H ΛΥCIC

H ΛΥCIC ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΝ ΚΡΙCIN ΗΝΤΙΝΑ ΒΙΟΥΜΕΝ ΑΚΟΥCIΩΣ

Του αποχωρήσαντος εκ των εγκοσμίων επί τέσσαρα συναπτά έτη ιερομονάχου Αμβροσίου (κατά κόσμον Zakman) και εσχάτως επαναπατρισθέντος ίνα φωτίση τον Ελληνισμόν με την άφατον σοφίαν ην έλαβεν ως θείαν δωρεάν, τη επινεύσει του Παρακλήτου, μονάσας εν ιερά σκήτη με εγκράτειαν και αδειάλειπτον προσευχήν.

 

Ο κατά κόσμον Zakman ιερομόναχος Αμβρόσιος στη βιβλιοθήκη της μονής Βαλλαντιοπεδίου

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

ΘΕΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑCIC

Εν υπνώσει ων ο Αμβρόσιος έλαβεν τας κάτωθι υποδείξεις-λύcεις διά να εξέλθωμεν της κρίσεωc:

Να αναλάβει το κράτος να τυπώσει μπλουζάκια με τα εξής θέματα:

1. Λιονέλ Μέσι (100€)
2. Κριστιάνο Ρονάλντο (100€)
3. Ντέιβιντ Μπέκαμ με στριγκ (200€)
4. Φετφατζίδης (50€)
5. Νικοπολίδης με μηχανή γκαζόν (50€)
6. Σισέ με μαλλί ράστα (70€)
7. Τζόρβας (ξυρισμένος – συλλεκτική φωτό) (60€)
8. Μαραντόνα να πίνει κόκα (κόλα) (300€)
9. Πελέ να πίνει κόκα κόλα (150€)
10. Εθνική ομάδα γυναικών beach volley (250€)
11. Καραμανλής με μαγιό (400€)
12. Παπανδρέου σε κανό (500€)
13. Παπανδρέου και παπούτσι (700€)
14. Παπανδρέου και ποδήλατο (500€)
15. Αλογοσκούφης και καποτάστο (250€)
16. Ράπτη με μπικίνι (1500€)
17. Πάγκαλος με μαγιό (2000€)
18. Παπαρήγα να παίζει τάβλι (25€ φοιτητικό, 40€ κανονικό)
19. Τσίπρας με τη μελαμψή συνοδό (200€)
20. Άννα Νταλάρα σε συναυλία αντρός της (70€)

Να αναλάβει η κυβέρνησις να φτιάξει νταρτς (βελάκια) με φωτό των παρακάτω προσώπων, ως φόντο στο ταμπλό στόχευσης.

1. Μητσοτάκης (1000€)
2. Δαλούκας (500€)
3. Παπακωνσταντίνου (1500€)
4. Μέρκελ (3000€)
5. Κόκκαλης (7000€)
6. Βαρδιλογιάννης (6999€)
7. Ε, Ρντογάν (1300€)
8. Ω, Μπάμα (2500€)
9. Πούτιν (900€)
10. Μινόγκ με σορτσάκι (για τους πολύ άστοχους!) (3500€)

Τέλος, η πολιτεία να φτιάξει σάκους της πυγμαχίας με τυπωμένα πάνω τους τα πρόσωπα των:

1. Τζόρτζεβιτς (500€)
2. Γιαννακόπουλου (800€)
3. Καραγκούνη (800€)
4. Βύντρα (500€)
5. Κάκου (900€)
6. Παπουτσέλη (1200€)
7. Ευαγγελάτου (1600€)
8. Προέδρου των εφοριακών (5000€)
9. Προέδρου του Παναθηναϊκού (5000€)
10. Προέδρου του Ολυμπιακού (5000€)

Τοιουτοτρόπως, έκαστος των πολιτών θα υποχρεούται να αγοράζει μηνιαίως ένα εκ των ανωτέρων, τα οποία βεβαίως θα είναι αρίστης ποιότητος και θα φέρουν το εθνόσημον και υπογραφή γνησιότητος. 

Μετά δε, την παρέλευσιν 5 ετών θα δύνανται να πωλούνται εις τιμήν διπλασίαν αποτελώντας ως έπος ειπείν μια προσοδοφόρα επένδυσιν, εις την οποία θα κληθούν να συμμετάσχουν υποχρεωτικώς όλοι οι πολίται.

Δια τους έχοντας και κατέχοντας (με φορολ. δηλώσεις άνω των 100.000€) η τιμή στην οποίαν θα δύνανται να μεταπωλήσουν τα κεκτημένα θα ορισθεί στο τριπλάσιον της αξίας των και θα πιστοποιείται εκ των αποδείξεων αγοράς.

Δέον όπως τονισθή ότι θα υπάρξουν κυρώσεις για όσα ΑΦΜ δεν αγοράσουν έστω 1 τεμάχιον μηνιαίως.

Τέλος, αι επιχειρήσεις που θα «τρέξουν» όλα αυτά τα πρότζεκτ θα φορολογηθούν με 70% αφού αναμένεται να κάνουν εξωπραγματικούς τζίρους.

Εκ των ως άνω εισόδων αναμένονται μηνιαίως εισπράξεις άνω του 1 δις ευρώ και επομένως εξέλιπεν η χρεία της τρόικας και των συναφών οίκων, ενώ διανοίγεται και η δυνατότης της Ελλάδος να επιτελέσει η ιδία το ρόλο του δανειστού εις άλλα τινά κράτη.

Ευλογείτε

Ι. Αμβρόσιος (Zakman)   

The L-Day

Στις 15 Σεπτεμβρίου 2010, η λάσπη (η) δίνει το "παρών" και προσφέρει (αφιλοκερδώς, όπως πάντοτε) διεξόδους και απαντήσεις στη μεγάλη Κρίση που ενέσκηψε. 

Για τους αδαείς, η Κρίση ήταν αναπάντεχη. Όχι για μας. Η απουσία μας κατέστη αναγκαία από τις νέες συνθήκες που (γνωρίζαμε ότι) κυοφορούνταν, ήδη από την εποχή της ήττας του θρύλου από τη Βαλένθια.

Περάσαμε διά Πειρ(αι)ώς και σιδήρου (γωνία). Βγήκαμε αλώβητοι (σχεδόν). Ερχόμαστε και πάλι. Σχετικά με τα παρελθόντα, τα τρέχοντα, τα στάσιμα και τα μελλούμενα, σύντομα θα σας ξαναδώσουμε τα Φώτα μας (βλ. φωτό).

Μείνετε συντονισμένοι!

Η αρχισυντακτική ομάδα της λάσπης (της)

RETROVISION

Η ποιότητα του άσματος που θα μας εκπροσωπήσει το 2010 είναι, ευτυχώς, καταλυτικά χαμηλή κι έτσι είμαστε βέβαιοι ότι ο κ. Γερουλάνος δεν θα μπει στον πειρασμό (εκτός αν ο λυρικός Αλκαίος κάνει το θαύμα) να καυχηθεί για το υψηλό μας επίπεδο, όπως έκανε ο κ. Σιούφας στη χρυσή του εποχή. 

Για να θυμηθούμε κάποια από τα περασμένα μας μεγαλεία, παρουσιάζουμε εδώ όλα τα σχετικά άρθρα της αρχικής λάσπης (της). 

2002 

ΣΤΟ ΝΗΜΑ ΕΧΑΣΕ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ

Στη μεγάλη ευρωπαϊκή αναμέτρηση που διεξάγεται κάθε χρόνο αυτή την εποχή και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των Ευρωπαίων, το μεγάλο φαβορί, ο Μιχάλης μας, έχασε στο νήμα.

Δεν πειράζει,σημασία έχει η συμμετοχή

...αλλά και η νίκη!

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ EUROVISION

Φίλοι μας, συναισθανόμενοι το μέγεθος της πικρίας από τον ά-δ-ι-κ-ο καταποντισμό της τραγουδάρας μας η Λάσπη (η) συνήλθε εκτάκτως χτες, μετά από την σχετική μπιροποσία και πιτσοφαγία και απεφάνθη τα εξής:

Αφού όλες οι χώρες συμμετέχουν με αγγλικό στίχο, θα πρέπει τα αγγλικά που ακούμε να έχουν και μία ποιότητα. Προτείνουμε λοιπόν οι τραγουδιστές να είναι κάτοχοι Proficiency (τουλάχιστον με Β), η νά'χουν συγκεντρώσει στο TOEFL πάνω από 600 μόρια! Έτσι θα περιοριστούν σημαντικά οι αγγλικοί στίχοι και θα ξαναποχτήσουν τα τραγούδια το εθνικό τους χρώμα... Άσε που αν πέσουν με τα μούτρα στο διάβασμα οι τραγουδιστές, μπορεί και να παρατήσουν το τραγούδι και να ασχοληθούν με την διδασκαλία, απαλλάσσοντάς μας από την παρουσία τους....
Προκειμένου να διατηρηθεί η εθνική ταυτότητα των υποψηφίων τραγουδιών, θα πρέπει να θεσπιστεί νόμος ανάλογος με του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ... Δηλ, μάξιμουμ αριθμός ξένων για κάθε συμμετοχή 2 άτομα! Πού ακούστηκαν μαύρες σουηδέζες... Και επίσης δικαίωμα 3 αλλαγών πριν ή και κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού.
Εφόσον στον διαγωνισμό ήκιστα παίζει ρόλο η πιότητα των τραγουδιών, αλλά αυτό που μετράει είναι ο εντυπωσιασμός, προτείνεται κάθε χώρα να συμμετέχει με ό,τι νομίζει (από τραγούδι μέχρι χορογραφία κι από ακροβατικά μέχρι παντομίμα...). Στοχεύοντας στον εντυπωσιασμό, πιστεύουμε ότι μπορεί να προκύψουν αξέχαστες βραδιές και να σταματήσουν αυτά τα στημένα παραγκίστικα χάπενειν (happenings)...
Χρειάζεται να ενθαρρυνθούν οι απανταχού ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, ώστε να «ψηθούν» να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό. Ιδιαίτερη βαρύτητα πρέπει να δοθεί στους transexual, που γοητεύουν εξόχως την Ευρώπη...
Προτείνεται ο διοικητικός διαχωρισμός της χώρας και η μερική αυτονομία των διαμερισμάτων της. Έτσι ώστε να μπορούν συμμετάσχουν με ξεχωριστή συμμετοχή η Κρήτη, η Κέρκυρα, η Χαλκιδική κλπ, κατά το πρότυπο των πρώην χωρών της ΕΣΣΔ. Π.χ.

ΨΗΦΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

1. Κύπρος
2. Γροιλανδία
3. Δονούσες
4. Αράχωβα
5. Αμερική ...ευχαριστώ
6. Θράκη
7. Χαλκιδική
8. Πελοπόννησος
9. Ρέντη
10. Αγ.Θεόδωροι

Εναλλακτική λύση στο πρόβλημα της γκετοποίησης του διαγωνισμού,
είναι η διεξαγωγή του σε ομίλους. Π.χ.

• Α'ΟΜΙΛΟΣ (Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισραήλ κλπ)
• Β'ΟΜΙΛΟΣ (Ηνωμ.Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ισραήλ κλπ)
• Γ'ΟΜΙΛΟΣ (Ολλανδία, Δανία, Βέλγιο, Εσθονία, Λετονία, Ισραήλ κλπ)
• Δ'ΟΜΙΛΟΣ (Νορβηγία, Φινλανδία, Σουηδία, Λουξεμβούγο, Ισραήλ κλπ)
• Ε'ΟΜΙΛΟΣ (Τουρκία, Κροατία, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ισραήλ)
• ΣΤ' ΟΜΙΛΟΣ (Ισραήλ)
• Ζ' ΟΜΙΛΟΣ (κλπ, Ισραήλ)

Αφού λοιπόν θα διεξάγεται κατά ομίλους αρχικά ο διαγωνισμός, θα προκύπτουν εκείνα τα τραγούδια που θα προχωρούν στην δεύτερη φάση (τα 2 πρώτα κάθε ομίλου). Τα 14 τώρα τραγούδια θα διαγωνίζονται όπως ξέρουμε σήμερα, με την επισήμανση ότι το Ισραήλ θα έχει και 5 κανονάκια. Δηλ, αν δεν προκριθεί στην αρχή, ο διαγωνισμός επαναλαμβάνεται, μέχρι να εξαντλήσει όλες τις ζωές του, κάτι που πρακτικά θα είναι αδύνατον, αφού θα έχουν εξαντληθεί πρώτοι οι συμμετέχοντες...

Τέλος στα πλαίσια του δικαιώματος που μας παρέχεται να χρησιμοποιήσουμε αγγλικό στίχο, θεωρούμε πως ο μόνος τραγουδιστής που μπορεί να μας δώσει την πρωτιά στον διαγωνισμό είναι ο... ...

JOHNY LOGAN Nαι! Ο τραγουδιστής των τίτλων, που έχει απεριόριστη εμπειρία και επάρκεια στα Αγγλικά!! Ο Μπάγιεβιτς της Γιουροβίζιον, ο Σπίλμπεργκ του διαγωνισμού, ο Γκαγκάριν των Ευρωτραγουδιών...

Ελπίζουμε οι ιθύνοντες να τα σκεφτούν αυτά σοβαρά και να πράξουν αναλόγως!

2003

Η ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Ο διαγωνισμός της Ευρωβύζιον [ξένη λέξη είναι, όπως θέλουμε τη γράφουμε!] του έτους 2003 αποτελεί μια μεγάλη εθνική καταστροφή.

Winner takes it all :(

Η τραγουδίστρια που επελέγη να μας εκπροσωπήσει έφερε το βαρύτιμο όνομα Μαντώ, όπως και η ηρωίδα Μαυρογένους της ελληνικής εθνεγερσίας. Δυστυχώς η καλλιτέχνις δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος όχι μόνο του ηρωικού της ονόματος, αλλά ούτε και της καταγωγής της: λέγεται Σταματ[ελ]οπούλου και προφανώς είναι απόγονος του Νικήτα Σταματελόπουλου, του γνωστού Νικηταρά ή Τουρκοφάγου.

Τρίζουν τα κόκκαλα...

Η κυρία Σταματ[ελ]οπούλου έχασε. Και δυστυχώς όχι με διαφορά ...στήθους. Ανεξάρτητα από το ποιο μέρος του σώματος έβλεπαν οι τηλεθεατές, η Μαντώ είδε (με τα κυάλια!) την πλάτη της ομότεχνής της από την Τουρκία. Την οποία μάλιστα η εκπρόσωπός μας είχε βοηθήσει στα πρώτα της βήματα. Αυτά έχει η ζωή.
Ακολουθώντας την τακτική του σκωτσέζικου ντους, οι περισσότεροι ευρωπαίοι (ημών συμπεριλαμβανομένων) αποφάσισαν να χρυσώσουν το χάπι στην Τουρκία. Πριν λίγο καιρό ανέβαλαν για τις καλένδες την ένταξη του "γίγαντα της ανατολικής Μεσογείου" στην Ευρωπαϊκή Ενωση και, για να του τη σπάσουν ακόμη περισσότερο, δέχτηκαν χώρες μινιατούρες όπως η Κύπρος και η Μάλτα (στην επόμενη διεύρυνση φημολογείται ότι θα μπει μέχρι και το Λιχτενστάιν). Λίγο από τύψεις και ενοχές, λίγο από διάθεση εξευμενισμού, κάθε χώρα ένιωθε "υποχρεωμένη" να δώσει κάποιους βαθμούς ή ακόμη και το δωδεκάρι στην Τουρκία.
Θα θέλαμε εδώ να στηλιτεύσουμε τη στάση της ελληνικής επιτροπής. Οι βαθμοί που έδωσε η Ελλάδα στην Τουρκία ήταν καθοριστικοί για τη νίκη της τελευταίας. Το χειρότερο όμως δεν είναι η νίκη των Τούρκων, ούτε το ότι η ελληνική συμμετοχή για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε κατώτερη των προσδοκιών. Ο εφιάλτης είναι το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι η διοργανώτρια του επόμενου διαγωνισμού.
ΠΡΩΤΟΝ διότι οι γείτονες θα επιδιώξουν να κλέψουν τα φώτα της δημοσιότητας, τα οποία κανονικά θα έπρεπε να είναι συνεχώς στραμμένα επάνω στην Ελλάδα λόγω Ολυμπιάδας.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ διότι αν διοργανώσουν έναν επιτυχημένο διαγωνισμό (πράγμα σίγουρο, διότι θα "σκιστούν"), την ώρα που εμείς ακόμη θα αγκομαχούμε να ολοκληρώσουμε την ολυμπιακή προετοιμασία (με αβέβαια έκβαση), είναι πολύ πιθανό η ΔΟΕ να αποφασίσει την τελευταία στιγμή την διεξαγωγή των Αγώνων στην Τουρκία.
Και ΤΡΙΤΟΝ (και φαρμακερόν) διότι η πιθανότερη ημερομηνία διεξαγωγής του επόμενου διαγωνισμού είναι η αποφράς επέτειος της 29ης Μαϊου. Καθότι πέφτει και Σάββατο. Φανταστείτε, 551 χρόνια μετά την Αλωση της Πόλης, ολόκληρη η Ευρώπη να καλείται να γιορτάσει στον Βόσπορο...
Ως Ελληνες έχουμε δύο επιλογές. Η μία είναι να βρούμε μια κατάλληλη πρόφαση για να αποφύγουμε τη συμμετοχή μας. Η δεύτερη είναι να "κατεβάσουμε" μια ανεπανάληπτη συμμετοχή, η οποία θα σαρώσει και έτσι θα πάρουμε, όχι την Πόλη βέβαια, αλλά μια μικρή και γλυκειά εκδίκηση. Ας ελπίσουμε ότι θα βρούμε τρόπο να περισώσουμε την τσαλακωμένη μας τιμή...

"Και του χρόνου";

2004

---

Sakis! Sakis! Sakis!
Ο Βύζας, το Βυζάντιο και η Eurovision

Πριν ακόμη γεννηθεί ο Σάκης Ρουβάς (1972) μεσουρανούσε ήδη ένα μεγάλο αστέρι των ελληνικών γηπέδων:

Ο Σάκης Κουβάς!

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής είναι ίσως ο μόνος θρυλικός ποδοσφαιριστής του Βύζαντα Μεγάρων, ο βασικός συντελεστής των μεγάλων διακρίσεων της ομάδας (άνοδος στην Α' Εθνική μεταξύ 1966-1970).

Ο παλιός και ο νέος Σάκης έχουν κι άλλα κοινά σημεία, πέρα από τα παρόμοια ονοματεπώνυμα.
Πρώτον:
Ο Κουβάς έπαιξε στον Βύζαντα. Ο αρχαίος Βύζας ήταν ο ιδρυτής του Βυζαντίου, της μετέπειτα Κωνσταντινούπολης / Istanbul, όπου διαγωνίστηκε το 2004 ο Ρουβάς.
Δεύτερον:
Την εποχή της μεγάλης του δόξας, ο Βύζας του Κουβά ήταν γνωστός ως Ευρωβύζαντας, μια και παραλίγο να βγει στα ευρωπαϊκά κύπελλα (τελικά τερμάτισε 7ος το 1967-68). Ο διαγωνισμός στον οποίο έλαβε μέρος το 2004 ο Ρουβάς ήταν η Ευρωβύζιον.
Τρίτον:
Τόσο ο Κουβάς όσο και ο Ρουβάς στενοχώρησαν, σε κάποια στιγμή της καριέρας τους, τους Κύπριους. Ο Κουβάς το 1968, όταν έβαλε και τα πέντε γκολ της ομάδας του στο Βύζας - Ολυμπιακός Λευκωσίας 5-1, ο δε Ρουβάς το 1997, όταν τραγούδησε ανήμερα της ποντιακής γενοκτονίας (19 Μαϊου) στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας με τον Μπουράκ Κουτ.
Τέταρτον:
Ρουβάς και Κουβάς συναντιούνται και σ' ένα ακόμη σημείο: Όσοι στοιχημάτισαν υπέρ της νίκης του Ρουβά στον διαγωνισμό του 2004, βρέθηκαν... "στον κουβά". Ας όψεται η Ρουσλάνα.

Υστερόγραφον
Οι Τούρκοι δέχτηκαν να μη γίνει 29 Μαϊου ο διαγωνισμός. Κατάπιαν ακόμη και το ότι έγινε στις 15 Μαϊου (ημέρα, με το νέο ημερολόγιο, της άφιξης του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη πριν 85 χρόνια). Ζητωκραύγασαν υπέρ του Σάκη. Έδωσαν και ψήφο στην Κύπρο. Όλα για χατίρι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φρόντισαν πάντως να θυμίσουν στον κόσμο ότι τέτοιες μέρες (19 Μαϊου 1919) αποβιβάστηκε ο Κεμάλ στη Σαμψούντα. Ή μήπως δεν προσέξατε τον τουρκο-ποντιακό χορό στο διάλειμμα του διαγωνισμού;

2005

Εδώ είναι ο Παράδεισος, κι η Κόλαση (του Δάντη) εδώ

Η λάσπη (η) είχε τολμήσει!

Πίστεψε από την πρώτη στιγμή στον Μεγάλο Τραγουδοποιό και το απέδειξε έμπρακτα, ορίζοντας τον "Σύλλογο Πιστών Χρίστου Δάντη" ως χορηγό επικοινωνίας του μνημειώδους έργου "Κασωνικό Μανιφέστο" που φιλοξένησε στις ηλεκτρονικές της σελίδες.

Ήμασταν σίγουροι ότι αυτός ο καλλιτέχνης κάτι παραπάνω θα έχει να προσφέρει από τα Δακτυλικά Αποτυπώματα και το Αμάν Αμάν.

Είδαμε - μόνοι εμείς -το βαθύτερο νόημα πίσω από τη σχιζοφρενική φράση Κι Όταν Δε Θα Σ' Αγαπάω, Πιο Πολύ Θα Σ' Αγαπώ.
Γίναμε η μοναδική ελληνική ανεξάρτητη ιστοσελίδα που ασχολήθηκε με την Μεγάλη Αγαπημένη του ήρωά μας.

Σήμερα λοιπόν δικαιωνόμαστε. Ο XPICTOC ΔΑΝΤΗC επιστρέφει μετά δόξης και τιμής από το Κίεβο, την πόλη-κλειδί για τη διάδοση της πίστης εντός "πασών των Ρωσιών".

Μαζί του επιστρέφουν με το τίμιο ξύλο (από το οποίο είναι φτιαγμένη η λύρα του μεγάλου κρητικού λυράρη Βλαχάκη ή "Δάντη") οι ΙCΑΠΟCΤΟΛΟΙ Έλενα και Κωνσταντίνος.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

---

ΟΙ ΟΥ(Κ)ΡΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ

Η ασφαλτόστρωση του δρόμου που οδηγεί στο συναυλιακό μέγαρο του Κιέβου ολοκληρώθηκε λίγο πριν τον διαγωνισμό της Eurovision.
Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Ελλάδα... Δικοί μας άνθρωποι (και) οι Ουκρανοί.

2006

Η ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ ΚΥΜΑΤΙΣΕ ΣΤΟ Ο.Α.Κ.Α.!

Εμείς οι Έλληνες έχουμε κάθε λόγο να αισθανόμαστε περήφανοι για τους Φινλανδούς Lordi που θριάμβευσαν στον διαγωνισμό Eurovision 2006. (Είναι κρίμα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέφυγε να φωτογραφηθεί μαζί τους, προφασιζόμενος ότι ήταν στο καμαρίνι της Άννας Βίσση την ώρα της απονομής.)

Κι αυτό για τρεις λόγους:

Πρώτον
Τα 'τέρατα' ανέμισαν τη γαλανόλευκη (έστω τη δική τους γαλανόλευκη) ενώ η κυπριακής καταγωγής εκπρόσωπός μας το μόνο που κατάφερε να ανεμίσει ήταν τα μαλλιά της.

Δεύτερον
Με τη νίκη-έκπληξη απέναντι στο 'φαβορί' (που τελικά αποδείχτηκε Αστραχάν) οι Lordi μάς απάλλαξαν από την υποχρέωση να διοργανώσουμε ένα ακόμη δαπανηρό θέαμα.

Τρίτον
Οι Lordi κατάγονται από την πόλη Ροβανιέμι, γνωστή και σαν 'χωριό του Αη-Βασίλη'. Είναι λοιπόν ευκαιρία, κάνοντας την υπέρβασή μας, να ξεχάσουμε την Καισάρεια της σημερινής Τουρκίας (που ποιος ξέρει πότε θα αξιωθεί να γίνει τμήμα της Ε.Ε.) και να στραφούμε στον Αρκτικό Κύκλο: η Φινλανδία είναι ήδη μέλος της Ένωσης, ανήκει στην ίδια ζώνη ώρας και, ας μην ξεχνάμε, έχει το μεγαλύτερο (μετά την Ελλάδα και την Κύπρο) ποσοστό Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ε.Ε. Σκεφτείτε το: Μετά από όλα αυτά, εξακολουθεί να σας φαίνεται ξενόφερτος ο Φινλανδός Santa;

ΑΠΟΨΕ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΤΑ ΤΑΛΙΡΑ...

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στη λάσπη (την) κατά την περίοδο προ-ολυμπιακής ανακατασκευής του Σταδίου Καραϊσκάκη (2003)

 
Η λάσπη (η) επανέρχεται στο αναπάντητο ερώτημα για το Στάδιο Καραϊσκάκη, με αφορμή τον νέο σχεδιασμό του φαληρικού γηπέδου, που πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε.

Θυμίζουμε ότι το Καραϊσκάκη είχε χτιστεί ως ποδηλατοδρόμιο, πολλά χρόνια πριν μπουν στο λεξιλόγιό μας οι φράσεις "αυθαίρετη δόμηση" και "αρχαιολογική υπηρεσία", στο δυτικό άκρο των Μακρών Τειχών.

Η φυσική θέση του σταδίου, κοντά στις εκβολές του Κηφισού και στα όρια του παλιού βαλτότοπου που ήταν γνωστός με το όνομα Αλίπεδον, προσφερόταν για την φύτευση και εύκολη συντήρηση χλοοτάπητα.

Πλην όμως, επί δεκαετίες (στα πέτρινα χρόνια της φτώχειας) η αγωνιστική επιφάνεια είχε καρβουνόσκονη και όχι χορτάρι. Οι παλαιότεροι "γαύροι" θυμούνται το κατάβρεγμα του σταδίου πριν τους αγώνες για να μη σηκώνεται κουρνιαχτός.

Τα τέρματα του σταδίου έβλεπαν, το ένα προς την οδό Πειραιώς και το άλλο προς την θάλασσα. Είχε δηλαδή τον προσανατολισμό βορρά-νότου.

Το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου, πριν την διεξαγωγή του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου του 1969, προχώρησε σε ανακατασκευή του γηπέδου. Με τη νέα διάταξη, τα τέρματα άλλαξαν προσανατολισμό κατά 90 μοίρες, έβλεπαν δηλαδή προς την Καστέλλα και το Νέο Φάληρο (δύση-ανατολή).

Μέσα στον ενθουσιασμό για το "καινούργιο κοσκινάκι", ελάχιστοι απόρησαν γι'αυτήν την αλλαγή. Οι περισσότεροι θαμπώθηκαν από τον χλοοτάπητα, το ταρτάν, τον πύργο των τηλεοπτικών μεταδόσεων, τους ηλεκτρονικούς πίνακες και τους προβολείς.

Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ λόγο για τον οποίο έπρεπε να αλλάξει ο προσανατολισμός του φαληρικού σταδίου, καθώς επίσης και τον λόγο για τον οποίο ο δεύτερος ηλεκτρονικός πίνακας βρισκόταν σε "άσχετη" θέση, στη γωνία πάνω από τη θύρα 13, και όχι συμμετρικά ως προς τον πρώτο.

Το αρχικό σχέδιο ήταν να αναβαθμιστεί το υπάρχον στάδιο παραμένοντας στην αρχική του θέση. Κατά τις εκσκαφές όμως για την τοποθέτηση χλοοτάπητα, βρέθηκαν κάποιες "παράξενες πέτρες". Σύντομα διαπιστώθηκε ότι ήταν τα ερείπια των άγνωστων μέχρι τότε οχυρωματικών πύργων των Μακρών Τειχών.

Οι κατασκευαστές ανατρίχιασαν. Οι προθεσμίες για την ανακατασκευή του σταδίου ήταν και τότε ασφυκτικές (όπως σήμερα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες). Οι "παράξενες πέτρες" δεν μπορούσαν να βγουν στην κοινή θέα χωρίς να γίνει σκάνδαλο, την εποχή που η "Ελλάς Ελλήνων" ξεκινούσε να αξιοποιεί τουριστικά την κλασική της κληρονομιά.

Τα επιτελεία της τότε "διαπλοκής" μετά από μια σειρά ολοήμερων και ολονύκτιων συσκέψεων, κατέληξαν στη μοναδική εφαρμόσιμη λύση. Και αυτή ήταν, ο αναπροσανατολισμός του σταδίου κατά 90 μοίρες, έτσι ώστε τα δύο σημεία των αρχαιοτήτων να βρεθούν εκτός αγωνιστικού χώρου. Στα σημεία αυτά χτίστηκαν, στο μεν ένα ο πύργος τηλεοπτικών μεταδόσεων, στο δε άλλο το άγνωστης χρησιμότητας (για όσους δεν ήξεραν την αλήθεια) "τρίγωνο" που στην κορυφή φιλοξενούσε τον 2ο ηλεκτρονικό πίνακα και στο ισόγειο το κυλικείο.

Ο σημερινός ανα-ανασχεδιασμός του σταδίου Καραϊσκάκη γίνεται ΔΗΘΕΝ για να βρίσκεται η εξέδρα της φιλοξενούμενης ομάδας κοντά στον σταθμό του ηλεκτρικού, με τον οποίο θα επικοινωνεί με αποκλειστική ράμπα, ώστε οι μιαροί οπαδοί των αντιπάλων ΝΑ ΜΗ ΜΟΛΥΝΟΥΝ το "ιερό χώμα" προ του φαληρικού σταδίου. Αυτά βέβαια είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Αυτό που κανείς δεν θα τολμήσει να ομολογήσει, αλλά που εμείς ξέρουμε, είναι ότι το στάδιο ξαναγυρίζει στον αρχικό του προσανατολισμό και έτσι ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ και σταματούν να τρίζουν τα Κόκκαλα των αδελφών Ανδριανόπουλων...

Και τι απέγιναν οι "παράξενες πέτρες", θα αναρωτηθεί ο αφελής αναγνώστης. Απλά, τα μηχανήματα των εκσκαφών ζορίστηκαν λίγο παραπάνω στα συγκεκριμένα σημεία, βρίσκοντας βράχο αντί για το λεπτό φαληρικό χώμα. Κάποιοι εργοδηγοί και χειριστές απόρησαν. Η εντολή όμως των κυνικών εκσυγχρονιστών ήταν σαφής: "Σκάσε και σκάβε". Οι εργάτες κοιτάχτηκαν σιωπηλά μεταξύ τους και ο ένας τους έκανε νόημα προς τη μεριά της πάλαι ποτέ "θύρας 7". Εκεί είδαν τα φορτηγά να αδειάζουν τα μπάζα της εκσκαφής μέσα σε κάτι που έμοιαζε με τάφρο...

Μεγάλα Έργα, Μεγάλα Μυστικά: Στοές της Αθήνας

Το άρθρο που ακολουθεί πρωτοδημοσιεύτηκε το 2000 (ή κάπου τότε) στη λάσπη (την). Ξαναγίνεται επίκαιρο με την "ανακάλυψη" τμήματος των μακρών τειχών κατά τη διάρκεια εργασιών αναβάθμισης των ΗΣΑΠ.

 
Δεκαετία του 1950. Η Αθήνα, 85 χρόνια μετά την λειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής Αθηνών - Πειραιώς, δικαιούται πλέον (δια) να καυχάται ότι έχει την πρώτη της γραμμή "μετρό". Το Μοναστηράκι και η Ομόνοια συνδέονται υπογείως με την γραμμή του "θηρίου" (του τραίνου ανάμεσα στην Πλ. Αττικής και την Κηφισιά). Σχεδόν αμέσως μετά την εκσκαφή της σήραγγας και την λειτουργία της νέας γραμμής, παρατηρείται μια ασυνήθιστη δραστηριότητα σε δημόσια έργα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Από τους περισσότερους, η δραστηριότητα αυτή αποδόθηκε στους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της μεταπολεμικής Ελλάδας και τις πρωτοβουλίες του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων, και μετέπειτα πρωθυπουργού κ.λπ., Κων. Καραμανλή. Αυτή η ερμηνεία όμως χωλαίνει. Η Ελλάδα ήταν μια χώρα εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης, μια χώρα με χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Η αμερικανική βοήθεια είχε εξανεμισθεί στον εμφύλιο και στους "νέους Παρθενώνες" (Μακρόνησο κ.λπ.). Τουτέστιν, χρήματα για πανάκριβα δημόσια έργα δεν περίσσευαν. Κάποιοι άσκησαν την γνωστή μίζερη κριτική (γκρίνια) για "έργα βιτρίνας της εξουσίας". Μόνο μια μικρή ομάδα ανθρώπων γνώριζε την πραγματική αιτία αυτού του κατασκευαστικού οργασμού - την οποία η λάσπη (η) σάς παρουσιάζει σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, 45 χρόνια μετά.

 

[χαρακτηριστική εικόνα κατασκευαστικού οργασμού] 

Είναι άραγε τυχαίο ότι κανείς δεν έχει δώσει ικανοποιητική απάντηση σε μια σειρά από ερωτήματα όπως:

• Τον καιρό που ο Μαραθώνας στέρευε, η Υλίκη αγκομαχούσε και το φράγμα του Μόρνου ήταν ανύπαρκτο, ποιος ο λόγος να αποκτήσει συντριβάνι η Ομόνοια; Και πού βρέθηκε το νερό;
• Γιατί, εντελώς ξαφνικά, σε μια περίοδο που το πρόβλημα χώρου δεν ήταν ακόμη ασφυκτικό, η Αθήνα γέμισε με πολυκατοικίες που διασχίζονταν από ...στοές; Γιατί ήταν αναγκαίο να γίνει σχετική τροπολογία στον Οικοδομικό Κανονισμό, η οποία μάλιστα πέρασε ...νύχτα από την βουλή;
• Ποια η αληθινή αιτία των αλλεπάλληλων καθυστερήσεων στην μελέτη και κατασκευή του μετρό της Αθήνας;
• Τι ώθησε τους Τέκτονες της Αθήνας να εγκατασταθούν, αν έχετε τον θεό σας, στην Αχαρνών - και όχι σε περιοχές όπως το Κολωνάκι ή το Ψυχικό;
• Είναι δυνατόν απλά και μόνο τα μικροσυμφέροντα μιας ομάδας ...λεωφορειούχων (όπως πολλοί "καταγγέλλουν") να υπαγόρευσαν το ξήλωμα των γραμμών του τραμ και την εγκατάσταση ενός απίστευτα εκτεταμένου δικτύου τρόλλεϋ, τα οποία - παρά τα μύρια προβλήματα - κανείς ακόμη και σήμερα δεν διανοείται να καταργήσει;
• Γιατί το Στάδιο Καραϊσκάκη δεν απόκτησε χλοοτάπητα παρά μόνο όταν ...μετακινήθηκε;

Η λάσπη (η) αποκαλύπτει ότι η κατασκευή της σύνδεσης Μοναστηράκι - Ομόνοια - Βικτώρια - Αττική ήταν ο καταλύτης για μια σειρά από αποφάσεις και ενέργειες, στις οποίες μπορούν να αποδοθούν (σε μεγάλο βαθμό) οι μετέπειτα κυκλοφοριακές και περιβαλλοντικές κακοδαιμονίες της Αθήνας. Η εκσκαφή της νέας σήραγγας έφερε στο φως (ή μάλλον άφησε στο σκοτάδι) ένα εντυπωσιακό όσο και παμπάλαιο σύστημα υπόγειων κατασκευών. Κάτω από την γνωστή αρχαία Αθήνα βρισκόταν μια άλλη Αθήνα, μια μυστηριώδης υπόγεια πόλη! Κατακόμβες, σήραγγες, αποθήκες και άλλα σημάδια ανθρώπινης δραστηριότητας, καθώς και ένα υπόγειο ρέμα, όλα αυτά μερικά μόλις μέτρα κάτω από το σημερινό έδαφος της Αθήνας. Το ευτύχημα για τους τότε κρατούντες ήταν ότι δεν υπήρχαν τα σημερινά αδηφάγα media, και έτσι η ανακάλυψη δεν έτυχε δημόσιας συζήτησης και προβολής. Οι αρμόδιοι είχαν μια (μικρή αλλά υπαρκτή) πίστωση χρόνου έως ότου αποφασίσουν τι να κάνουν. Τελικά, επικράτησαν οι ακόλουθες σκέψεις:
 

1. Από αρχαιολογικής πλευράς, εκείνη την εποχή (συν ή πλην δέκα χρόνια, δεν έχει και τόση σημασία) διεξαγόταν η ανασκαφή στην αρχαία Αγορά. Οι αμερικανοί (το τονίζουμε γιατί είναι σημαντικό) αρχαιολόγοι είχαν επενδύσει στις εργασίες της Αγοράς και δεν υπήρχε περίπτωση να τα μαζέψουν και να στραφούν στα νέα ευρήματα, όσο σημαντικά κι αν ήταν αυτά. Aλλωστε, τα πρωτεία στις κατακόμβες τα είχε η Ρώμη, και το παπικό κατεστημένο ήταν σίγουρο ότι θα ασκούσε βέτο σε περίπτωση ανάδειξης κατακομβών στην Αθήνα. Οι μόνοι που έδειξαν ενδιαφέρον για την "υπόγεια Αθήνα" ήταν οι αρχαιολόγοι της σοβιετικής Ακαδημίας, αλλά καταμεσής του ψυχρού πολέμου ήταν φυσικό τα πρώτα δείγματα ρωσικού ενδιαφέροντος να συναντήσουν την ευγενή άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης.
2. Εάν μία μάλλον αδιάφορη αρχαιολογικώς περιοχή όπως τα Χαυτεία είχε τόσο σπουδαία ευρήματα, οι ιθύνοντες σκέφτηκαν ότι οι αναμενόμενες εργασίες θεμελίωσης πολυκατοικιών σε κεντρικότερα σημεία της πόλης (θεμελίωσης που προχωρά βαθύτερα απ' ό,τι στα μικρά σπίτια) θα αποκάλυπταν ανυπολόγιστο εύρος αρχαίων υπόγειων έργων. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να υπονομεύσει (κυριολεκτικά) την ανοικοδόμηση της "νέας" Αθήνας.
3. Η συγκλονιστικότερη αποκάλυψη έγινε μετά από δειγματοληπτικές γεωτρήσεις που διεξήχθησαν με άκρα μυστικότητα (τρυπώντας από τους υπονόμους προς τα κάτω) στην περιοχή του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας. Εκεί βρέθηκε ότι υπήρχε ένα δίκτυο σχεδόν ευθύγραμμων στοών που διασταυρώνονταν κάτω από το Σύνταγμα. Με θαυμαστή διορατικότητα, η ηγεσία του Υπουργείου Δημ. Έργων αναγνώρισε ότι αυτές οι στοές θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν για την κατασκευή του μελλοντικού δικτύου μετρό της Αθήνας. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να μείνουν μυστικές, ώστε να αιτιολογηθεί η γενναιόδωρη παροχή κονδυλίων για χρηματοδότηση του έργου (μελέτες, γεωτρήσεις, μετροπόντικες, κ.λπ.), τα οποία δεν θα δικαιολογούνταν εάν οι χρηματοδότες γνώριζαν ότι οι στοές είναι, πρακτικά, ήδη έτοιμες.
4. Όπως γνωρίζουν ακόμη και οι τεταρτοετείς φοιτητές των Πολυτεχνείων, αρκετές πόλεις προχώρησαν στην κατασκευή του μετρό αξιοποιώντας γραμμές από το υπάρχον δίκτυο τραμ. Για παράδειγμα, στις Βρυξέλλες, δημιουργήθηκε το λεγόμενο "προ-μετρό", με την δημιουργία ανοιχτού ορύγματος και την "βύθιση" της υπάρχουσας γραμμής τραμ - το όρυγμα σε επόμενη φάση καλυπτόταν και μετατρεπόταν σε στοά, και το "προ-μετρό" γινόταν κανονικό Μετρό. Επειδή, όμως, μία τέτοια λύση θα κατέστρεφε την οροφή των υπαρχουσών στοών στην Αθήνα, και άρα θα «χάλαγε» το σχέδιο μακρόχρονης και δαπανηρής υλοποίησης του μετρό, έπρεπε να βρεθεί ένας εύσχημος τρόπος ώστε να ματαιωθεί η λύση του «προ-μετρό». Κάπως έτσι αποφασίστηκε το ξήλωμα των τραμ. Το μεταφορικό μέσο που μετέφερε τόσες γενιές Αθηναίων χαρακτηρίστηκε "γραφικό" και "οπισθοδρομικό", και γι' αυτό έπρεπε να αντικατασταθεί από το "μοντέρνο" και "χάι-τεκ" τρόλλεϋ. Από τότε έως σήμερα, πολλοί έχουν μιλήσει για την αναγκαιότητα επαναφοράς του τραμ, μέχρι και μελέτες έχουν γίνει, αλλά παραμένουν ανυλοποίητες. Είναι δυνατόν αυτό να οφείλεται απλά σε σύμπτωση;

Τα σχέδια του αμερικανικού παράγοντα, των ντόπιων λακέδων του (και εννοούμε κυρίως τον ΟΠΑΠ και τον ΟΓΑ), του παπισμού αλλά και της διεθνούς μασονίας (θα καταλάβετε παρακάτω πού κολλάει η μασονία) υλοποιήθηκαν με τους ακόλουθους τρόπους:

1. Αποφασίσθηκε να τηρηθεί άκρα μυστικότητα για τα "ευρήματα των Χαυτείων". Κοντολογίς, τα σκέπασε το χώμα και η λήθη. Το μόνο ίχνος είναι μία μυστηριώδης εσοχή στον βράχο, την οποία μπορείτε να δείτε από το βαγόνι του ηλεκτρικού σιδ/μου, στο δεξί σας χέρι όπως ανεβαίνετε, σε περίπτωση που κοπεί το ρεύμα και ακινητοποιηθεί ο συρμός με σβηστά τα φώτα περίπου 354 μέτρα μετά την Ομόνοια.
2. Το υπόγειο ρέμα, το οποίο πιστεύεται ότι ήταν ο Ουτιδανός, δηλ. ο χαμένος παραπόταμος του (επίσης χαμένου) Ηριδανού, διοχετεύθηκε με κρυφό αγωγό μέχρι την Ομόνοια και απετέλεσε την πηγή του συντριβανιού που στόλιζε (τρόπος του λέγειν) την πλατεία μέχρι το 1994 περίπου. Κατόπιν, η δημοτική αρχή του κ. Αβραμόπουλου χρησιμοποίησε το ίδιο νερό για τα απειράριθμα συντριβάνια που η ίδια κατασκεύασε. Τώρα πλέον ξέρουμε ότι το νερό του Ουτιδανού (το οποίο ανήκει στην αρμοδιότητα του Υπεχωδέ και όχι του Δήμου Αθηναίων!) αποτέλεσε την βαθύτερη, πλην ανομολόγητη, αιτία της γνωστής κόντρας του δημάρχου με τον υπουργό κ. Λαλιώτη. Κι ακόμη, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί κάποια εφημερίδα έσπευσε με νόημα να χαρακτηρίσει "στωικό" τον κ. Αβραμόπουλο.
3. Όσες αρχαίες στοές ανακαλύφθηκαν κατά την θεμελίωση των κεντρικών πολυκατοικιών καλύφθηκαν από τις γνωστές εμπορικές στοές. Κανένας εργολάβος δεν αναλάμβανε την ευθύνη να σηκώσει κολώνα ακριβώς πάνω από μια αρχαία στοά.  Και επειδή δεν ετίθετο θέμα να μείνει ακάλυπτος ο χώρος της αρχαίας στοάς (άρα εκτεθειμένος σε μελλοντικές "ευαισθησίες"), δημιουργήθηκαν οι μοντέρνες στοές, οι οποίες μάλιστα προβλήθηκαν και ως παγκοσμίως πρωτότυπη ιδέα για την εκμετάλλευση του διαθέσιμου χώρου. Για να απομακρυνθεί κάθε ίχνος ιστορικής σύνδεσής τους με το παρελθόν του χώρου, οι στοές δεν πήραν αρχαιοπρεπείς ονομασίες (πράγμα παράξενο, αν αναλογιστούμε ότι σχεδόν τα πάντα στην νεώτερη Ελλάδα έχουν βαπτιστεί προς τιμήν των αρχαίων προγόνων), αλλά πήραν ονόματα ημιάγνωστων προσωπικοτήτων της σύγχρονης Ελλάδας, όπως αποτυχημένων πολιτικών (π.χ. Στοά Πεσμαζόγλου, προς τιμήν του προέδρου του "Κοδησό") ή μέτριων παλαίμαχων ποδοσφαιριστών (π.χ. Στοά Νικολούδη, για τον διεθνή μεσοεπιθετικό της ΑΕΚ). Θα έχετε προσέξει τις πολυεπίπεδες στοές στην περιοχή της Ομόνοιας. Σε μία απ' αυτές, στο WC ενός μπιλιαρδάδικου δύο επίπεδα κάτω από το οδόστρωμα, βρίσκεται σφραγισμένη η μυστική κεντρική είσοδος πρόσβασης στις αρχαίες στοές.
4. Οι Τέκτονες των Αθηνών, πληροφορημένοι για την ύπαρξη αρχαίων στοών, προσφέρθηκαν να συμμετάσχουν στην συγκάλυψή τους, με αντάλλαγμα την παραχώρηση του χώρου αρχαίας στοάς κοντά στο κέντρο και την παροχή άδειας ανεγέρσεως Τεκτονικής Στοάς στην ίδια θέση. Με τις εμπορικές στοές, την μασονική στοά και τις στοές του Μετρό, συντελέστηκε η αποτελεσματικότερη μορφή ιστορικής παραποίησης: το περιεχόμενο αλλοτριώθηκε, αλλά η διατήρηση του ονόματος έδωσε μια επίφαση συνέχειας. (Κάτι αντίστοιχο λένε ότι έχει συμβεί και στο Πασόκ αλλά δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε.)
5. Οι στοές δεν περιορίζονταν μόνο στην Αθήνα αλλά εκτείνονταν και στα περίχωρα και, ιδίως, στον Πειραιά. Ειδικά η περιοχή του σημερινού Σταδίου Καραϊσκάκη είχε ανέκαθεν "ιδιαίτερο" ενδιαφέρον. Πώς εξηγείται, αλήθεια, ότι κανένα ίχνος των Μακρών Τειχών δεν έχει ανακαλυφθεί δυτικά του Σταδίου Καραϊσκάκη; Και είναι άραγε συμπτωματικό το ότι το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας βρίσκεται στην νοητή προέκταση της ευθείας των Τειχών; Προς τι η σπουδή να καλυφθεί το τμήμα των τειχών που ανακαλύφθηκε τυχαία το 1972 στην οδό Πειραιώς; Είναι τυχαίο ότι ο ΠΑΟ και ο ΟΣΦΠ, που εδρεύουν στα προαναφερθέντα γήπεδα, είναι αιώνιοι αντίπαλοι; Και γιατί αυτές οι δύο ομάδες, παρ' ότι είναι παραδοσιακά από τις ευπορότερες, είτε δεν κατόρθωσαν ποτέ να αποκτήσουν την ιδιοκτησία των γηπέδων τους (ΟΣΦΠ) είτε την χάνουν κάτω από περίεργες συνθήκες (ΠΑΟ); Και, επιτέλους, ήταν ή δεν ήταν σκανδαλώδες εκείνο το πέναλτυ στον Ντορουνικολάε; Όσο για το αναπάντητο και βασανιστικό ερώτημα του χλοοτάπητα, ο νοών νοείτω.

 

[από ανώνυμο graffiti στον τοίχο του γηπέδου της λεωφόρου - είναι σαφής ο υπαινιγμός για τον Ντορουνικολάε]

Και τι έγραψαν για την πραγματική λάσπη (την)!

Μπορεί να μην "υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο", αλλά η λάσπη (η) - ίσως και γι' αυτόν τον λόγο - αποτέλεσε στη διάρκεια εκείνου του καυτού μήνα το θέμα τηλεοπτικών ρεπορτάζ αλλά και έντυπων άρθρων, όπως το εικονιζόμενο (από το ΕΘΝΟΣ της 7/8/'02).

Αφορμή, το "Τρομοπάκμαν" - μια παραλλαγή του γνωστού ηλεκτρονικού παιγνίου, βασισμένη στην επίκαιρη τότε ιστορία της τρομοκρατικής οργάνωσης "17 Νοέμβρη".

Τι έχουν γράψει για την λάσπη (την)

ΑΝΤΙΤΟΡΙΑΛ (1995)

Όλα όσα έγραψαν για μας, πριν καν μας διαβάσουν!