Ο Μηχανισμός

Εν αρχή...

ΓΕΝΕΣΙΣ

“Και είπεν Κύριος ο Θεός, ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον. Ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ’ αυτόν. Και έπλασεν ο Θεός έτι εκ της γης πάντα τα θηρία του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού και ήγαγεν αυτά προς τον Αδάμ, ιδείν τι καλέσει αυτά. Και παν ο εάν εκάλεσεν αυτό Αδάμ ψυχήν ζώσαν τούτο όνομα αυτώ. Και εκάλεσεν Αδάμ ονόματα πάσι τοις κτήνεσι και πάσι τοις πετεινοίς του ουρανού και πάσι τοις θηρίοις του αγρού”.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ

“Τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτώ. Και επέβαλεν ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ και ύπνωσε. Και έλαβε μία των πλευρών αυτού και ανεπλήρωσε σάρκα αντ’ αυτής. Και ωκοδόμησεν ο Θεός την πλευράν, ην έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και ήγαγεν αυτήν προς τον Αδάμ... αύτη κληθήσεται ΓΥΝΗ...”

* * * 

Αιώνες τώρα, η θεολογική και ιστορικοφιλολογική προσέγγιση του πρώτου βιβλίου της Π. Διαθήκης δεν κατάφερε να εισέλθει επαρκώς στο βαθύτερο νόημα της περιγραφής της Γενέσεως. Θεωρώντας τη σύζευξη ανδρός και γυναικός ως προτύπωσιν της του Χριστού με την Εκκλησίαν σωτηριώδους για το ανθρώπινο γένος συζεύξεως, ερμήνευσε κατ’ ανάλογον τρόπον την εν λόγω περικοπήν. Ούτως εχόντων των θεολογικών πραγμάτων η γυναίκα αντιμετωπίστηκε από σύμπασα την χριστιανική θρησκεία ως εν εκ των δύο ανθρωπίνων φύλων, πλάνη για την οποία εκπονήθηκε και η παρούσα μελέτη.

Ασφαλώς και δε δυνάμεθα να αμφισβητήσουμε την ακεραιότητα του θηλυκού φύλου. Ούτε και είναι στις επιδιώξεις μας. Ωστόσο καθίσταται πλέον εκ των ων ουκ άνευ η αποκάλυψη της πραγματικής φύσεώς του και της καλά κρυμμένης επί τόσα έτη υποχθόνιας αποστολής του...

Ο μηχανισμός

Σαφώς διατετυπωμένον στο Β’ κεφ, στ. 20 της Γενέσεως, “τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτώ”, προκαλεί έκδηλον απορίαν πώς επλανήθη η ανθρωπότης και δε διέγνωσε εγκαίρως τον κίνδυνον. Και ομιλούμε προφανώς για την αρσενική ανθρωπότητα η οποία έφτασε και να θεοποιήσει σε ορισμένα θρησκεύματα το γυναικείο φύλο – ευτυχώς σε μικρή κλίμακα.

Ο Θεός λοιπόν δημιούργησε τη γυναίκα ως βοηθό του άντρα και άρα όχι ως μία αυθύπαρκτη οντότητα. Κατασκευάστηκε με υλικά προερχόμενα από τον ίδιον και της δόθηκε ευθύς εξαρχής η αποστολή της. Αυτή ακριβώς που μέχρι και σήμερα συντελείται, παραγνωρισμένη όμως στη λήθη των αιώνων.

Πιστεύουμε πως αυτήν ακριβώς την αποστολή προσπάθησαν να απεικονίσουν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι με τον περίφημο Μηχανισμό των Αντικυθήρων ασχέτως εάν η γυναικεία προπαγάνδα έχει πείσει την επιστημονική κοινότητα πως πρόκειται για κάποιου είδους αστρονομικό εργαλείο. Η πολυπλοκότητα βεβαίως του γυναικείου μηχανισμού ξεπερνάει παρασάγγας την οποιαδήποτε προσπάθεια αποτύπωσής της. Μόνο μία θεία έμπνευση θα μπορούσε να τον δημιουργήσει τόσο τέλειο και συνάμα ανθρωπόμορφα καμουφλαρισμένο, με απώτερο σκοπό τον πλήρη και ολοκληρωτικό έλεγχο του άντρα ανά τους αιώνες.

Αυτό ακριβώς, άλλωστε, αποδεικνύεται περίτρανα κι από το γεγονός πως στη διήγηση της Γενέσεως η δημιουργία της γυναίκας γίνεται ΜΕΤΑ τη δημιουργία των ζώων. Η εξελικτική πορεία των ειδών λοιπόν είναι ΖΩΑ-ΑΝΔΡΑΣ-ΓΥΝΑΙΚΑ σύμφωνα με το ιερό βιβλίο του Χριστιανισμού.

Στα κεφάλαια που θα ακολουθήσουν θα παρακολουθήσουμε βήμα-βήμα τη λειτουργία του γυναικείου μηχανισμού και θα αποδείξουμε με αδιάσειστα στοιχεία πως αποτελεί τη “σκοτεινή ύλη” της ανθρώπινης κοινωνίας. Οι συγγραφείς της παρούσης μελέτης θέτουν εκ προοιμίου το ερώτημα, στο οποίο θα κληθούν να απαντήσουν άμα τω πέρατι της αναγνώσεώς της, εάν εν τέλει ο Θεός είναι θηλυκού γένους.  

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΥ

Η γυναίκα έχει τις εργοστασιακές προδιαγραφές να τεκνοποιεί. Φυσικά θα μπορούσε η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους να γίνεται και με μία απλή μίτωση, αλλά είναι σαφές πως η διαδικασία της αναπαραγωγής ανατέθηκε στον μηχανισμό (εφεξής θα εννοούμε μόνο τον γυναικείο) ώστε να θεωρείται αναγκαία η ύπαρξή του κι επομένως να παραγνωρίζεται η αληθινή του φύση.

Και μάλιστα, στο όνομα της αναπαραγωγής ο άντρας θυσιάζει ένα τεράστιο μέρος της νηφαλιότητάς του και της ενέργειάς του προσπαθώντας σε όλη του τη ζωή να ανταποκρίνεται στον άχαρο και μονίμως ακόρεστο ρόλο του κυνηγού. Και την ίδια στιγμή ο μηχανισμός εδραιώνεται επί χιλιετίες και επικαθορίζει ανεπίγνωστα το κοινωνικό γίγνεσθαι. Νουνεχής και αποστασιοποιημένος, παρακολουθεί τον κάθιδρο άντρα να αγκομαχά για την κορύφωση, τιθέμενον διαρκώς στη βάσανο της αξιολόγησης και της αποτελεματικότητας της πράξης του.

Ο μηχανισμός έχει την πολυτέλεια της απόρριψης. Πρόκειται για πυρηνικό όπλο μαζικής καταστροφής. Παραλύει το σώμα, καταρρακώνει την ψυχολογία και καθιστά τον άντρα βορά στα κάθε λογής κοινωνικά σχόλια. Αφήνει για μήνες ή χρόνια το αποτύπωμά της και πολλές φορές μπορεί να προκαλέσει ανήκεστες βλάβες στον ψυχισμό, ου μην αλλά, και να επηρεάσει καθοριστικά τη σεξουαλικότητα του αρσενικού. Η “χυλόπιτα” όπως είναι ευρύτερα γνωστή είναι δυνατόν να οδηγήσει στον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά, την κατάθλιψη, καθώς επίσης και στην εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς και συχνά ακόμα και στην αυτοκτονία. Η γυναίκα-χυλόπιτα δε διαθέτει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Μπορεί να είναι οποιασδήποτε εξωτερικής εμφάνισης ή πνευματικής ευφυίας. Ο μηχανισμός λειτουργεί ανεξάρτητα. Μόλις εντοπίσει το θήραμά της (τον ερωτευμένο άντρα-κυνηγό) ενεργοποιείται αυτόματα και δρα ακαριαία. Αιχμαλωτίζει το δυστυχισμένο αρσενικό και το εξοντώνει σιγά σιγά και βασανιστικά. Αρχικά το περιπαίζει δίνοντάς του ψεύτικες ελπίδες. Δήθεν ενδιαφέρον, μισόλογα, “ναι μεν αλλά”, ώστε την κατάλληλη στιγμή που θα κάνει την κίνησή του ο δυστυχής άντρας-κυνηγός να τον συνθλίψει εξαπολύοντάς του τη δηλητηριασμένη χυλόπιτα.

Όμως, ο μηχανισμός είναι επιπρόσθετα προικισμένος και με αντι-όπλα, στην σπανιότατη περίπτωση μιας αντρικής χυλόπιτας. Πρόκειται για την ψυχοφθόρα και καταστρεπτική εμμονική επιμονή αλεπάλληλων τηλεφωνημάτων, γραπτών μηνυμάτων ακόμη και απειλών που στόχο έχουν την εξόντωση των αμυντικών τειχών του αρσενικού. Φυσικά ως έσχατη λύση ο μηχανισμός μπορεί να χρησιμοποιήσει ανετότατα και τα θέλγητρα της αναπαραγωγής, είτε για μία πρόσκαιρη ικανοποίηση (του εγώ του) είτε ακόμα και για μία σκοπούμενη εγκυμοσύνη. Ο μηχανισμός σε γενικές γραμμές είναι ανίκητος.

Το κυρίως σώμα του μηχανισμού αποτελείται από άπειρους νευρώνες και συνάψεις ώστε να του μεταδίδουν δισεκατομμύρια πληροφορίες ανά δευτερόλεπτο. Ο μηχανισμός είναι δυνατόν να εντοπίσει αστραπιαία μία βρόμικη κάλτσα ανάμεσα σε μία άμορφη μάζα από ρούχα, όπως και να αντιληφθεί πως έφτιαξες ένα σάντουιτς όσο έλειπε π.χ από την πετσέτα που είναι άσχημα διπλωμένη στο χερούλι της πόρτας της ηλεκτρικής κουζίνας και το τάπερ με τα αλλαντικά που βρέθηκε να κοιτάζει με το στενό του μέρος το φωτάκι του ψυγείου αντί για το φαρδύ ως όφειλε.

Με άλλα λόγια η φύση του γυναικείου μηχανισμού έχει προνοήσει να τον καταστήσει εξαιρετικά ανθεκτικό, προφανώς για να σιγουρέψει τη θέση του σ’ αυτόν τον εικονικό κόσμο που ζούμε. Συνοπτικά λοιπόν τα όπλα που φέρει πάνω του ο μηχανισμός (για τα υπόλοιπα όπλα του ο λόγος παρακάτω):

1. Αρρώστιες

Φυσικά και αρρωσταίνει αλλά συνήθως πολύ ηπιότερα. Η συχνότητα ωστόσο της επίκλησης της ασθένειας είναι αντιστρόφως ανάλογη με την πραγματική εμφάνισή της. Η αναλογία είναι περίπου 1 αληθινή ασθένεια για κάθε 2.000 επικλήσεις. Ρεκόρ, ακατάρριπτο και αναμφισβήτητο, της επίκλησης συμπτώματος, ο πονοκέφαλος. Έχει υπολογιστεί πως κάθε μηχανισμός διαμαρτύρεται για πονοκέφαλο τουλάχιστον 300 ημέρες τον χρόνο. Επίσης παρατηρείται δραματική αύξηση της επίκλησης ασθένειας στις εργαζόμενες γυναίκες, ενώ για τον πονοκέφαλο οι ώρες εμφάνισής του, περιέργως πώς, εντοπίζεται μετά τις 9 το βράδυ, για τις παντρεμένες. Γενικώς το σύμπτωμα αυτό αφορά, πάλι περιέργως πώς, τους μηχανισμούς που έχουν νόμιμο σύντροφο... Γιατί ως εκ θαύματος, το σύμπτωμα του πονοκεφάλου εκλείπει τελείως από τον γυναικείο μηχανισμό που διατηρεί παράνομη σχέση. Σημειωτέον πως μιά πλειάδα ασθενειών ή/και αιτιών θανάτου σχεδόν απουσιάζουν από τη ζωή του μηχανισμού (βλ. εγκεφαλικά, εμφράγματα, φαλάκρα κ.ά.), γεγονός που φυσικά του δίνει περισσότερα χρόνια ζωής.

2. Φυσική επιλογή

Ο μηχανισμός τα βλέπει όλα ωφελιμιστικά. Όλα πρέπει να έχουν αναγωγή σε αυτόν. Αυτός είναι το κέντρο. Ακόμα και ρητά του τύπου “πίσω από κάθε επιτυχημένο άντρα κρύβεται μία ικανή γυναίκα” έχουν εφεύρει ώστε να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Σε γενικές γραμμές ο μηχανισμός ψάχνει υποσυνείδητα ένα ασφαλές μέρος για να κάνει τα παιδιά του. Συχνά παραγνωρίζει πως για τη διαδικασία αυτή απαιτείται και η συμμετοχή ενός άντρα, οπότε προβαίνει στη λήψη αποφάσεων που υποχρεώνουν το αρσενικό σε ρόλο κομπάρσου (άντρας-παντόφλας).

Ο μηχανισμός αναγωγικά αναζητά τον κατάλληλο ερωτικό σύντροφο και ανεξάρτητα από την άμεση προοπτική τεκνοποίησης, αν και οι μελέτες δείχνουν πως ακόμη και στις περιπτώσεις του “μιας βραδιάς καθίσματος” συνήθως ο μηχανισμός ερεθίζεται και μόνο με την ιδέα πως θα μπορούσε ο εν λόγω τυχαίος παρτενέρ να είναι και πιθανός σπορέας... Αυτό φυσικά στις περιπτώσεις μη δεσμευμένων μηχανισμών. Για τους δεσμευμένους μηχανισμούς τα πράγματα αλλάζουν, αφού ο σπορέας έχει ήδη βρεθεί, εξ ου και το σύμπτωμα του πονοκεφάλου!

Συνεπακόλουθα ο μηχανισμός έχει άποψη για όλα: Θέλει κάθε φορά συγκεκριμένο μέρος για καφέ, φαγητό, μπάνιο, διακοπές, χρώμα πετσέτας, μάρκα οδοντόκρεμας κλπ, αποκλείοντας διαρρήδην την πιθανότητα τυχαίας επιλογής. Είναι προικισμένος με τεράστιες ποσότητες υπομονής που όμως εξαντλείται σε ανούσια και δευτερεούσης σημασίας πράγματα και όχι στα ζωτικής σπουδαιότητας (βλ. παιδιά). Προεξάρχουσα θέση κατέχει ασφαλώς η διαδικασία του shopping (ελλ. σόπειν). Μιλάμε για το φρικτότερο βασανιστήριο που μπορεί να υποστεί ένας άντρας στα χέρια του μηχανισμού. Μπορεί να διαρκέσει μέχρι και εφτά ώρες χωρίς σταματημό. Και μπορεί να επαναλαμβάνεται καθημερινά ακόμη και δίχως την προοπτική αγοράς. Βεβαίως, εκεί εξασκεί ο μηχανισμός τη δυνατότητά του να ξεχωρίζει κατά μέσο όρο εκατό αποχρώσεις κάθε χρώματος, καθώς και να ξέρει με μια ματιά τι νούμερο παντελόνι, παπούτσι, μπλούζα, πουκάμισο ή σώβρακο φοράς. Και όχι μόνο στην ευρωπαϊκή κλίμακα μέτρησης αλλά και στην αμερικανική.

3. Δακρυγενείς αδένες

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό αμυντικό όπλο (για τα υπόλοιπα θα γίνει εκτενής αναφορά παρακάτω). Το αναφέρουμε όμως τώρα γιατί βρίσκεται ενσωματωμένο στο σκαρί του μηχανισμού και συγκεκριμένα στους οφθαλμούς. Ενεργοποιείται ακαριαία μόλις το θελήσει ο μηχανισμός και συνήθως συνοδεύεται από αναφιλητά ή και υστερικές κραυγές. Τα δάκρυα είναι ανεξάντλητα και δεν επηρεάζονται από εξωγενείς παράγοντες. Δεν πρέπει να συγχέονται με τα αληθινά δάκρυα του πόνου ή με αυτά που ακολουθούν στο άκουσμα μιας τραγικής είδησης. Μοιάζουν ίδια αλλά ένα έμπειρο μάτι μπορεί να τα ξεχωρίσει αμέσως. Δεν μπορεί όμως και να τα αντιμετωπίσει. Γιατί είναι τοξικά και παραλύουν ολόκληρο το νευρικό σύστημα. Εξάλλου είναι επαναληπτικά και διαρκούν μέχρι το θήραμά τους να δηλώσει υποταγή ή να εξαφανιστεί.

4. Έμμηνα

Πραγματική ή όχι, η ορμονική αυτή κατάσταση δύναται να διαδραματίσει κατά το δοκούν του μηχανισμού καθοριστικό παράγοντα εξελίξεων. Ο μηχανισμός απλώς τον επικαλείται και ο δυστυχής άντρας οφείλει να υπακούσει στα κελεύσματά του: αποχή από το σεξ, αντίρρηση σε (ανεπιθύμητη γι’ αυτόν) έξοδο, αδυσώπητη γκρίνια, νεύρα, αναίτιος αρνητισμός κλπ. “Ήρθαν οι Ρώσοι”, “έχει τα ρούχα της” είναι μερικές από τις κωδικές ονομασίες που έχουν εφεύρει οι άντρες προκειμένου να ειδοποιούν μυστικά ο ένας τον άλλον σε περίπτωση τέτοιου κινδύνου. Πάντως αποτελεσματική άμυνα δεν υπάρχει, κυρίως γιατί ούτε η διάρκεια του κύκλου είναι πάντοτε σταθερή ούτε και μπορεί να ελεγχθεί από αντικειμενικά και ορατά δεδομένα. Μαρτυρίες αντρών που κρατούσαν λεπτομερή στοιχεία με τον κύκλο των συντρόφων τους έχουν διαβεβαιώσει πως οι μηχανισμοί μπορούσαν κάλλιστα να επικαλούνται όποτε ήθελαν δήθεν αποκλίσεις χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. 

(ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ, Ο) ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ

Ο πολλαπλασιασμός του ανθρώπινου είδους στα χέρια λοιπόν του μηχανισμού, ο οποίος αναπτύσσεται ταχύτατα ώστε να φτάσει γρήγορα σε αναπαραγωγική ηλικία. Είναι ανθεκτικότερος στα μικρόβια και μαζί με τις κατσαρίδες θα είναι τα μόνα έμβια που θα επιζήσουν από μια πυρηνική καταστροφή. Από τα δύο χρόνια τους κιόλας οι μηχανισμοί διαθέτουν το λεγόμενο “μητρικό φίλτρο”, το οποίο και διοχετεύουν στις κούκλες-μωρά τους. Ο αντίλογος πως δήθεν οι άντρες έχουν δημιουργήσει αυτά τα παιχνίδια για να επιβάλουν κοινωνικούς ρόλους είναι φυσικά μια αστειότητα. Τα μωρά-μηχανισμοί απλώς από τα μικράτα τους μαθαίνουν τον προορισμό τους, που δεν είναι άλλος από την επιβολή τους στις ανθρώπινες, δηλαδή αντρικές κοινωνίες. Ο μηχανισμός λοιπόν κάπως έτσι ξεκινά και την παντοδυναμία του και την επικυριαρχία του πάνω στην ανθρωπότητα.

Αυτή λοιπόν λαμβάνει χώρα μετά από κύηση εννέα μηνών. Όχι μικρό διάστημα, είναι αλήθεια, για το δυστυχισμένο αρσενικό που βρίσκεται έρμαιο των διαθέσεών του. Ο μηχανισμός ανά πάσα στιγμή μπορεί να διατάξει τα πάντα... για το καλό του παιδιού. Με την κλασική στάση του πιασίματος της μέσης με τα δυο χέρια και ταυτόχρονη προβολή της φουσκωμένης κοιλιάς προς τα μπρος, ο μηχανισμός είναι σε θέση να κάνει τα αδύνατα δυνατά και τα αφύσικα φυσικά. Με την παντελώς αστήριχτη και λαθεμένη θεωρία της δήθεν δύσκολης περιόδου της κυήσεως, ο μηχανισμός βαράει τον ζουρνά και ο δυστυχής άντρας χορεύει στους ρυθμούς του. Δεν υπάρχει καμία δυσκολία που να τυραννά τον μηχανισμό όσο διάστημα κυοφορεί το έμβρυο, εκτός ελάχιστων περιπτώσεων. Οι εργοστασιακές προδιαγραφές του τον έχουνε προικίσει με ορμόνες που ίσα ίσα συντελούν στην ευεξία και την ευδαιμονία του. Οι ίδιοι οι μηχανισμοί παραδέχονται πως βρίσκονται σε εξαιρετική ψυχολογία εκείνο το διάστημα, ενώ στους περισσότερους αυξάνεται και η επιθυμία για σεξ!

Φυσικά και όλα αυτά τα κλισέ περί δήθεν επιλόχειας κατάθλιψης και τα συναφή είναι κατασκευασμένα και εξυπηρετούν σκοτεινούς σκοπούς. Επιλόχεια κατάθλιψη υπάρχει στ΄αλήθεια, αλλά η βαρύτερη μορφή της αφορά τον άντρα!! Ο οποίος έχει να αντιπαρέλθει τα εξής:

1. Νεύρα (ή «νέβρα») μηχανισμού

Αυτά πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο κάθε μέρα, αρχής γενομένης από τη μεταφορά του νεογέννητου στο σπίτι. Όλα τα νεύρα των οποίων έγινε αποδέκτης το δύστυχο αρσενικό προτού γεννηθεί το παιδί, φαντάζουν καραμελίτσες μπροστά στο τι μέλλει επακολουθήσαι της γέννησης αυτού. Με μία λέξη, “ΚΟΛΑΣΗ”. Το εισπηδητικό μαρτύριο των πρώτων Χριστιανών είναι ταξίδι αναψυχής μπροστά σε αυτό που θα αντιμετωπίσει ο δυστυχισμένος άντρας-σπορέας. Οι τοξίνες οι οποίες διαχέονται στο σπιτικό του είναι ικανές να του δημιουργήσουν πολύ σοβαρές βλάβες, ικανές να του επιφέρουν ακόμα και στυτικά προβλήματα. Άμεση συνέπεια η κατάθλιψη, η μιζέρια, η απόγνωση, ακόμα και η απώλεια μνήμης.

Το μωρό είναι το επίκεντρο. Ο άντρας είναι εξ ορισμού άσχετος με αυτό. Ο μηχανισμός ξέρει τα πάντα. Ο άντρας τίποτα. Μπορεί να μάθει, αλλά όπως ακριβώς τον διδάξει εκείνος ή η μητέρα αυτού, δηλαδή ο πε(ν)θερομηχανισμός. Αυτοί μόνο οι δύο ξέρουν και σε σπανιότατες περιπτώσεις ο μητερομηχανισμός. Πάντως ο άντρας είναι άσχετος και αυτό είναι που κρατάμε... Το manual του μεγαλώματος ορίζει από την αρχή πως το μωρό βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του μηχανισμού. Εκείνος αποφασίζει για τα πάντα του. Ο άντρας απλώς εκτελεί. Κατά γράμμα, γιατί οποιαδήποτε απόκλιση και (φευ) πρωτοβουλία επισείει την εσχάτη των ποινών, το διαζύγιο... Το οποίο δύναται να επέλθει ανά πάση στιγμή, από τη γέννηση του μωρού και έπειτα. Σπανίως πριν. Συνηθέστατα μετά. Και όταν μιλάμε για διαζύγιο, εννοούμε εκείνη την κατάσταση κατά την οποία ο μηχανισμός παίρνει το παιδί μαζί του και ο άντρας πληρώνει για τη διατροφή του υποχρεωμένος να το βλέπει το πολύ δυο ημέρες τη βδομάδα. Κι αυτό με την προϋπόθεση πως δε θα το έχει “βομβαρδίσει” με χολή εις βάρος του, ώστε να μη θέλει να δει τον δύστυχο πατέρα του ούτε τις δυο εκείνες ημέρες...

Κατά τη διάρκεια λοιπόν της καθ’ ημέραν ανατροφής του παιδιού, ο μηχανισμός διασπείρει ανηλεώς... χειροβομβίδες εκνευρισμού, τόσο αμυντικές όσο και επιθετικές. Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνει όλους τους δόλιους σκοπούς του, πάντοτε με την πρόφαση της ωφέλειας του παιδιού. Θα απαιτούνταν ένας τεράστιος αριθμός σελίδων για να καταγραφούν οι τοιούτοι σκοποί οπότε θα αναφερθούν επιγραμματικά μόνο ορισμένοι από αυτούς: “θα μας κρατάει η μητέρα μου το παιδί. Θα της το πηγαίνεις πριν τη δουλειά. Η δικιά μου είναι πιο υπομονετική...”, “θα κρατάς εσύ το παιδί μόλις γυρνάς από τη δουλειά γιατί εγώ είμαι όλη μέρα μαζί του και θέλω να ξελαμπικάρω λίγο... εε, εννοούσα για να είναι και με σένα γιατί του λείπεις... (μη εργαζόμενη μητέρα)” κλπ.

Και βέβαια για τον μηχανισμό υπάρχει η ελευθερία να λέει ό,τι θέλει στο παιδί και να το μαλώνει κάθε δευτερόλεπτο, όμως για τον άντρα δεν αναγνωρίζεται το ίδιο δικαίωμα. “θα έρθει ο πατέρας σου και θα δεις...” είναι η μόνη περίπτωση που ο μηχανισμός μπορεί να δεχτεί από το αρσενικό να επέμβει, όταν και μόνο θέλει να εξυπηρετήσει τον ίδιο χρησιμοποιώντας το ως όπλο εκβιασμού. Ειδάλλως θα σπεύσει να αγκαλιάσει το παιδί δήθεν στοργικά ώστε να το προστατέψει από τον πατέρα-τύραννο και ούτω πώς να το έχει μόνιμα εξαρτημένο από τη δική του επιρροή.

2. Παράλογες απαιτήσεις

Με αυτές εννοούνται οτιδήποτε δεν υφίσταται ως πραγματικότητα, αλλά γεννιούνται και υποστασιοποιούνται στο μυαλό του μηχανισμού. Κυρίως αφορούν ανύπαρκτους κινδύνους και συνθήκες, για την αντιμετώπιση των οποίων αυτός επιστρατεύει διάφορα όπλα καθιστώντας τον βίο αβίωτο. Π.χ.:

·       Το παιδί θα κρυώσει: Μπορεί η θερμοκρασία να βρίσκεται 50 βαθμούς υπό σκιάν, άπαξ όμως και ο μηχανισμός διαγνώσει κίνδυνο πρέπει να κινητοποιηθεί το σύμπαν πάραυτα! Να κλείσει το παράθυρο ο άντρας, να φέρει το μπουφανάκι του παιδιού, να του βάλει καλτσάκια, να ανάψει το καλοριφέρ και να πάψει να κάνει τον αδιάφορο που το παιδί κλαίει (επειδή έχει σκάσει το καημένο) και να τη βοηθήσει γιατί τα κάνει όλα εκείνη και να σταματήσει επιτέλους να την κοιτάει άπραγος...

·       Το παιδί δεν τρώει: Με αυτό υπονοοείται πως το παιδάκι δεν τρώει ΑΥΤΗΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΕΚΕΙΝΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΦΑΓΗΤΟ που μπορεί να είναι πολύ ζεστό, άνοστο τελείως, αλμυρό, πικρό ή και άσχημα μαγειρεμένο! Επίσης μπορεί να έχει ήδη φάει εκατοντάδες θερμίδες από μπισκοτάκια και άλλα τινά ανθυγιεινά εδέσματα ή απλώς να μην έχει όρεξη να φάει ολόκληρο το φαγητό του... Όχι. Άπαξ και ο μηχανισμός σερβίρει το φαγητό οφείλει να φαγωθεί ΟΛΟΚΛΗΡΟ! Νόμος. Ισάξιος με την αρχή της απροσδιοριστίας... “φάτο όλο, χρυσό μου” “φάε τη δύναμή σου” και άλλα τέτοια... χαριτωμένα που ο άντρας πρέπει να αποδέχεται και να τηρεί.

·       Το παιδί κινδυνεύει: Δεκαπέντε στις δέκα φορές το παιδί δεν διατρέχει κανέναν απολύτως κίνδυνο. Το ότι ο μηχανισμός θεωρεί ως τέτοιον, το πεσμένο στο πάτωμα μπαλάκι το οποίο εάν το πατήσει το παιδάκι το ευρικόμενο δεκάδες μέτρα μακριά θα γλιστρήσει και μπορεί να χτυπήσει το κεφαλάκι του, είναι όσο πιθανό να συγκρουστεί η Γη με κάποιον κομήτη. Κι όμως ο μηχανισμός θα ουρλιάξει με τρόμο κατηγορώντας φυσικά το έρμο αρσενικό για αναισθησία και ωχαδελφισμό.

·       Το παιδί πρέπει να κάνει ΤΩΡΑ και ΓΡΗΓΟΡΑ τα παρακάτω: Να πιει το γάλα του (για να μην κρυώσει), την πορτοκαλάδα του (για να μη χάσει τις θερμίδες του), να φάει το φαϊ του (γιατί θα γεμίσει το στομάχι του με αέρα και δε θα έχει όρεξη να το φάει όλο), να μαζέψει το δωμάτιό του γιατί... έτσι, να κάνει μπάνιο γιατί... έτσι και γενικώς να τα κάνει όλα ΤΩΡΑ και ΓΡΗΓΟΡΑ! Εντωμεταξύ, είναι πολύ εύκολο να διαγνώσει κανείς τις γενεσιουργούς αιτίες όλων αυτών των παραλογισμών. Πρόκειται για την παρορμητική διάθεση του μηχανισμού, που μόλις σκεφτεί κάτι πρέπει κι ΑΜΕΣΩΣ να γίνει. Έτσι λοιπόν γεννιούνται από το πουθενά συνθήκες πανικού στο σπίτι, όπου ο μηχανισμός λέει π.χ “πήγαινε να ετοιμαστείς να κάνουμε μπάνιο” και την ίδια στιγμή το φωνάζει να μιλήσει στη γιαγιά στο τηλέφωνο. Και φυσικά όταν το παιδάκι περάσει τα δύο λεπτά με το ακουστικό στο αυτί, ο μηχανισμός εκρήγνυται απαιτώντας από το καημένο μικρό να επανέλθει στο μπάνιο που μια χαρά βρισκόταν πριν από την τελευταία εντολή του... (Κόλαση!). Άλλη γενεσιουργός αιτία είναι και η κεντροθέτηση του μηχανισμού. Θεωρώντας δηλαδή πως όλα κινούνται γύρω του, απαιτεί να εξελίσσονται όλα με γνώμονα τα δικά του “θέλω” και “δεν θέλω”. Επομένως πολύ εύκολα θα βάλει τις φωνές στο κατακαημένο παιδάκι που δε θέλει να κοιμηθεί το μεσημέρι, διότι ο ίδιος θέλει να ξαπλώσει και χρειάζεται απόλυτη ησυχία.

·       Το παιδί έρχεται σε επαφή με μεταφυσικές συνέπειες και καταστάσεις: “Φάε το φαϊ σου γιατί θα έρθει ο μπαμπούλας, ο χωροφύλακας κλπ.”, “μην κάνεις φασαρία γιατί θα έρθει ο ρουμπάμπας”, “το πρωί θα σου αφήσει χρήματα η νεράιδα των δοντιών”, “μην έχεις τόση ώρα το φαγητό στο στόμα σου γιατί θα γεμίσει μικρόβια”, “μην περπατάς ξιπόλιτος γιατί θα πονέσει η κοιλιά σου”, “κοιμήσου γιατί αλλιώς δε θα έρθει ο άγγελός σου να σου χαϊδέψει τα μαλλιά και να κάνεις μυαλό” κλπ.

3. Προσκολλητικός ματερναλισμός

Ο μηχανισμός ασχολείται με όλα, πάντοτε και διαρκώς. Για τον μηχανισμό δεν υπάρχουν “νεκρές” στιγμές, εκτός και αν βλέπει κάτι στην τηλεόραση, μιλάει στο τηλέφωνο ή ποστάρει στο facebook. Όλο το υπόλοιπο διάστημα θα ασχοληθεί οπωσδήποτε με το/τα δύστυχο/α παιδί/ά του. Απίστευτα εφευρετικός, μπορεί να ανακαλύψει ζήτημα προς επίλυσιν, νουθεσίαν, εκβιασμόν, προειδοποίηση, απειλήν, σύστασιν κλπ μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Παροιμιώδεις είναι οι περιπτώσεις όπου τα παιδιά παίζουν ευτυχισμένα στο δωμάτιο και ο μηχανισμός διακόπτει τη δική του συντροφιά με τους μεγάλους καλώντας το έρμο παιδάκι να εμφανιστεί και να πει το ποιηματάκι που απήγγειλε την 28η Οκτωβρίου στη γιορτή του σχολείου...

Γενικώς ο μηχανισμός δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο. Νιώθει ότι οφείλει να καθοδηγεί το παιδί σε κάθε του κίνηση, ελάχιστα απέχοντας από το να το θεωρεί απλή μαριονέτα. “Γιατί δεν είπες ευχαριστώ στην κυρία Δήμητρα που σου έδωσε το μπισκότο; (γιατί δε μου αρέσουν τα μούτρα της και σιχαίνομαι το χέρι της που μου το έδωσε) είναι η σωστή απάντηση που δυστυχώς κωλύεται να δώσει το δυστυχές τέκνον”, “γιατί δεν παίζετε την Μαιρούλα; Δεν είναι σωστό να την αποκλείετε από την παρέα σας! (είναι και παραείναι, γιατί η Μαιρούλα είναι ένα υστερικό που συνέχεια μας φτύνει στη μούρη και ρέβεται κιόλας... είναι η σωστή απάντηση)”, “μην κλαις γιατί δεν σε αφήνω να πας τόσο αργά στην πλατεία (θα κλάψω γιατί έτσι γουστάρω, είναι δικαίωμά μου, θα κλάψω, θα κλάψω, θα κλάψω... για δες πώς τρέχουν κρυστάλλινα τα δάκρυά μου! Θα κλάψω γιατί ξέρω πως αύριο, μεθαύριο θα με αφήσεις να πάω, αλλά σήμερα είναι ο Ερμής ανάδρομος και σε ‘πιασε το μουρλό σου!) είναι η σωστή απάντηση που δε θα ειπωθεί όμως ποτέ...

Και φυσικά τα χιλιάδες “πρόσεχε”. Ο μηχανισμός είναι ικανός να δημιουργήσει έναν τετρασδιάστατο χάρτη άπειρων ψευδο-απειλών για το ανυπεράσπιστο παιδάκι του, ο οποίος φυσικά δεν περιέχει ούτε έναν πραγματικό κίνδυνο προς αντιμετώπισιν. Ωστόσο τα υποτιθέμενα αυτά σενάρια λειτουργούν σαν ασκήσεις ετοιμότητας, δυναμιτίζουν το όποιο ήρεμο περιβάλλον και βομβαρδίζουν την ατμόσφαιρα με τοξικά αέρια γκρίνιας, μουρμούρας και υστερικών εκρήξεων. Είναι ασφαλώς περιττό να αναφερθεί πως απέναντι σε αυτήν την “επιστράτευση” του στρατηγού-μηχανισμού ο άντρας είναι απλώς δεκανέας, ανήμπορος να αντιδράσει και υποψήφιος ανά πάσα στιγμή να καταστεί αιχμάλωτος ή και να εκτίσει ποινή φυλακίσεως...

4. ΑΟΖ (αποκλειστική οικιακή ζώνη)

Ο μηχανισμός προβαίνει άμα τη στεφανιαία κουλούρα ή τη απλή συμβιώσει της μετά του δυστυχούς συντρόφου του στην εκμετάλλευση της ΑΟΖ του σπιτιού. Με μονομερείς ενέργειες καθορίζει τα πάντα αφήνοντας ένα ελάχιστο όριο αυτοβουλίας στο δύσμοιρο αρσενικό που αρχίζει και τελειώνει στην ντουλάπα, το κομοδίνο και το μέρος του μπάνιου όπου έχει κατορθώσει να θεσπίσει ώς χώρο αποθηκεύσεως των μετρημένων στα δάχτυλα της καμήλας (camel toe) αντικειμένων του (κρέμα ξυρίσματος, άφτερ σέιβ, οδοντόβουρτσα). Όλα τα επιδέλοιπα ταξινομούνται, στοιχίζονται και γενικώς υφίστανται βάσει του προαιωνίου αρχέτυπου που κουβαλά  στο DNA του ο μηχανισμός, το οποίο ασφαλώς δύναται να τροποιοποιηθεί όποτε του... καπνίσει!

Η εκμετάλλευση της ΑΟΖ από τον μηχανισμό ερείδεται στην απάτη της δήθεν 24ωρης ενασχόλησής του με τις... δουλειές του σπιτιού. Πρόκειται για κολοσσ[ι]αίο ψεύδος, ανάλογο με το ότι για μία ψήφο οι Η.Π.Α. δε μιλούν ελληνικά. Ο μηχανισμός ούτε καν το μαγείρεμα δεν κάνει κάθε μέρα (ας είναι καλά τα ταπεράκια της μαμάς...). Το σπίτι δε,καθαρίζεται το πολύ μια φορά εβδομαδιαίως και το σιδέρωμα επίσης. Ο εργαζόμενος μηχανισμός αναλίσκει τουλάχιστον πέντε ώρες ημερησίως στην τηλεόραση ή στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως και το τηλέφωνο. Κι όμως έχει κατορθώσει να πείσει την ανθρωπότητα (αρσενικότητα πιο σωστά) για το αδιαφιλονίκητο δικαίωμά του για τη μονομερή εκμετάλλευση της ΑΟΖ. Κι ενώ ο κατακαημένος άντρας μπορεί να εργάζεται κατάκοπα από το πρωί έως το βράδυ, ο μηχανισμός έχει αποφανθεί πως αφού λείπει τόσες ώρες από το σπίτι αποκτά αυτόχρημα το δικαίωμα να διαφεντεύει τους πάντες και τα πάντα εντός της ΑΟΖ. Ενδεικτικό αυτού του δεδομένου είναι η χρήση της κτητικής αντωνυμίας καθώς και του πρώτου προσώπου από πλευράς του: “Θα αλλάξω τις κουρτίνες”, “θα βάψω το δωμάτιο”, “το ψυγείο μου”, “η κρεβατοκάμαρά μου”, “το μπαλκόνι μου” κλπ.

5. Στρατιωτική συμπεριφορά

Ο μηχανισμός είναι πάντοτε βαθμού Ταγματάρχη και πάνω. Ο τρόπος με τον οποίο απευθύνεται στα δυστυχισμένα παιδιά του δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον αντίστοιχο ενός στρατοπέδου. Μόνο που δε βασίζεται σε κάποια ιεραρχία βασισμένη στην εμπειρία ή την εκπαίδευση αλλά αποκλειστικά και μόνο στις διαθέσεις του. Αυτό σε συνδυασμό με τις απρόβλεπτες εκρήξεις του (βλ. παρακάτω ΕΚΡΗΚΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ) πολλές φορές μετατρέπει το σπίτι σε... στρατόπεδο συγκέντρωσης!

Καταρχήν ο μηχανισμός επειδή όπως είδαμε πριν θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμά του να ματρονάρει τα παιδιά, συνεπακολούθως αντλεί και το δικαίωμα του να διατάζει αντί να μιλάει. Έχοντας επίσης την ικανότητα να αλλάζει τη φωνή του και να της δίνει την κατάλληλη στρατιωτική χροιά, μπορεί και μετατρέπεται τάχιστα σε κανονικό εκπρόσωπο Χούντας, έτσι όπως καταλύει αυθαίρετα το οποιοδήποτε ανθρώπινο δικαίωμα του κατακαημένου παιδιού: “Προχώρα!”, “Πήγαινε διάβασε!”, “Τρώγε!”, “Κοιμήσου!”,”Σταμάτα να μιλάς!!!”, “Πλύνε τα δόντια σου!”, “Έλα δω!”, “Φύγε από δω!”, “Άσε με να ησυχάσω!!”, “Πήγαινε και στον πατέρα σου!”, “Ησυχίαααα!!!!!”, “Θεέ μου, τι τραβάω η γυναίκα!!!!!” είναι μερικές μόνο από τις δεκαπέντε χιλιάδες (καταμετρημένες) εκρήξεις του μηχανισμού. Το ενδιαφέρον σε αυτή την περίπτωση είναι πως ανεπίγνωστα (ή μήπως όχι;) ο μηχανισμός διατηρεί τη στρατιωτική χροιά της φωνής του και όταν δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος (όταν για παράδειγμα το παιδάκι-θύμα εκτελεί κατά γράμμα τις εντολές!!) Παροιμιώδης είναι η περίπτωση μηχανισμού που σε μια αποστροφή του λόγου είχε επιτιμίσει τον γιο λέγοντας “έχουμε και τον Γιάννη που... διαβάζει!”, επειδή προφανώς κάπου έπρεπε να ξεσπάσει τα νεύρα του.

Κάπου εδώ όμως βρίσκεται και το κλειδί της συμπεριφοράς-τακτικής του μηχανισμού. Έπειτα από ενδελεχείς έρευνες επιστημόνων (αντρών φυσικά), ανακαλύφθηκε πως πολύ απλά ο μηχανισμός διατηρεί αυτόν τον στρατιωτικό τόνο απέναντι στα παιδιά γιατί αυτά τα δύσμοιρα είναι αδύναμα και ανυπεράσπιστα. Φυσικά μετά τα 12-13 ο μηχανισμός γίνεται κότα και συχνά δέχεται πίσω και με τόκο όλα εκείνα τα... βασανιστήρια που είχαν υποστεί τα αγγελούδια τους επί τόσα χρόνια! Όπως είναι προφανές, ο μηχανισμός στερούμενος επιχειρημάτων δε δύναται να αντιπαρατεθεί στον κανονικό άνθρωπο (βλ. άντρα) κι έτσι ξεσπά στο δόλιο κι έρμο παιδάκι του. Εξαιρετικά αστείο είναι που ύστερα από την ομοβροντία εντολών με τη χιτλερική χροιά στη φωνή, ο μηχανισμός συχνά παίρνει αγκαλιά το τέκνο του και του μιλάει με την κανονική φωνή του θεωρώντας πως με τα γλυκόλογα που ακολουθούν το παιδί... καταλαβαίνει! Και τότε είναι που λέει την υπέρτατη μπούρδα: “Το χρυσό μου, για δες το πώς με αγαπάει, κι ας το μαλώνω! Ξέρει πως είναι για το καλό του...”, ενώ στην πραγματικότητα το καημένο τρέμει από φόβο και απλώς προσποιείται, μη συνεχίσει η τρελλή τα μαλώματα και γι’ αυτό προσποιείται το γαληνεμένο!!

Γενικώς ο μηχανισμός αλλάζει άρδην μετά τον γάμο και την τεκνοποίηση, αλλά αυτά θα τα  δούμε πιο αναλυτικά παρακάτω.

ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Συχνά λέγεται πως οι γιατροί όταν βλέπουν στον υπέρηχο το φύλο του εμβρύου και αυτό είναι μηχανισμός, ασυναίσθητα κουνάνε συμπονετικά προς τον άντρα το κεφάλι τους. Επίσης δεν είναι τυχαίο που από τα πολύ χρόνια οι πατεράδες έδιναν χαρτζιλίκι στον γιατρό και στη μαία μόλις γεννιόταν αρσενικό παιδάκι... Πάντως η αλήθεια είναι πως ο μηχανισμός από τη γέννησή του αποτελεί ένα διαρκές βάσανο, που η φύση για άγνωστους λόγους επέτρεψε να υπάρχει... Και όλα αυτά περί δήθεν διαιωνίσεως του είδους είναι απλές δικαιολογίες. Ας δούμε λοιπόν πιο αναλυτικά τα είδη του βασανισμού που περνά ένας δυστυχής πατέρας από το μωρό, παιδί, έφηβη κόρη του:

1. Πατεροπρήξιμον

Φοβερό βασανιστήριο. Χωρίς τέλος. Χωρίς έλεος. Στη βρεφική ηλικία εκδηλώνεται με το επίτηδες κλάμα όταν ο πατέρας σπεύδει να κάνει ό,τι ακριβώς και ο μηχανισμός, έτσι για... σπάσιμο. Όταν πχ. ταίζει με το μπιμπερό ο μηχανισμός το μελλοντικό “τέρας”, όλα καλά. Μόλις όμως πιάσει το μπιμπερό ο άντρας με τον ίδιο τρόπο ακριβώς, ο μηχανισμούλης θα ουρλιάξει προκαλώντας τα δηλητηριώδη βέλη της μητέρας του που θα στοχεύσουν στη δυστυχισμένη καρδιά και ηρεμία του.

Έχοντας οριοθετήσει από την πρώτη στιγμή, όπως είδαμε, την ΑΟΖ του ο μηχανισμός αναθέτει τις περισσότερες φορές στον τλήμονα πατέρα το φριχτό βασανιστήριο του κοιμισμού του θήλεος τέκνου του. Μαρτυρίες φυλακισμένων που έχουν κακοποιηθεί στη διάρκεια της κρατήσεώς των κάνουν λόγο για πταίσματα μπροστά στη φρίκη των γουρλωμένων οφθαλμών της θυγατρός των και το χαιρέκακο μειδίαμα που αχνοφαίνεται επί των χειλέων των, εκεί γύρω στις 4 αξημέρωτα, με το ξυπνητήρι να καραδοκεί να χτυπήσει εντός διώρου... Ειδικά η σκηνή όπου ο τυραννισμένος πατέρας εναποθέτει κοιμισμένο τον βρεφομηχανισμό στο κρεβατάκι του κι εκείνος ξανανοίγει τις γουρλοματάρες του άμα τη επαφή με το μαξιλάρι του, ελάχιστα απέχει από τον τρόμο που ένιωσε η ξανθιά μόλις είδε τον Άντονι Πέρκινς με το μαχαίρι στο μπάνιο της.

Ο κοριτσομηχανισμός μεγαλώνοντας χρησιμοποιεί τη χαριτωμενιά που υποσυνείδητα τίθεται σε λειτουργία ως υπερόπλο εις βάρος του πατέρα-θύματος. Ο δυστυχής, αφού τον έχει χαντακώσει η φύση να του αρέσει το λεγόμενο “ωραίο φύλο”, αναγκαστικά υποκύπτει στις ορέξεις του. Σπεύδει λοιπόν, ανήμπορος πράξαι έτερόν τι, να ικανοποιήσει όλα τα χατίρια του. “Μπαμπάκα μου”, “πατερούλη μου”, “... εσύ που είσαι τόσο καλός...” είναι μερικές μόνο από τις φράσεις-χειροβομβίδες που οι κοριτσομηχανισμοί εξαπολύουν προκειμένου να πετύχουν τους καταχθόνιους σκοπούς των.

Φυσικά, στην απίθανη περίπτωση που κάποιος άντρας-ήρωας τολμήσει ν’ αρνηθεί κάποια χάρη, τότε ο κοριτσομηχανισμός επιστρατεύει το πυρηνικό όπλο των “μούτρων” ή της “γκρίνιας” στα οποία ο έρμος πατέρας δε δύναται αντιστήναι... Οι αφορμές για εκδήλωση πυρηνικής βόμβας είναι άπειρες. Ενδεικτικά αναφέρονται οι εξής: “Μπαμπάκα, θα με πας στο πάρτι του Μάριου και θα έρθεις να με πάρεις σπίτι στη 1;”, “Μπαμπάκα μου, να πάρω τελικά αυτό το μίνι φόρεμα που δε με αφήνεις να πάρω; Παρόμοιο φοράει και η Μυρτώ...”, “Μπαμπακούλη μου θέλω καινούριο τάμπλετ”, “να βάλω σκουλαρίκι στη μύτη; Στον αφαλό;”, “να κάνω τατού;”, “Μπαμπά, να κάνω πορτοκαλί τα μαλλιά μου;” κλπ. Οι βόμβες εννοείται πως απασφαλίζονται άμα τη αρνήσει του πατρός και ουδεμία πιθανότης υπάρχει έκτοτε ομαλοποιήσεως της καταστάσεως πλην της πλήρους ικανοποιήσεως των εν λόγω αιτημάτων...

2. Χορομανία

Μικρότερου βεληνεκούς όχλησις, ικανή όμως να διαταράσσει καθημερινώς την ηρεμίαν του πατρός. Ο κοριτσομηχανισμός ασκείται εξ απαλών ονύχων στην πρακτική του χορού είτε εξ ενστίκτου ορμώμενος είτε μιμούμενος υπαρκτάς χορογραφίας ευρισκομένων κυριότατα εις το “εσύ σωλήν”.

3. Καλλωπισμίτιδα

Σχεδόν από τα τέσσερα χρόνια τους οι μηχανισμοί ενδιαφέρονται για την εμφάνισή τους. Η επιλογή των ρούχων που θα φορέσουν στο νηπιαγωγείο γίνεται πάντοτε με τη σύμφωνη γνώμη τους και αυτό με το πέρασμα των ετών ολοένα γιγαντώνεται.

Όσο περνάει ο χρόνος όμως το ενδιαφέρον αυτό αποκτά τις διαστάσεις παγόβουνου, έτσι που αποκτά κεφαλαιώδες ζήτημα προς συζήτηση και αντιπαράθεση ακόμη και ένα ταπεινό τσιμπιδάκι. Ο κανονικός οφθαλμός δεν έχει λόγο να διακρίνει διαφορές μεταξύ δύο πανομοιότυπων κολάν, ο νεαρομηχανισμός όμως θα προβληματιστεί σχεδόν όσο και ο Αϊνστάιν προτού διατυπώσει τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας.

Και είναι και τα σκουλαρικάκια, τα βραχιολάκια, αργότερα τα τατού που συνθέτουν μία προβληματική άνευ καμίας πραγματικής σημασίας, που όμως δημιουργούν μία αβίωτη καθημερινότητα για τον δυστυχή πατέρα που είτε πρέπει να ακούει τους σχετικούς τσακωμούς των μηχανισμών στο σπίτι είτε πρέπει να συνηγορεί υπέρ των αποφάσεών των για να μην υποστεί ανήκεστες εγκεφαλικές βλάβες.

ΩΡΙΜΗ/ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΗΛΙΚΙΑ

Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι μηχανισμοί-σύζυγοι. Πρόκειται για το ισχυρότερο ον του πλανήτη. Τα λιοντάρια στη ζούγκλα είναι απλώς γατούλες μπροστά τους. Αρκεί να δει κανείς πώς είναι η στάση, η αυτοπεποίθηση, η αφοβιά του μηχανισμού στον δρόμο και πώς είναι ο δυστυχής άνθρωπος δίπλα της. Φυσικά θα είναι αυτός που θα σπρώχνει το καρότσι (είτε του μωρού είτε της λαϊκής είτε του σούπερ μάρκετ) ενώ ο μηχανισμός συνήθως θα μιλάει στο κινητό ή θα κοιτάζει τις βιτρίνες. Ο δύσμοιρος άνθρωπος εμφανίζεται συνήθως σιωπηρός γιατί ό,τι πει θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του.

Ο μηχανισμός σε αυτή την ηλικία είναι άτρωτος. Δε χρειάζεται να γκουγκλάρεις, τα ξέρει όλα. Και τα τωρινά και τα μελλούμενα. Η περιπτωσιολογία γίνεται κανόνας. Η μοναδική της εγκυμοσύνη “γράφει” εμπεριστατωμένο οδηγό προς υποψήφιες μητέρες. Ο γάμος της αντιπροσωπεύει όλους τους γάμους του κόσμου και γενικώς είναι Παντογνώστρια. Ξέρει τέλεια να: μαγειρεύει, οδηγεί, ντύνεται, γδύνεται, συμβουλεύει. Ξέρει από πολιτικά, οικονομικά, αθλητικά, γκόσιπ. Ξέρει τι θέλει μια γυναίκα στα σαράντα της. Χέστηκε τι θέλει ο άντρας της στα σαράντα του. Για τον μηχανισμό ο άντρας είναι για να του λιγοστεύεις τη χαρά. Τελεία, παύλα, παράγραφος.

Ο μηχανισμός της ηλικίας δεν μετανιώνει ούτε παραδέχεται τίποτα. Τα έχει όλα με το μέρος της. Ειδικά ο εργαζόμενος μηχανισμός παίζει μπάλα μόνος του: Γυρνάει από τη δουλειά και στρώνεται στο facebook ή στην tv δίχως τύψεις. Συνήθως δε μαγειρεύει, αφού παίρνει ταπεράκι από τη μαμά ή την πεθερά, ενώ τις δουλειές του σπιτιού τις κάνει όποτε έχει κέφι. Αλλιώς χρησιμοποιεί ό,τι αμυντικό όπλο διαθέτει (δες προηγούμενα) για να τις αποφύγει.

Παχαίνει και δεν τρέχει κάστανο. “Έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω” σου πετάει και καθαρίζει. Αλλά ταυτόχρονα μπορεί να δαπανά ως και μισό μισθό για τα νύχια του.

Και εκεί που σε έχει ξενερώσει τελείως, μόλις του έρθει διάθεση για... τρελίτσες εσύ πρέπει να είσαι “απίκο” γιατί αλλιώς θα σε κάνει καραμούζα στις φίλες του.

Απέναντι φυσικά σε άντρες που δεν είναι και τόσο “παντόφλες” έχουν κι άλλα όπλα, επιθετικά ως επί το πλείστον:

•                  Απαισιόδοξη προνοητικότητα: “Κι αν εκεί που θα πάμε βρέξει και κρυώσει το παιδί;”

•                  Επιλεκτική μνήμη: Γυρνάει και λέει ο μηχανισμός στο μπαλκόνι του ρετιρέ στη Γλυφάδα με θέα τη θάλασσα στον πλούσιο άντρα της «Αχ τι τα θες, ακόμη σκέφτομαι το πατρικό στην πλατεία Αττικής που πουλήσαμε μπιτ παρά».

Οι βασανισμοί της κατηγορίας αυτής πάντα συνοδεύονται από πλευράς μηχανισμών από: πειραγμένο ύφος, δήθεν στενοχώρια (που ξεχνιέται μόλις πάρει τηλέφωνο η μαμά), κατήφεια και γλωσσολαλία-γλωσσοφαγία (μίρλα).

ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

Στην κατηγορία αυτή ο μηχανισμός ταυτίζεται ουσιαστικά με τον Χάροντα. Αφού φεύγει σχεδόν πάντα τελευταίος από τη ζωή, αναλαμβάνει επί της ουσίας χρέη θεριστή. Δηλητηριάζει καθημερινά την ατμόσφαιρα με τοξίνες και πρήζει ακατάπαυστα τα έντερα και τα συκώτια του δυστυχισμένου ηλικιωμένου άντρα με απώτερο σκοπό τον θάνατο αυτού και την αρπαγή της συντάξεώς του.

Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με τη θεωρία της “χαραμισμένης ζωής” και την απορρέουσα μίρλα που παραλύει σταδιακά τον γέροντα και τον αφανίζει.

Επίσης ο μηχανισμός-χάροντας χρησιμοποιεί έντονα τον διπροσωπισμό, λέγοντας άλλα στα παιδιά και εγγόνια και άλλα στον μελλοθάνατο ηλικωμένο άντρα του.

Αντί επιλόγου, ή, «η Αποκάλυψις»

Οι θεωρητικοί του μηχανισμού, αφού συνευρέθησαν -με την καλή την έννοια πάντα- σε αιγαιακό νησί όπερ σχηματίζει ισοσκελές τρίγωνο (ή και όχι) με την Πάτμο του Ιωάννου και την Αλεξανδρούπολιν (του Αλεξάνδρου βεβαίως), συνέταξαν, επικύρωσαν σε ΚΕΠ και θυροκόλλησαν τον κάτωθι δεκάλογον, ο οποίος δεν έχει τα ΟΥ του βιβλικού τοιούτου και, ούτω, δέον να αναγνωσθεί σε πνεύμα θετικότητος (άλλωστε θετικότης και θεωρία αμφότερες αρχίζουν με το ουδόλως τυχαίο «θε», Θέ μου...), όπως και το υπόλοιπο παρόν, ενίοτε σκληρό αλλά ειλικρινές και έμπλεο αγάπης και ενσυναίσθησης -καλώς- κείμενο. Διότι ο μηχανισμός, ανίκητος ων στην πράξη, τουλάχιστον κατανοείται εναργέστερα εφόσον αναλυθεί θεωρητικώς.

1. ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΕΠΙΘΕΤΙΚΟΥ ΤΑΚΛΙΝ: Εάν ο σκοπός ήταν απλά να αποκρουσθεί η επιβολή του αρσενικού, ο μηχανισμός θα φρόντιζε να το πράξει με κατάλληλη διάταξη, τρέξιμο, μαρκαρίσματα και πρωτίστως με το (δυσεξήγητο προς αυτόν) τεχνητό οφσάιντ. Η συνήθης πρακτική του τάκλιν εκεί που θα αρκούσε ένα τζαρτζάρισμα, καταδεικνύει το ότι στην πραγματικότητα οι μηχανισμοί ενδιαφέρονται να μην περάσει καλά ο άλλος και όχι να σταματήσουν τις ενδεχόμενες αυθαιρεσίες του.

2. ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΤΙΔΑΣ: Χωρίς να μετέρχεται ο μηχανισμός τις εξοντωτικές και απάνθρωπες μεθόδους που καταδίκασε η ιστορία, καταφέρνει -παροξύνοντας τους ναζί στο δήθεν αθώο νάζι – να επιβάλλει έναν αποδεκτό ολοκληρωτισμό στον οποίο σύμπας ο ανδρικός πληθυσμός αισθάνεται αναγκασμένος να υπακούσει, χωρίς να κουνηθεί φύλλο.

3. ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΗ: Οι προειδοποιήσεις που διαβάζετε εδώ δεν πρέπει να αγνοηθούν, καθώς αποτελούν απαύγασμα σοφίας και οξυδέρκειας, ανάλογες με τις αντιδημοφιλείς πλην καίριες ρήσεις της Κασσάνδρας και του Άθω (ουχί, όμως, της Σιθωνίας). Ο μάντης, αγγλιστί mantis, όχι απλώς έχει πάντα δίκιο αλλά στο τέλος -παρόλο που ευφημιστικά αποκαλείται αλογάκι της Παναγίας- με αποφασιστικότητα εξολοθρεύει και καταβροχθίζει (ως ο απόλυτος μηχανισμός) το δύσμοιρο αρσενικό.

4. ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΙΚΥΡΙΑΣ: Ο μηχανισμός θέτει βέτο εξ ορισμού, αυτομάτως και ακαριαίως. Τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει όταν τίθεται στην υποτιθέμενη λογική διαδικασία της συζήτησης. Μπορεί ο Κύριος να ήταν ο Λόγος, η κυρία όμως αρνείται τον λόγο συμπεριφερόμενη τοιαύτως. Γι’ αυτό και το φαινόμενο, σε όλες του τις εκφάνσεις, ονόμάζεται αρνησικυρία. 

5. ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ: Λέγεται ότι η θρησκεία όπως και ο άνθρωπος έχουν κοινή ρίζα, το ρήμα θρέομαι που έχει να κάνει με την αναζήτηση και την φωνή. Ιδίως με την φωνή, την οποία μετέρχεται συστηματικά και καταλυτικά ο μηχανισμός. Η φωνή μηχανισμού γίνεται οργή Θεού. Για τον λόγο αυτό δεν είναι τυχαίο, ποιο από τα δύο φύλα αποτελεί τον πλειοψηφικό πυρήνα των εκκλησιαζομένων. Ο -αυστηρότερος του παρόντος- βιβλικός Δεκάλογος και ιδίως συγκεκριμένες εντολές του (αυτές με τα ου) αποτελούν απλώς μια μικρή ένδειξη του θαυμασμού του μηχανισμού προς τα κοινωνικά μηνύματα της επικρατούσας θρησκείας – ιδιαίτατα δε, των ουκ ολίγων παραδειγμάτων τιμωρίας και εκδικητικότητας της κατά παλαιάν διαθήκην θεότητας.

6. ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ: Η ζωή και η γέννησις, όπως και η γένεσις, είναι γένους θηλυκού. Ο θάνατος, αρσενικού. Η ειρήνη είναι κορίτσι (δεν ξέρω αγόρι Ειρήνη), ο πόλεμος αγοράκι. Πάμπολλα τέτοια παραδείγματα στις γλώσσες που χαρακτηρίζονται από γραμματικά γένη. Θαυμασμός άπειρος για την τουρκική που έκανε, ήδη από τα βάθη της Ασίας, την υπέρβαση αφήνοντας πίσω αυτές τις διακρίσεις. Η κοινωνία των γειτόνων, διά της ομοιοπαθητικής, διδάχθηκε ότι μπορεί κάλλιστα ο μηχανισμός να αναρριχηθεί στα κορυφαία πολιτικά αξιώματα (βλ. Τανσού Τσιλλέρ), με αποτέλεσμα μόλις λίγα χρόνια αργότερα οι εξουσίες να επανέλθουν σε ηγέτες με μουστάκια και οι γυναίκες να διολισθήσουν στην υποτίθεται ξεχασμένη στο χρονοντούλαπο, μαντήλα.

7. ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ. Ο φεμινισμός συχνά κατηγορεί τους άνδρες για διαμερισματοποίηση, ήτοι ψυχολογική διαχείριση της συνείδησής τους, ώστε να χωρά και ο καλός οικογενειάρχης και ο γκομενιάρης, χωρίς το ένα να σε κάνει να νιώθεις άσχημα για το άλλο. Στην πραγματικότητα, τον κατακερματισμό της πραγματικότητας τον εφαρμόζει πρωτίστως και συντριπτικώς ο μηχανισμός, Μόνο οι γυναίκες έχουν την ικανότητα να εντοπίζουν όχι απλώς πολλές αλλά κυριολεκτικά άπειρες διαστάσεις στην πραγματικότητα, νοιαζόμενες για κάθε υπαρκτό ή ανύπαρκτο κίνδυνο που (δεν) μπορεί να φανταστεί το φτωχό ανδρικό μυαλό.

8. ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΑΛΦΑ: Η γκρίνια αποτελεί την σατανική πεντάλφα του μηχανισμού, καθώς ταυτόχρονα χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα πέντε επίθετα: Αιώνια. Ατελέσφορη. Αδικαιολόγητη. Αέναη. Αδυσώπητη.

9. ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΝΕΑ: Ο αριθμός εννέα, των μηνών της εγκυμοσύνης, παρέχει (πριν αλλά και μετά τυχόν κυήσεις) χρονικά ορόσημα για την συνολική αξιολόγηση των σχέσεων του μηχανισμού με το άλλο φύλο. Παρατηρείται, με στατιστική σημαντικότητα, ότι οι δεσμοί διέρχονται κρίση -και συχνότατα τερματίζονται- σε στιγμές που συμπίπτουν με πολλαπλάσια του εννεαμήνου από την έναρξή τους. Συνηθέστερα τέτοια ορόσημα είναι οι 9, 18 και 36 μήνες, μετά από τους οποίους ενίοτε έρχεται κουλούρα (το επόμενο ψηφίο από το 9 στα αριθμητικά πληκτρολόγια) και οι σχέσεις περνάνε σε άλλη πίστα.

10. ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΥΣΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ: Το κείμενο αυτό γράφτηκε στο υστέρημα χρόνου πολυάσχολων επαγγελματιών, φοιτητών και λοιπών χρήσιμων στελεχών της κοινωνίας και οικονομίας – και στο περιθώριο περιττής δραστηριότητας που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν ο μηχανισμός χαρακτηριζόταν από τα αντίθετα από όσα περιγράψαμε. Η προτεραιότητα, στην κυκλοφορία και αλλού, προσδιορίζεται από γραπτούς και άγραφους νόμους. Σε οτιδήποτε αφορά τις αντικρουόμενες επιδιώξεις, τα πράγματα είναι καθορισμένα και δεδομένα: ο μηχανισμός προηγείται και για εμάς τους υπόλοιπους ό,τι περισσέψει. Κι ύστερα, δεν υπάρχει ύστερα...

ΤΕΛΟΣ (;)