τους.

Και ο καιρός περνούσε. Σιγά σιγά οι υποψήφιοι όλων των συνασπισμών που όλο και πλήθαιναν, συγκρότησαν μία Προσωρινή κυβέρνηση που θα διαχειριζόταν τη Σπουδαία χώρα τους ως τις εκλογές. Κι επειδή η Άνοιξη είχε σχεδόν καταφτάσει, συνειδητοποίησαν πως δεν ήταν ακόμη έτοιμοι να διεξαγάγουν τις εκλογές με τη δημοκρατική επάρκεια που τους άρμοζε, κι έτσι συμφώνησαν από κοινού να μεταθέσουν κατά ορισμένους μήνες την άφιξή της, παρατείνοντας τον χειμώνα. Μέχρι που οι απλοί πολίτες συνήθισαν το κρύο, τους άρεσε και η θαλπωρή από τα τζάκια με τα φτηνά ξύλα της Προσωρινής κυβέρνησης, και έτσι λησμόνησαν τελείως την Άνοιξη που δεν έφτασε ποτέ στη χώρα των Σπουδαίων.